Dolina

- He? - spytała cicho, jakby nie dosłyszała. - Hej...
- Mi? Głowa mnie boli - podparła dłonią policzek, a łokieć oparła o podkulone kolano.

- Pomóc ci? - zapytał z troską. W końcu był medykiem.
Pogłaskał ją delikatnie po skroni.

Pokiwała glową, mrugając ciągle oczami.
- Nawet nie wiem kiedy się zaczął... Tak... tak stopniowo... - ledwo kleiła zdania. Teraz z sekundy na sekundę czuła się coraz gorzej.

- Hej...
Usiadł i przyciągnął ją do siebie, żeby mogła się na nim oprzeć i ewentualnie przytulić jeśli chciała. Nie bardzo wiedział, w którym miejscu ją bolało, ale zaczął od skroni. Przesunął palcami po skórze, przesyłając leczniczą chakrę.

Zmarsczyła brwi, opierając głowę na jego ramieniu. Nogi bezwładnie opadły na ziemię.
- To chyba... wina Oka... - mruknęła. - Zniszczyli go... - powieki schodziły coraz niżej.

- Wciąż ma na ciebie wpływ? - zląkł się nieco - Zniszczyli... to znaczy, że ty...
Wpatrywał się w nią.
- To tylko chwilowe, prawda? Wszystko będzie z tobą dobrze?

- Chyba tak... - szepnęła.
Zdążyłą go tylko objąć i zamknęła oczy. Nie oddychała coraz wolniej. Robiła to miarowo, spokojnie i cały czas rytmicznie. Po prostu jakby zasnęła...

- Hanabi? - odezwał się szeptem.
Postanowił sobie, że jeszcze tego samego wieczora wróci do Podziemia i dowie się, dlaczego tak się działo.

Jedna ręka bezwładnie opadła na ziemię, a druga na jego kolano. Po prostu spała... spała jak kłoda. Nie miała gorączki, nie była chora. Zasnęła praktycznie bez powodu...

Popatrzył na nią z troską.
Wstał, trzymając ją na rekach i odszedł.

*dom Hanabi

Szła sobie spokojnie doliną wsparta na katanie. Dyszała lekko po walce z Rebeliantami.
- Czyli to już koniec? Będę normalnie żyć, nie jako zdrajca, tak? - zapytała samą siebie - To mi nie przeszkadza, tylko...
Pomyślała o pewnej osobie, a raczej o Żniwiarzu. Powiedział, że wszystko będzie dobrze, no i jest ^^ Tyle, że Aiko nie wie, czy z nim jest wszystko w porządku... Zastanawiała się, czy wróci do niej i powie jej, że wszystko jest ok i nie ma się już o co martwić.
Przeszła przez dolinę. Po długim spacerze poczuła się lepiej. Bała się, że przez dzisiejszą walkę mogła nie wyzdrowieć.
Myślami jednak wciąż była gdzie indziej.
- Tęsknie... - zniknęła.

Z rękoma założonymi za głowę, oraz przymkniętymi oczami Koyu spacerowała po dolinie mając nadzieje że już dzisiaj nie będzie miała spotkań z wodą

Po pewnym czasie, ulotniła się

Pojawiłem się na jednym z szczytów. Moje włosy sięgały mi do kolan. Były do połowy czarne.
Do tego moje paznokcie zaczęły przekształcać się w pazury.
-Chce potęgi!
Moje oczy zabłysły na czerwono. Patrzyłem się w niebo.

Pojawiła się gdześ obok Minato. W pierwszej chwili go nie poznała ze względu na wosy i w ogóle, ale potem rozpoznała go po twarzy.
- Hej - przywitała go. - Obudziło się w tobie zwierzęce ego?

Spostrzegłem dziewczynę.
-Być może...

- Ym... - podsumowała tylko, poprawiając turkusowy szal.
- Minato, jesli dobrze kojarzę, prawda?

