Dolina

- Aiko? - spojrzała w górę. Na razie nie były sobie przedstawione, więc nie chciała zadawać pytań. Opuściła głowę.

- Okami Daruj sobie - nie była w humorze do gadania, a tym bardziej do kłótni - Wiem, że ty też co knujesz... Tylko nie wiem co.
Spojrzała w dół, na Hanabi i nieznajomą.
- Niewiele więcej niż wy - puściła jej oko, nadal nie uśmiechając się.
- Tak, Aiko to ja. Miło mi - przedstawiła się nieznajomej.

- Ich możesz okłamywać ile zechcesz, mnie nei oszukasz i dobrze o tym wiesz ^^ Przy okazji przekarz Lokiemu żeby trzymał swoich żniwiarzy na smyczy, bo mu sie skorumpowali.

Otrząsnołem sie wreszcie ze zmartwienia * Hmm... w sumie moznaby wykorzystać Aiko do dostania sie do podziemia... * Przyglądam sie uważnie Ajko

Przez parę dobrych minut utkwiła wzrokiem w lekko poruszanej trawie. Przewertowała wzrokiem Księgę, którą dobrze pamiętała, o którą toczyła sie kłótnia z Isoshi'm. Jej najbardziej zaufana lektura, to z niej dowiedziała się wszystkiego o mocach Quincy i ich modyfikacji...
- Okami, mogłabym na słówko? - wstała i odeszła parę kroków.

Przypatrywała się jakże kulturalnej konwersacji Aiko-Okami.
- Tak, Tora. Mnie również miło.
Po tych słowach wstała.
- Dowidzenia - nie chciała się wtrącać w nie swoje sprawy. Zniknęła

- Nic na mnie nie masz. Nie widziałeś mnie ze Żniwiarzami, więc nie masz dowodów. A przy okazji; ja się z Lokim nie widuje
- Pa, Tora - pożegnała dziewczynę.
Zeskoczyła na ziemie układając dłonie na biodrach.
- Co on kombinuje...?

- Niespecjalnie mi zależy na tym żeby coś na Ciebie mieć ważne tylko to że o tym wiem.

Ide za Hanką - Jasne ^^

- Więc... Tylko ty będziesz o tym wiedział i nikt, absolutnie nikt nie może o tym wiedzieć poza mną, tobą i resztą Quincy. Wprowadzam cię w sprawy, w które nie powinnam cię wprowadzić, uch... - westchnęła.
- Mam dwie księgi. W jednej podejrzewam, że nic nie znajdziemy, ale drugiej jeszcze nie czytałam... choć powinnam, genialny ze mnie mistrz Dobra, jeśli chcesz mogę ci to pokazać... - zerknęła na Aiko. Nie podejrzewała jej o nic, ale bała się, że Aiko może być w to "przypadkiem" wmieszana.

Odeszła kilka kroków, aby nie pomyśleli, że podsłuchuje. Nie była osobą, która by to robiła i udając, że tego nie robi

- Jeśli jest opcja żebyśmy z tego skorzystali i żebym nei musiał przeglądać tych sekretnych ksiąg to by było idealnie... Nie chce na siłe okradać quincy z ich tajemnic...
Mówie cicho żeby Ajko nie słyszała xP

- To nie będzie tak, że będziesz nas okradał z naszych tajemnic. Zrobimy tak: - zaczęła. - Mogłabym przeszukać tą drugą księgę bez twojej pomocy, a wtedy bym ci tylko powiedziała czy cos znalazłam czy nie. - skończyła dostatecznie cicho, żeby Okami tylko ja usłyszał.
Nagle cos ją olśniło.
- Fioreee.. Podejdź no tu na chwilę. - Fiore w podskokach podszedł do dziewczyny.
Wyszeptali cos sobie na uszy.
- M, jest jeszcze jedno... - spojrzała na Aiko. - Ostatnio Fiore przyniósł mi to.
Pokazała Okami'emu dosyć podniszczony dziennik. Otworzyła dziennik na stronie io podsunęła chłopakowi.
- Przeczytaj to, może być ważne Mam tylko to... - nadal mówiła szeptem.

"Uciekłem, nie miałem siły. Uratowała mnie jakaś dziewczyna. Jestem jej za to wdzięczny. Wreszcie mogę się wyrwać.[tutaj tekst był tak zamazany, że nic nie było można odczytać]On tego nie rozumie. Nie chce mnie słuchać, więc stworzyłem te imitacje. Są lepsze, a zarazem gorsze. On powinien być mi za to wdzięczny."

Odchodziła dalej i dalej, spacerując pmiędzy drzewami. Od czasu do czasu spojrzała na Hanę i Okamiego, bo zaczynało jej się nudzić. Jednak wyglądała na przemęczoną. Rozmyślała nad wczorajszym dniem i o swoich słowach.

