Puszcza

- Więc po co wam te artefakty? - odsunęła lekko katanę od jego gardła, ponieważ nie chciała go jeszcze odsyłać - Przecież Ci, co egzystują tu, nie wiedzą do czego służą... Więc nie zrobią z nimi nic wielkiego - spoglądnęła na niego - Więc ten kruk też jest artefaktem? Co za funkcję pełni ten ptak? - dopytywała się dociekliwie. Było wiele pytań, które chciałaby zadać.

Nagle zdała sobie sprawę, że tą kobietą mógłby być Lider ANBU, ponieważ słyszała, że tylko ona i jej kolega z organizacji przeżyli. Wydedukowała, że ten członek ANBU mógł to ukraść. Nie była pewna swoich myśli.

Z bólem w sercu, szybkim ruchem kataną przecięła mu gardło.
- Kiedyś zdradzisz mi więcej... - chciała przypomnieć sobie jego imię - Wal...

- Nie wiem... - szepnęła.
Genjutsu znikło. Aiko zeskoczyła z drzewa i położyła się koło wilczka, który leżał ledwo żyjący pod jakimś drzewem. Wyciągnęła z kieszeni wisior i odmieniła go w kruczka. Postawiła obok siebie.
- Sachi... Umrzemy... - powiedziała ledwo wyduszając z siebie jakikolwiek dźwięk. Wszyscy razem ułożeni obok siebie wyglądali słodko.

Przechodził akurat niedaleko utykając i ciągnął za sobą ciężki biały miecz. Ze spojrzeniem wbitym przed siebie zagłębił się między drzewami, dopóki nie usłyszał cichego głosu. Uniósł wzrok i dostrzegł Aiko. Przyglądał jej się, niepewny, co powinien zrobić.

Podkuliła nogi i oplotła je rękoma. Zaczęła po cichu płakać.

Niepewnie podszedł do dziewczyny. Nie było sensu pytać, czy coś się stało ponieważ, doskonale było widać, że owszem, coś się stało, a poza tym to nie było jego sprawą.
Zobaczył, że ona i towarzyszący jej wilk byli bardzo ranni. Bez słowa, zaczął od leczenia stworzenia. Kilka zranień na ciele wilka zniknęło, ale poważniejsze zaczęły się pogłębiać.
Przerażony cofnął rękę.

- Rode? - zapytała niepewnym głosem, ponieważ nie podniosła głowy. Płakała dalej, tylko coraz mocniej. Nie wiedziała co ma robić...

Wciąż patrzył na rany, nie wiedząc, co się właściwie stało. Przełknął ślinę.
"Więc to, to Hana miała na myśli...", pomyślał.
- Walczyliście ze Żniwiarzami, prawda? - domyślił się.

Pokręciła tylko głową twierdząco, bo nie mogła żadnego słowa wykrztusić. Zacisnęła ledwo pięść. Zakaszlała w ręce dwa razy, a po chwili były zakrwawione. Ponownie zacisnęła dłonie.

- Chciałbym cię uleczyć - powiedział z nutą poczucia winy w głosie - Ale nie mogę. To jest jedna z cech ran zadanych przez Żniwiarzy i ich potwory. Uleczyć może je jedynie czas.
Odwrócił wzrok zdenerwowany.

Zrozumiała wszystko wyraźnie. Chciałaby się podnieść czy coś, ale nie mogła. Nie zmieniała pozycji. Jedynie co zrobiła to podniosła głowę do góry przymykając oczy.
Resztkami czakry użyła Chiyute No Jutsu, aby być w stanie przynajmniej coś powiedzieć.
- Co wiesz na temat tych artefaktów, o ile wiesz o co chodzi... - jęknęła

Pojawiam sie bezszelestnie, kucając przy Aiko.
Wyciągam z kieszeni małą butelke, któą odkręcam i podaje Jej

- Zdołasz to przełknąć? Zredukuje Twój ból do minimum... - biore Jej dłoń i delikatnie gładze wolną ręką. Używam genjutsu do zredukowania bólu

- Artefakty...?
Spojrzał na miecz, który ciągnął za sobą od pewnego czasu.
- Prawdę mówiąc, to wiem bardzo niewiele... tylko tyle, że odbierają możliwość zdrowego myślenia i snu.
Zagryzł wargi, prawie do krwi. Uniósł wzrok na przybyłego, ale nic nie powiedział.