-Może...nie wiem. Kim jestem?
Popatrzyłem na dziewczynę. Moje oczy zaczęły czernieć.

- To ja sie ciebie pytam kim jesteś... - spojrzała na niego z lekko zdziwionym wzrokiem.
Jej oczy nie zmieniały barwy. Wciąz pozostawały morsko niebieskie. Może czasami miało sie wrażenie, że ciemniały, ale to pewnie wina kąta padania promieni słonecznych.
- Minato...? - spytała jeszcze raz, niepewnie.

-Nie wiem.
Popatrzyłem się na moje ręce na których zaczęła pojawiać się sierść.

- Aha... - spojrzała sceptycznie na jego ręce i cofnęła sie o kroczek.
- Wszystko w porządku?

Sierść na rękach przybrała czarny kolor.
-Whroar!
Wytrzeszczyłem zęby i zacząłem ryczeć.

Spojrzała na niego jeszcze raz, aż podskoczyła.
- - wytrzeszczała na niego oczy. - Mamo... to jakaś wasza technika?
ofnęła sie jeszcze trochę, w razie czego chwyciła krzyzyka na bransoletce .

Pazury na moich dłoniach jeszcze bardziej urosły. Dziwna powłoka z sierścią zaczęła mnie obwijać. Widać było już tylko moją prawdziwą twarz,resztę ciała pokryła powłoka.
-Whroar! Kaaaruczi!
Wokół mnie zaczęła znikąd ulatniać się czarna chakra.

- To ja chyba spadam, sayo - spojrzała na niego ostatni raz. Krzyżyk zabrzęczał lekko.
Zniknęła.

-WHROAR! KAAARUUUCZI!
Zostałem cały pokryty przez demoniczną powłokę. Wokół mnie nadal ulatniała się chakra.
W wielkim szale zniknąłem z szczytu.

Pojawił się z myślą ze mógł by potrenować zanim zrobi się ciemno....
-Kage Bushin no Jutsu
Obok chłopaka pojawiły się 3 klony
-Dobra chłopaki chce poćwiczyć refleks
-Wasza rola jest taka będziecie we mnie rzucać shurikenami, rozumiecie?
Klony- Tak, Jasne
Klony rzuciły w niego 6 shurikenami...
Odskoczyłem, gdy zobaczyłem ze mam już shurikena przed twarzą....
-Kawarimi no Jutsu
Zamieniłem się z kłodą która leżała niedaleko drzewa...
-Nawet moje klony mają celne oko
Cofną się i rzucił kunai'a z wybuchową notka jednemu z klonów pod nogi...
Notka wybuchła a klon znikną w dymie....
-Stop
Klony zniknęły w dymie
-Rasengaaaaan....
Rozwalił drzewo tak że zostały z niego tylko 2 cześci...
-Dobra, jeśli umiem stworzyć Rasengana bez używania znaków, tylko samą koncentracja to.....czy uda mi się tak stworzyć 2 ?
-Umiem Double Rasengan ale tylko z pomocą klonów
Podeszły do niego 2 pozostałe klony i wzięli się do roboty
W dłoni chłopaka pojawiły sie 2 Rasengany
Usiadł na trawie i przyglądał sie Rasenganą....
-Już wiem!
Rasengany znikneły...wystawił obie ręce i skoncentrował się
W jednym ręku pojawił się mała niebieska kulka po chwili zniknęła...
Skupił nie tylko na jedne ręce próbował skumulować chakre w obu dłoniach...
Po chwili w obu dłoniach zaczęły się pojawiać kule podobne do Rasenkanów..
-Shit!
Będę próbował choćby cały dzień.......
Siedział i próbował sie skupić

Wędrowała powoli po dolinie. Z wachlarzem w ręku oddychała pełną piersią Po pewnym czasie spacerów dostrzegła Jraiye^^ Podeszła bliżej.
- Ohayo

Otworzył oko jedno i spojrzał na dziewczyne
-Ohayo
Zobaczył ze już chyba umie...
Wystawił ręce i mocno się skoncentrował...
-Tak!
Pojawiły się 2 Rasyngany....nagle zaczęły mu się trząść ręce i Rasengany znikły
-Nie!

