Puszcza

- Haiiiii - przeciągnęła "I"
Wybiegła zza krzaków obierając sobie za cel jednego Żniwiarza. Wyciągnęła katanę biegnąc na niego.
- Wazuuuuuaaa!! - krzyknęła i, gdy była już blisko niego, kopnęła go obiema nogami w klatkę piersiową. Wylądowała na ziemi i szarżowała kataną na niego

Ani chwili sie nie zawachał, dobrze wiedział kto jest przeciwnikiem, a kto wrogiem.
Bitewna medytacja której nie tak dawno sie nauczył sprawiała że wszystko było prostrze.
Zakloł w kiju ogromną ilość chakry ognia, rozgrzewając go do nieziemskiej temperatury, broń stała sie biała, świeciła prawie oślepiającym światłem.
Kucnoł i szybkim ruchem kija po ziemi przewraca żniwiarzy obok siebie, wystrzelił do przodu stając przy Shial, broni Ją przed ciosami kos.

Dostrzegła kolejnych ludzi, wyglądających bardzo podobnie do obecnych wrogów. Sama się już pogubiła, co się działo.
Kontrolowała Cry'a kilka metrów przed sobą, ale walka dotarła już do niej. W pewnym momencie, gdyby nie Logos, pewnie miałaby zepsutą głowę .

- Jasne... Tylko złapać? - spytała Wal'a i spojrzal na jego towarzyszy. - Cza przyznać, że intrygujące te wasze mundurki! - wzruszyła ramionami.
Hanabi wyjęła miecz, pokrywając go lodem i zaatakowałą Żniwiarza, który ominął jej strzałę wcześniej .

Chwyciła swój miecz i rzuciła nim w Żniwiarza, celując w jego szyję. Broń poszybowała wykonując parę obrotów 360 stopni. Nagle usłyszała, że ktoś ją woła.
- Oroshi...-sama...? - powiedziała cicho. Spojrzała za siebie. Uniosła rękę i chwyciła miecz, który już poszybował w jej stronę. Nie zwarzając na to, czy Żniwiarz został ranny, zabity, czy też nic mu się nie stało, pobieła w stronę głosu. Zniknęła wśród drzew.

Cofnęła się kilka kroków.
- Co to? - zapytała patrząc na Wal'a przez ramie.
Trzymała wysoko katanę, czekając na jakieś wskazówki od innych Żniwiarzy.

Zły na siebie ograniczył sie do blokowania i chronienia siebie i Shial przed atakami.
Zrozumiał że nie jest w stanie nic zrobić poza tym.

Wskoczyła trochę wyżej i wciągnęła Logosa za sobą, kiedy jeden z przeciwników z tyłu zamachnął się na jego głowę.
- Uważaj - uśmiechnęła się lekko. W następnym momencie musiała wrócić do walki. Nie wiedziała, co zrobić.

Atakowała Żniwiarza wciąż, ale w pewnym momencie zauważyła, że on tego za bardzo nie odczuwa. Zauważyła też dziwna tarczę. Pstryknęła palcami, a obok niej zmaterializowała się Renei.
- Bitka? ;3 - wyciągnęła swój miecz, ale dokładnie taki sam jak miała Hana. Zaszła szybko Żniwiarza od tyłu i zaatakowała go pchnięciem w plecy, w czasie, gdy Hana próbowała zająć przeciwnika swoimi zręcznymi ciosami z przodu.

- Haiiiii! - znów przeciągnęła "i"
Rozglądnęła się wokoło. Na niebie wyszukiwała swojego kruka. Dostrzegła go. Zawołała, a on posłusznie przyleciał do niej, siadając jej na ramieniu?
- Gotowy? x] - kruczek rozpostarł dziób, z którego wyleciało kilka senbonów z lodu lecących wprost w amulet Żniwiarza, z którym walczyła.

Sprubował zmiażdżyć klejnot na szyi najbliższego przeciwnika końcem kija.

Cry złapał za amulet innego Żniwiarza i zmiażdżył go w dłoni.

Obie odskoczyły, ale tyko Renei zdążyła oberwać. Tylko? Nie do końca... Na klatce piersiowej Renei pojawiło sie płytkie, ale dosyc szerokie rozcięcie, a skoro była "duszą" Hany, ona musiała odczuc to samo. Czyli też oberwała .
- Kuso... - Renei zniknęła nagle.
Hanabi użyła Hirenkyaku, aby znaleźc sie jak najbliżej Żniwiarza. Gdy była w odpowiedniej odległości, mocno pociągnęł za klejnot, puściła na ziemię i zmiażdżyła butem.

Odeszła jakby nigdy nic w stronę drzewa. Oparła się o nie i zjechała w dół siadając. Podczas walki czuła się inaczej, po walce również. Pogłaskała kruka, którego wciąż miała na ramieniu.

