Biuro Hokage

Biuro jak biuro, takie jak w serii anime, mangi.

Na drzwiach poza tabliczką "Biuro Hokage" jest mała skrzynka na listy dzięki której sprawy do hokage można załatwić nawet pod moją nieobecność.

Przychodze do biura i siadam za biurkiem. Kątem oka zauważam pokaźny plik papierów do wypełnienia.

- Że też nie ma Jej wtedy gdy by sie przydała... - chcąc nie chcąc zabieram sie za dokumenty

----------------------------

Po wypełnieniu zaledwie kilku dokumentów daje za wygraną i zaczynam bezcelowo łazić po pokoju *To wcale nie jest beznadziejne, nudne, bezcelowe, monotonne, a w szczególności nie jest marnowaniem czasu!!*

Nagle do biura wchodzi Kasumi - Ohayo Okami-sa...

- KASUMI!! - natychmiast w moich dłoniach pojawiły sie wszystkoe niewypełnione dokumenty, które Jej wręczyłem - Wiedziałem że poratuje mnie Twoja głowa do wypełniania tych wstrętnych papierzysk ^^

- Ale... yy... hai Hokage-sama ^^ - uśmiechneła sie i wzieła papierzyska

- Odwdzięcze Ci sie później - znikam

Przychodze do biura z workiem psiej karmy, Sashi wyczuwa to i podbiega - To karma dla psa, mam nadzieje że przebolejesz...

Wysypuje karme do jakiejś miski i niewiele więcej myśląc o wilku zabieram sie za dokumenty których nie wypełniła Kasumi, czyli niewielki pliczek ^^

------------

Po dłuższym czasie usypiam na dokumentach.

Do biura przychodzi Kasumi, robi standartowe porządki, układa dokumenty na kupki, podnosi moją głowe by wydobyć reszte dokumentów, etc...

Gdy już kończy wychodzi na chwile i wraca z wiadrem zimnej wody, którą wylewa mi na głowe.

- &^#*@%$*@^#%*@$*^%(#%@^(*%@)#%(*^&%@$!!!!!!!! - rzekłem w gniewie ^^

- Spałeś prawie 24 godziny Hokage-sama, pomyślałam że trzeba Ci pomóc wrócić do rzeczywistości - uśmiechneła sie wrednie

- Idź Ty dziadzico xP ide se xP - Używam jutsu wiatru by sie wysuszyć i ubieram płaszczyk hokaga i wychodze.

Kasumi wybucha śmiechem i wychodzi, wraca do swoich spraw.

Pojawiła się przed drzwiami rezydencji Hokage. Zapukała trzy razy ale nikt jej nie otworzył. Delikatnie nacisnęła klamkę, a drzwi po sekundzie same się otworzyły. Weszła do środka z przymrużonymi oczyma. Nagle zobaczyła pracującą dziewczynę. Zdawało się, że wypełniała papiery.
- Ohayo... Ja jestem Aiko i...
- A tak! Okami-sama wspominał, że przyjdzie pani po wilka. Proszę za mną!
Podążyła według rozkazu dziewczyny. Weszły do jakiegoś pokoju, gdzie wszędzie leżały papiery. Nawet na podłodze, a wtedy nie wiedziała co za nimi sie znajduje.
- To jest przechowywalnia Okamiego, który nie wie co już z tym wszystkim robić. Nazywam się Kasumi; O! Patrz, to ten?
Na podłodze pomiędzy papierami leżał wilczek.
- Tak, ten. - zawołała do niego po wilczemu, a ten od razu się obudził i podbiegł do niej - Arigato. Nie znalazłabym go bez twojej pomocy Ksaumi.
Dziewczyna odprowadziła ją do wyjścia. Obie się pożegnały, a Kasumi wróciła do swojej roboty. Aiko również odeszła z wilczkiem i postanowiła, że już nikomu go nie odda.