- Co robisz? - zwinęła wachlarz i usiadła obok Jiraiyi. Kiedy w jego ręku pojawiły się kule, bacznie się im przyglądała ^^

-Noo właśnie próbuje dopracować pewną technikę...
-Ale na razie jest nieźle, choć przed chwilą prawie było idealnie
Popatrzył na ręce które były lekko poranione...
-Chyba se już na dziś odpuszczę

- Yarre, yarrre - uśmiechnęła się lekko. Spojrzała na dłonie Jiraiyi. Nieco się skrzywiła.
- Nie przesadzasz trochę? - po chwili rozłożyła ponownie wachlarz zasłaniając nim twarz do połowy^^

-To tylko mała ranna niema co płakać
Spojrzał na nią i na to jak patrzyła na jego ręce...
-Ale cóż jak trzeba to trzeba
-Może byśmy zmienili miejsce zrobiło się już troszkę ciemno
-A ja jestem troszkę głodny
Wstał, popatrzył się na dziewczyna po czym odwrócił się i....

Znikł *Karczma*

Wzruszyła ramionami. Wstała i ruszyła za znajomym

Przechadzała się spokojnym krokiem po dolinie. Nuciła coś cicho pod nosem trzymając tradycyjnie wachlarz w dłoniach. Jak zwykle zasłaniał jej pół twarzy, najwyraźniej lepiej się wtedy czuła. Zauważyła jakąś osobę nieopodal siebie. Uśmiechnęła się kącikiem ust podchodząc bliżej. Dostrzegła rude włosy co dało jej znać, że to Akira. Uśmiech nie znikał z jej twarzy. Dziewczyna była z tyłu chłopaka więc co dało jej satysfakcje że nie zobaczy jej tak od razu. Krocząc w jego kierunku, zatrzymała się tuż przed jego placami.
- Ohayo, co robisz?

Kiedy chłopak przyłżył jej do gardła swoją 'zabawkę' nieco się przeraziła.
- Ostrożnie z tym zanpakutou, bo jeszcze zrobisz komuś krzywdę ;d - uśmiechnęła się nieco szerzej na chwilkę. Energicznym ruchem zwinęła wachlarz siadając 'po turecku' Westchnęła cicho mrużąc oczy.
- Myślałam nad ową propozycją, ale nie wiem, czy byłabym mile widziana w
Soul Society. - położyła wachlarz obok siebie po czym skierowała swój wzrok na niebo nieco zadumana.

Kiedy chłopak wspominał o swoim zanpakutou, przeniosła wzrok na niego. Zaplotła ręce na piersiach. Pokiwała tylko głową. W pewnej chwili dostrzegła jak się na nią patrzył i co prawda - głupio się poczuła. Spuściła głowę na dół a dłonie położyła na kolanach. Kiedy wspomniał o jej byłej dywizji uniosła lekko głowę.
- VI Dywizja. - mruknęła nadal speszona.

Uśmiechnęła się delikatnie i chwyciła za wachlarz. Wstała i sprostowała sukienkę. Spojrzała kątem oka na Akirę.
- Sama nie wiem... Chyba wolę jeszcze być 'wolna' - Przeciągnęła się leniwie a jej wzrok pokierował się na niebo.

[ Spoko ]

Spojrzała na Akirę kątem oka. Rozłożyła wachlarz i jak zwykle - zasłoniła twarz do połowy.
- Jedną trzecią udziałów? Nie, to mnie nie interesuje - na jej twarzy pojawił się lekki, cwany uśmieszek. Noe spuszczała z Akiry wzroku.