Przełknęła to co jej dał. Niestety po kolejnej porażce nie była wstanie spojrzeć swojemu Hokage w twarz. Tak więc odwróciła wzrok w przeciwną stronę, patrząc w dół. Włosy opadały jej na twarz, więc nie było można dostrzec jej łez.

Z drugiej kieszeni wyciągam drugą, podobną butelke, którą stawiam koło Aiko.

Wstaje i odwracam sie - To porażki sprawiają że stajemy sie silniejsi. Wyciągnij z tego tyle ile zdołasz. Sayo. - znikam.

Podążył wzrokiem za Hokage, potem spuścił go na śnieg. Nie odzywał się przez dłuższy moment.
- Dlaczego płaczesz? - zapytał niepewnie.

- *A więc uważa to za poraszkę*
- Bo... Ja go zabiłam? - podnisła głowę i spojrzała Rode w oczy - I... To było straszne - nie mogąc już wytrzymać przytuliła się do niego jak najmocniej, nie czując już bólu
- Więc ty też masz artefakt?

Objął ją niepewnie.
- Tak... tak mi się wydaje.
- Zabiłaś Żniwiarza? Przecież ich nie da się zabić... i jeszcze... żałujesz tego?
Próbował ją zrozumieć, ale nie mógł.

- Sama nie wiem... - puściła go. Podniosła kruka - Chciał tego...

Zastanowiła się czy powiedzieć mu to, co Wal jej powiedział. W końcu Rode też miał artefakt.
- W każdym bądź razie nie ma go... Ale przed odesłaniem go, powiedział co nie co o planach Żniwiarzy - zamyśliła się - Przez chwilę wydawało mi się, że nie są oni źli...

- Podsumowując... zawsze atakowali po dłuższych staraniach odebrania artefaktów drogą negocjacji... z reguły to my zmuszaliśmy ich do użycia siły. Ale dla mnie to niewystarczający dowód. Sam nie wiem, co o tym myśleć.
- Muszę się zbierać. Porozmawiamy o tym jeszcze.

Wstał, zachwiał się i szybko wsparł na jakimś drzewie. Uświadomił sobie jednak, że nie mógł jej tu tak zostawić.
- Zaniosę cię do szpitala...
Wziął ją oraz wilka zniknęli.

*szpital

Nie mówiąc słowa, dała się zabrać Rode. Na rękach miała kruka.

Szedł powolnym krokiem można było zauważyć jak jego czerwone oczy lekko połyskują zatrzymał się przy 4
-Hej .. Na imię mi Khaine toushiro ..Nie mam zamiaru was zabijać po prostu się poddajcie i już ? więc jak ?

Gdy to mówił jego miecz tk zmalał ale pomnożył się na miliardy cząsteczek które juz powinny być na przeciwnikach w jednej chwili miecz stał się jak góra przez co z 4 powinna zostać miazga

zaczął z nimi gadać jak z kolegami czekając aż miecz ich zgniecie (miecz waży powyżej 500ton)
-ehh.. przynajmiej wam mogę sie wyrzalić .. Wiecie moja rodzina nie żyje od mojego urodzenia .. tera szukam sensu życia itd... ale zastanawia mnie jedno po co wy szukacie tych artefaktów ?
z torby wyjął 5 Sake podrzucił żniwiarzą a sam wypił łyka