- To by było najlepsze wyjście. Nie chce wchodzić w Twoje sprawy z buciorami - Uśmiecham sie z ulgą.

Biore dziennik i czytam to co mi pokazała, odwracam go żeby spojzeć na okładke, tył, i pierwszą strone, szukam osoby do której należał. - Żadnych śladów po autorze? Możliwe że autro był pod wpływem imitacji, a nie sma je stworzył... Wymienia tu jakieś 3 nieznane osoby... Czy moge przeczytać ten dziennik cały?

- Jasne, ale oddaj mi go jakbyś mógł najszybciej Własnie pracuje nad jego rozszyfrowaniem - pokiwała głowa i uśmiechnęła sie lekko, patrząc czasami na Aiko.
- Teraz to już zaczynam cos podejrzewać... Ale wiesz? Moim zdaniem wymiena 2 osoby. Tą dziewczynę i "jego", tak sądzę. Przeczytałam ten fragment ze 4 razy, a dziennik do połowy. Tak szczerze, to niczego ciekawszego nie widziałam poza tym fragmentem. - wsadziła ręce do kieszeni spodni.

Usiadła pod jednym z drzew

- Powodzenia w rozszyfrowywaniu - przekartkowuje go tylko licząc że zobacze coś przykuwającego wzrok, potem go oddaje.

- Według mnie Loki nie byłby zbyt szczęśliwy z powodu imitacji artefaktów... pozatym nie można wykluczyć możliwości 3 osób

- Spotkanie z Lokim może być bardzo ... ciężkie. - spojżałem Jej w oczy - Jeśli nie czujesz sie na siłach to daj mi znać, przecierz koniec końców moge sam coś wykomancypować żeby sie tam dostać, nie?

- Nie wiem, możesz to wziąć. - oddała mu dziennik z lekkim usmiechem na ustach.
- Od kilku dni nie czuje się na siłach i próbuje sie czymś zająć. Jednak smierć kogoś ważnego nie jest aż tak łatwa - spojrzała w ziemię.
- Jeśli cos odkryjesz, daj mi znać. Z chęcią pójde z wami... tam Żniwiarze nie są przyjaciółmi Quincy, obojętnie co by robili. - dokończyła szeptem i poprawiła pasek torby.
- No, na mnie czas. Do zobaczenia - zaczęła odchodzić. - I powodzenia Okami
Fiore podbiegł do niej i oboje zniknęli w kłębie dymu.

Wstała, otrzepała się. Chciała sobie iść, gdzy zobaczyła, że Hana odchodzi. Nie chciała zostawać tu z Okamim.

Schowałem dziennik do kieszeni i przez dłuższą chwile stałem w rękoma w kieszeni.

- Nie uciekasz? Nietypowe...

Zatrzymała się, ale nie odwróciła.
- Czemu miałabym to robić, huh? - zapytała.

Wzruszam ramionami - Zazwyczaj to robisz jak jestem w poblizu. Niedługo jednak nie bedziesz miała dokąd uciec, bo zjawie sie w miejscu, do którego uciekasz

- Słucham? Ja nigdzie nie uciekam A szczególnie przed tobą. Po prostu wolę cię unikać... - założyła ręce do tyłu - Tak, dostanie się do Podziemia jest tak proste, jak do wioski, z którą toczy się wojne. Nie, włściwie to jest prostsze... - mruknęła.

- Rób co uważasz... Osobiście preferuje powiedzieć komuś wprost co do niego mam. Widze że Ty preferujesz kryć to w sobie. Twój wybór.

Odwróciła się.
- A więc powiesz, co do mnie masz. Chcę wiedzieć, co takiego we mnie ci nie pasuje
- To mój wybór, co chcę robić. Ty odszedłeś, nie ja.

- To samo co Tobie we mnie. Nie tylko ja odszedłem.

- Wybacz, nie zostawiłam wioski, kiedy najbardziej mnie potrzebowała. Nadal tu jestem.
- A to, że uważasz, że jestem po stronie Żniwiarzy, nie jest moją winą... To był przypadek....

- Przypadek... o tak, napewno przez przypadek stanełaś po ich stronie, przez przypadek jesteś teraz potencjalnym wrogiem i oczywiście, nie mogłaś im zwyczajnie odmówić, czy też od nich zwiać

- Aiko, czy Ty wogle wiesz czemu byłem Hokage?

- W skrócie? Tak ^^ Z jednego, małego powodu...
Ruszyła powoli w jego stronę, wciąż wyglądającą na smutną.
- Nie, skąd mam wiedzieć?

- Twoj wybór, nie mam nad Tobą żadnej władzy ^^ pozatym to przecierz nic złego stanąć po stronie "boga" chaosu, nie?

- Poza mną wie o tym tylko jedna osoba i to sie nie zmieni. Wiedz tylko że z tego samego powodu musiałem odejść i mimo że bym chciał, to aktualnie nie mam jak wrócić na stanowisko Hokage.