Ochłodził kij do zwykłej temperatury, zeskoczył z drzewa i usiadł pod nim.

Zeskoczyła z drzewa i przewiesiła sobie bezwładnego Cry'a przez ramię.
Podeszła do "Wala", odwróciła do do siebie przodem i kopnęła mocno w klatkę piersiową.
- Co to miało być??!! ><

Kaszlnęła parę razy i schowała miecz. Podeszła do reszty, jako tako chowając ranę.
- Właśnie... co im sie stało? - spytała zdziwiona. - Zachowywali sie dziwnie... nie jak wy...

Wyciągnęła dłoń, na którą wskoczył ptak. Pokręcił parę razy łebkiem, przypatrując się Aiko dokładnie.
Dziewczyna zamyśliła się, nie słysząc o czym rozmawiają inni. Wpatrywała się w jeden mały punkt otoczenia.

- Macie szczęście... - zaśmiał sie cicho, wstał i otrzepał sie z kurzu.

- Irytujące... - mruknęła.
Zerknęła na swoje ramię, na którym widniało niewielkie rozcięcie.
- Eh... jednak jeden musiał mnie sięgnąć. Muszę jeszcze więcej trenować.

Przyjrzała sie wszystkim po kolei. Jeszcze raz kaszlnęła i odwróciła się.
- To ja będę spadać, narazie - pożegnała ich i zniknęła.

Wypuściła kruka, który odleciał gdzieś dalej.
Zamrugała oczami, przypominając sobie, że żyje.
- Ominęło mnie coś? - dobiegło pytanie spod drzewa, przy którym siedział Aiko.

- Omineło. Bezsensowna walka.....
Jest wyraźnie zirytowany brakiem sensu w tym wszystkim

Wyraźnie rozdrażniona kopnęła jakieś drzewo, zostawiając w nim porządne wgniecenie.

- Ej xP Co wy tacy poirytowani i zezłoszczeni, co? - zapytała.
- Ja mam gorsze problemy...

- Pojawili sie znikąd, zaatakowali nas, nie byliśmy w stanie kontratakować potem pojawiło sie ich więcej i na koniec pojawiło sie ich więcej, dołączyła druga grupa, powyżynali sie nawzajem i koniec...
Pokręcił głową
- A Ty nie wiesz że złość piękności szkodzi?
Podszedł do Shial i rozciągnoł Jej usta w "uśmiech"

- A wiesz, że od nadmiernego uśmiechania się są zmarszczki? - zaśmiała się, kiedy wyciągnęła sobie jego łapki z kącików ust - Nie żebym się tym przejmowała, czy coś
- Ale ta sytuacja rzeczywiście była bez sensu... i wciąż nie wiem, co to za jedni =='

Opuściła wzrok na dziwnego zwierzaka.
- He? Pieso-kot?

- Heh. Pewno wszystko się wyjaśni.
Spojrzała na "to coś".
- Raczej koto-pies - zaśmiała się - Dziwne to

Wysoko w niebie otworzyła się czarna dziura, garganta, bla bla bla. Wyskoczył z niej i wylądował na jakimś drzewie. Rozłożył się wygodnie na gałęzi. "Zniknął" gargantę pstryknięciem palcami. Nie zwrócił szczególnej uwagi na przedstawicieli ludzkiej rasy i małego stworka

Zwierzak usiadł i podrapał się za uchem. Ziewnął. Był naprawdę śliczny.
Potem wstał i wskoczył każdemu na ręce... jednocześnie. Wyglądało to tak, jakby z jednego wyskoczyły trzy inne, identyczne stworzonka.
Popatrzył głęboko każdej trzymającej go osobie w oczy.

Wszystko wokół zrobiło się czarne.

Za plecami Shial pojawił się dziwny mężczyzna, przebił ją od tyłu mieczem, potem wziął na ręce i zniknął z nią.
Aiko stała w miejscu, wpatrzyła się w niebo nieprzytomnie i zaczęła krzyczeć.

Shial opadła na kolana, dusząc się i kaszląc krwią.
Logos śmiał się i krzyczał naprzemian, szarał się, zaczął sobie rozdrapywać skórę jakby stracił zmysły.

Logos stał w miejscu, kiedy z ziemi wynurzyło się 10 włóczni, które go przebiły. Zawisł na nich.
Wokół Aiko pojawiło się kilkoro niewinnych płaczących dzieci. Wyżynała je wielkim mieczem śmiejąc się i płacząc jednocześnie...

(Logos widzi to, co jest zaznaczone na niebiesko, Aiko to, co na zielono a Shial to, co na purpurowo)

- Trzy w jednym... warto zaryzykować.
Usiadł na ziemi i skupił sie tak jak na trenignach medytacji.
Jeśli ktoś Ją porwał to i tak go nie wyśledze.
Uspokoił sie i przełamuje efekt wpływający na jego umysł.