Za obecnymi, na jakimś kamieniu zjawił się Death the Kid. Jak zawsze, miał dłonie w kieszeniach płaszcza i kaptur narzucony na głowę. Swoimi oczami śledził z daleka Shinigami, choć był NAPRAWDĘ daleko. Tamci mogli ujrzeć tylko niewyraźny zarys jego sylwetki. W ciszy i spokoju, exPorucznik zastanawiał się o czym rozmawiali i czy to coś było związane z Seireitei... Zaraz, a niby z czym? Oczywiście, to był jedyny sensowny temat dla Shinigami. Gdyby nie zdarzenie sprzed 80 lat, pewnie sam też by tylko o tym rozmawiał, a może nawet zostałby kapitanem. Jednak wszystkie jego marzenia pękły, po przymuszonej przez nieznaną osobę Hollowfikacji... Nagle obok Vizarda pojawiła się Warui, dusza Zanpakutou Kida, nieco przezroczysta, przypominająca w tej chwili ducha z ludzkiej wyobraźni. Była widzialna tylko dla chłopaka.
-Czemu tu stoisz tak bezczynnie? Nie lepiej zrobić coś pożytecznego? Pozabijać Hollowy... Pozabijać Shinigami... Desuza-san, jest tyle rzeczy do zrobienia...- mówiła Warui, obchodząc Kida dookoła kilkukrotnie, bardzo powoli. Ręce trzymała za plecami, a jej oczy wbite były w, jak to go nazwała, Desuzę. Kid wysłuchał jej słowa i westchnął cicho.
-Siedź cicho... Myślę... Poza tym, dlaczego nazywasz mnie Desuza?- zapytał Vizard i zerknął na dziewczynę ze skrzydłami, którą była właśnie Warui. Ta tylko przymknęła oczy i chichocząc bardzo cicho dalej obchodziła Kida naokoło.

Uśmiech cały czas widnia na jej twarzy. Po dłuższym patrzeniu na rudowłosego, zamknęła oczy i zaczęła się kręcić w kółko. Stanęła wyglądając na zamyśloną. Otworzyła oczy i spojrzała przed siebie.
- Aczkolwiek.. - nie dokończyła bo... jej się nie chciało. Wyszczerzyła chwilowo zęby

Nagle tą "przemiłą rozmowę" Kida i Warui przerwał Akira ze swym pytaniem, które mocno irytowało Kida. Nie to, że coś w tym zdaniu było denerwujące... On po prostu nie chciał tego powiedzieć. Chłopak dostał tiku nerwowego w prawym oku.
-Nie poddawaj się emocjom, Desuza-san... A poza tym skoro on tak chce wiedzieć dużo o twojej mocy, to może pomożesz mu w zdobyciu jej... Hę?- powiedziała Warui. Wyraźnie chciała podkusić Kida do zrujnowania życia Akirze... Niestety, Kid w tej chwili uległ.
-Dobry pomysł... Taicho no Baka-san... A co powiesz na to, abym pomógł ci w uzyskaniu tej mocy... Wtedy wszystkiego się dowiesz... Co ty na to?- pytał z wyjątkowym dla siebie uśmiechem Vizard. Jego gałki oczne zmieniły kolor z białego na czarny. W połączeniu ze swymi złotymi tęczówkami wychodziły istne oczy Hollowa. ExPorucznik już kładł dłoń na rękojeści swego Zanpakutou. Dusza Warui, niewidzialna dla innych, stała właśnie dokładnie obok Kida.

Dopiero teraz dostrzegła Dziadzię-chan. przestała się szczerzyć a jej wzrok pokierował się właśnie na Dziadzię. Zwinęła wachlarz a ręce zaplotła na piersiach spoglądając to na dziadzię, to na Akirę. Westchnęła cicho mrucząc coś pod nosem.

[Gome, ze tak krotko ale pisalam ze przy was nie wyrabiam x_X]