- Nie... "W szczególności, że nie robią praktycznie nic złego...
- Pewnie, że nie wrócisz. Zdrajcy nie mają nawet prawa pojawiać się w wiosce. Już ja tego dopilnuje... - zbliżała się co raz bardziej.
- Ale pamiętaj, żej jestem jedną z niewielu osób, które wiedząc coś więcej na temat Żniwiarzy.

- Z kim przystajesz, taka sie stajesz. Spójż na siebie i na swoje myśli.

- Sugerujesz że nie mam wstępu do Konohy? Nie rozśmieszaj mnie

Stoje spokojnie.

- Tak, zostanę Żniwiarzem i odetnę ci głowę kosą ==" Proszę...
- A jak myślisz? Sądzisz, że ktoś cię wpuści po tym? - zatrzymała się w odległości 2 metrów od Okamiego. Patrzy mu w oczy.

- Nie wiem, zwisa mi to. - wzruszam ramionami - Zabawne tylko że ledwo Loki wyciągnoł macki na nasz świat, a już najsłabsze umysły do Niego dołączyły... nie trzeba być nader bystrym żeby sie uśmiać ^^

- Dokładnie tak sądze i sama to zobaczysz...

- Jeśli sugerujesz, że poszłam tam po siłę, to się grubo mylisz. Wolę zginąc jako słaba kobieta w walce z tobą niż wygrać z mocą od Żniwiarzy.
- Przychodź, wiedz tylko, że nie spodoba się to władzą Konohy

[Konoha ma jakieś władze? Tylko ja tu wchodzę ]

( mnie nie pytaj )

- Zakładając oczywiście że pokonałabyś mnei z mocą żniwiarzy ... w co jakoś dziwnie wątpie.

- Pożyjemy, zobaczymy. Sayo, mam troche roboty - znikam bezszelestnie ^^

- Zwisa mi to ^^
Odwróciła się i wymaszerowała gdzieś dalej nadal ze smutną miną.

<z/t>

Pojawiła się na jednym z drzew. Siedziała, a plecy miała oparte o pień. Jedną nogę miała zgiętą, a druga zwisała jej swobodnie. Wyciągnęła z kieszeni jabłuszko i zaczyna je wcinać


[Jak coś to ja zw - poszłam się umyć]

Skończyła zjadać jabłko. Wyrzuciła ogryzkę.
- Mówiłam, że tu nudno ==" - wzruszyla ramionami. Postanowiła jeszcze poczekać.

Przechadzała się, rozmyślając nad czymś. W końcu poczuła się trochę zmęczona, więc przysiadła na jakimś zboczu i wpatrzyła się w niebo.

Usłyszała lekki szelest. Spojrzała w dół, rozejrzała się po okolicy. Zauważyła dziewczynę, która nie wydawała się jej być człowiekiem Przyglądała się jej.

Poczuła na karku czyjeś spojrzenie. Odwróciła się i zauważyła ze nie jest sama w okolicy.
- Ohayo ^^

- Hayo, hayo - przywitała się, nie zeskakując z drzewa - Ahoj, Tora jestem! - krzyknęła.

Zaszkował ją wieczorny entuzjazm.
- Hejo, jam Wanilka. Ty zawsze wieczorem taka rozentuzjonowana? - zapytała kładąc na plecach, by dobrze widzieć jednocześnie niebo i swoją rozmówczynię.

- Tooooooraaaaa - przeciągnęła z pogodną miną.
- I nie tylko wieczorem ;d - podciągnęła jedną nogę dalej utrzymując kontakt wzrokowy z Wanilą.
- Kim jesteś?

- Kim jestem? - powtórzyła zbita z tropu - A o to ci chodzi.... tym na kogo wyglądam, czyli shinigami.
Uśmiechnęła się szeroko, choc było w tym uśmiechu coś smutnego.

Zeskoczyła z drzewa stojąc tuż przed nią.
- Czeeeeeeeeść - pomachała jej przed twarzą - Na Tore czas Późno już - uśmiechnęła się szeroko i znikła.

- Ty chyba znasz mój język normlanie - mruknęła, gdy została już sama.
Poleżała jeszcze chwilę wpatrując sie w gwiazdy, po czym sama zniknęła.

Przechadzała się po dolinie wolnym krokiem. Spoglądając w niebo z założonymi rękoma za głowę rozmyślała xd

Ulotniła sie ;d

Pojawiła się nieopodal jakiegos drzewa. Gibała się lekko na boki, jakby była pijana. No cóż, pozory mylą...
Szła jeszcze trochę, ale w końcu nie wytrzymała i usiadła na trawie. Ból w głowie był okropny... wręcz nie do zniesienia. Pulsował jak rozszalały.

Jakiś kawałek stąd zauważył Hanabi i szybko ją dogonił. Przykucnął naprzeciwko niej.
- Hej, co się stało? - zapytał prawie szeptem.