Najpierw otoczyła ją ciemność, potem zobaczyła z jednej strony Logosa zawieszonego na włóczniach. Przełknęła ślinę przerażona tym widokiem. To, co robiła Aiko, było po prostu straszne.
Spróbowała złamać iluzję w standardowy sposób.

Najpierw spojrzała na Shial, która zachowywała się jakby przejęła jej chorobę. Potem zaś na Logosa, który się okaleczał. Jej źrenice w oczach zmniejszyły się. Wystraszyła się tym widokiem. Automatycznie zamknęła oczy, nie chcąc oglądać tego widoku.
- Jeśli to gen... Nie... - mówiła sobie w myślach. Wsłuchiwała się jedynie w odgłosy.

Niewzruszony sytuacją którą wyczuwał wokół siebie siedzi.
Powoli analizuje i szuka źródła tego dziwactwa.
Gdyby nie ten trening, to mógłbym sie pożegnać ze swoim zdrowie psychicznym. Spokojnie, tylko spokojnie.

Spojrzał na zwierzaka swoimi wężowymi ślepiami.
-Dziwne stworzenie, nie mogę go zrównać do żadnego gatunku, aczkolwiek na pierwszy rzut oka widać jego niezwykłość...- mówił jakby sam do siebie. Zamrugał dwukrotnie.
-To coś chyba ma jakieś umiejętności psychiczno-iluzjonistyczne...- analizował dalej (od razu mówię, mózg Arashi ma tylko dlatego, że artefakt zmienił jego charakter xDDD)

Przyglądała się zabitym dzieciom i poczuła łzy w oczach, ale szybko je odrzuciła.
"Nie! Zaraz... to nie może się dziać naprawdę" - powiedziała do siebie w myślach.
Rozejrzała się, udając, że nie widzi zbliżającej się do niej Aiko ani konającego Logosa. Szukała czegoś, co mogłoby jej pomóc.

Otworzyła oczy i drgnęła. To co zobaczyła... Chciała już tam biegnąć, ale powstrzymała się.
- To nie dzieje się naprawdę... Muszę się wyrwać z tej iluzji czy co to jest... - spojrzała na zwierza. Wyciągnęła błyskawicznie kunai i rzuciła w niego celnie - Ty pograniczysz z tym światem i z ziemią! Giń! - gdy to mówiła, kunai powinien przebijać zwierza.

Przeciera sobie czoło i otwiera wreszcie oczy.
- Działasz na innej zasadzie niż osoba która mnie trenowała. Mniej dbasz o szczegóły, wiesz? ^^
Wstaje i przygląda sie z zaciekawieniem udziwnionej wersji Aiko
- Nawet nie postarałeś sie by przenieść tu moją broń.
Założył ręce za głowe.
- Mógłbyś prubować nas zabić już jakiś czas temu, więc zapytam wprost: czego od nas chcesz?

Przez chwilę patrzał na innych członków Espady, ale odwrócił od nich wzrok i spojrzał na zwierzaka
-Omen Śmierci?- zapytał i cicho zaśmiał się pod nosem.
-Zabawne...

- Nie iluzja?
Usiadła na ziemi przyglądając się zwierzakowi.
Mimo że wiedziała, że obraz Aiko i Logosa nie jest prawdziwy, mocno działał na jej psychikę. Każde zerknięcie w tamtą stronę sprawiało jej ból.
- Igrasz sobie?

- Moja psychika i tak jest już rozpieprzona ==" Nie odróżniam już zła od dobra - próbowała z tym walczyć. Wiedziała, że powinna zachować spokój, ale ostatnio tyle rzeczy na nią wpływa, że teraz jest po prostu wściekła.
Wyciągnęła katanę i zaczęła szarżować na zwierza.
- Shine! - zatrzymała się przed nim, wpierw biegnąc i jednym machnięciem miecza spróbowała zadać śmiertelny cios Omenowi.

CHODZI O CHOAOS. NIE ZADAJEMY ŚMIERCI, LECZ ZAPOWIADAMY JĄ.
Omen zniknął z każdego miejsca.

Pojawił się przed nim jakiś mężczyzna. Zakleszczył dłoń na Klejnocie Ametystu. (Arashi)

WCALE NIE ZAMIERZALIŚMY PRZENOSIĆ TWOEJ BRONI. A POWINNIŚMY?

NIE JESTEŚMY NIEŚMIERTELNI. ZNAJDŹ CZUŁY PUNKT. MY JEDYNIE ODWRACAMY UWAGĘ.

W KAŻDYM MIEJSCU TUTAJ JEST TAKI SAM CZUŁY PUNKT. NIE TAK TRUDNO GO ZNALEŹĆ.

Wszystkie iluzje trwały w tym samym miejscu, okazując jeszcze więcej bólu i cierpienia.