(w czasie gdy wyjmował sake powinien miecz się już na nich zwalić )

uśmiechnął się złowieszczo
-a lubicie BUM ?
po tym jego miecz jakby się na nich rozpłynął i porobił kulki metalowe na głowie tak by nie mogli oddychać po tym gdy mieli kulki na głowie wyszły z tego macki i zaczęły nawalać ich nogi tak by je połamano po chwili zrobił parę pieczęci i wytworzył Gufutenka wyjął rękę i cisnął piorunami w kule tak by statyczność rozwaliła im mózgi oczy uszy i inne narządy
po chwili dodał Tsubame Fubuki i lodowe Shurikeny poleciały w nich

(miecz przewodzi prąd tylko wtedy kiedy tego chcemy)

- On chyba nie zrozumiał... =.= - <wezdech>.
Tarcza uodporniła ich nogi na ciosy macek, a brak tlenu nie stanowił dla nich problemu, ponieważ wcale nie musieli oddychać [choć mogli]. Pozostałe ataki także na nich nie podziałały.
- Koniec czasu... - powiedział nagle jeden ze Żniwiarzy.
- Szlag... spadamy...
- Jeszcze sobie kiedyś zawalczymy - powiedział ostatni. Wszyscy zniknęli.

Miecz powrócił do swojej formy i wsiąkł w ciało a on odszedł spokojnym krokiem

Pojawia się w puszczy idąc jakąś ścieżką. Po chwili siada pod drzewem. Kruka zamienia w pierścionek i wkłada go sobie na palec. W rączkach trzymała kotka. Spodziewała się przyjścia chociaż jednego ze Żniwiarzy. Obok niej leża katana.

Po dłuższym czasie gdy nikt się nie pojawiał, sama poszła ich szukać. Zniknęła

szedł powolnym krokiem trzymając się za szyje ...

Się zjawiła nieopodal. Wyczaiła kolegę z wioski.
- Hejka Khaine! - przywitała się wesoło - Co jest?
Podskoczyła do niego.

-czy to nie nasza goła niewiasta ?
wymusił uśmiech
-A nie wiem jakiś koleś z Anbu mi coś do szyi wcisnął teraz boli placze a nie ma nikogo kto pomasuje placze

- Błagamy... tylko nie goła =.='
Zmartwiła się.
- Jak to? Jesteś pewien, że był z A.N.B.U.? Pokaż.
Rzuciła okiem na jego szyję.

-tak ANBU
chłopak nachylił szyję gdy dziewczyna zobaczyła powinien zapulsować taki znak jak na zdjęciu

- To dziwne - mruknęła, przyglądając się znakowi - Kiedy to zrobił?
- Ichi zajmiemy się ty... to znaczy... dopilnujemy, by ktoś w Anbu się tym zajął ^^. Otokage powinien się tym zainteresować.

Obróciła się i uśmiechnęła do Rukii oraz jej towarzysza.
- Dobry wieczór ^^

-Zrobił to niedawno w podziemnej Krypcie a co widzę czy ta Ichi to nie jest twoja druga osobowość ?
po chwili spojrzał na Rukie i jej towarzysza
-Siema
chłopak złapał się za szyję

- Druga osobowość? - powtórzyła i uśmiechnęła się - Naprawdę nie wiemy ^^ Nie rozróżniamy tego.
Wciąż przyglądała się znakowi na szyi, potem zerknęła na Rukię.
- U nas w porządku Wesoło. W Oto trochę więcej ludzi.

Khaine nie bój się My jesteśmy dobrzy Tylko nas wypuść Khaine tylko Uwolnij Darkness !!
w tej chwili chłopak upadł na kolana i złapał się za głowę dwoma rękoma
-Co się dzieje ? kim wy jesteście ?! mówił do siebie

Nie bardzo pewna, co się działo przykucnęła obok niego.
- Khaine, co się dzieje? - zapytała zmartwiona.

wypowiedział z zaciśniętymi zębami
-Te Nakłócie ! Boli .. !
mówił to coraz bardziej wstrzymując to co słyszał