Przychodzi patrzy ostrożnie na drzwi, puka i wchodzi widzi dziewczynę zakopaną w papierach - Ohayo jestem Sasu... - Nie dokończył bo przerwała mu Kasumi - Tak wiem pewnie po dokumenty? - Zaczyna grzebać w szufladzie biurka - Oto one - Podaje do Saska - Podpiszesz tutaj czy chcesz je przejrzeć - Zapytała - Wole przejrzeć dzięki - Wziął papiery - Sayo - Wyszedł

Przychodzi znowu puka i wchodzi znowu widzi dziewczynę zakopaną w papierach - Ohayo znowu przyniosłem dokumenty - Położył na wolnym skrawku biurka - Tak szybko to zrobiłeś? - Zapytała - Jakoś tak wyszło sayo - Wyszedł

Pojawiłem sie bezszelestnie przy biurku, siadam za nim i omiatam wzrokiem moje miejsce pracy. Zauważam 4 małe zwoje ulożone na środku, oraz małą kartke.
- Hm? - czytam ją - bycie hokagiem nie jest takie złe... ^^ - zabieram sie za przejżenie zwoi

Koniec końców wypełnam wszystkie 4 zwoje i wypełniam wszystko. Po skończonej robocie ziewam i ruchem ręki przyciągam najbliższą poduche, którą kłade na biurku i na której se zasypiam

Wchodzi do środka z markerem w dłoni.
- Nehehehehe - szepce.
Widzi śpiącego Hokage. Zakrada się do niego i pisze mu na ręce:
- " Okaś, proszę. Nie potrzebuję pomocy. Nie umrę ..." - zadowolona obraca się, ale przez moment przyszła jej do głowy szatańska myśl.
- Wąsy? Nie, to zbyt złe nawet jak na mnie ^^ No i to w końcu Okami ^^ - uśmiecha się i rezygnuje z pomysłu dorysowania wąsów.
- A, wodoodporny - dorzuca na koniec i wychodzi.

Przychodze do biura i zauważam śpiącego na biurku kagebunshina

- O, czyli robota zrobiona ^^ - odwołuje kagebunshina nie sprawdzając nawet stanu jego twarzy, zabieram zwoje i wychodze z biura, po drodze spotykam Kasumi i oddaje Jej dokumenty.

Pojawiam sie z Ichi, kłade Ją na łóżku i dokańczam leczenie - Do rana bedziesz jak nowa... - Uśmiecham sie lekko, po czym wchodzi Kasumi
- Pomyśl troche o sobie... - powiedziała z wyrzutem i zaczeła rozwijać bandarze, więc ściągnołem co miałem na sobie od pasa w góre i pozwoliłem sie zabandażować
- A Ty pomyśl sobie przez co Ona musiała przejśc, kilka zadrapań to nic jeśli można pomóc...
- A kto pomoze Tobie? Konoha Cie potrzebuje!
- Cicho, obudzisz Ją xP

Po skończonym bandażowaniu Kasumi sobie poszła, a ja usnołem w fotelu, miałem obandażowany cały tors i ręce.

Obudziła się. Wciąż było jej trochę słabo, ale czuła się znacznie lepiej. Najbardziej bolało ją to, co widziała na froncie.
Wstała z łóżka, odnalazła dłonią maskę, która leżała obok i przewiesiła ją przez szyję. Kiedy zobaczyła Okamiego, na moment aż ją zamroczyło.
- Co się stało...? - wyszeptała.
Usiadła obok niego, przyglądając mu się ponuro. Zdecydowała, że później wróci, żeby się wszystkiego dowiedzieć. Pocałowała go delikatnie w policzek, żeby się nie obudził i wyszła.

Budze sie, leniwie otwieram oczy, rozglądam sie nieprzytommnym wzrokiem. Podnosze ręke i przecieram sobie oczy - ...albo była niezła impreza... - powiedziałem słabym głosem i zauważyłem bandarze na ręce, natychmiast poczułem swoje rany, które jeszcze sie nie zagoiły.

- Przez tą regeneracje człowiek zapomina jak długo normalnie sie leczą rany... - uspokajam oddech i wstaje. Do pokoju wparowuje Kasumi

- Nie powinieneś wstawać dopuki nie wyzdrowiejesz... - powiedziała zmartwiona

- Czekaj, czekaj... Ty nie krzyczysz? - wyszczeżam sie do Niej - a i właśnie, co z Ichi? - zauważam że se już poszła

- Nie wiem, Ichi-hime prawdopodobnie obudziła sie wczoraj i sobie pos...

Przerwałem Jej - Ee... znaczy że spałem 2 dni? ^^'

- Hai... Hokage-sama. Przez ten czas wypełniłam prawie wszystkie dokumenty, został tylko jeden zwój. Prosze, oszczędzaj sie... - po czym odeszła

- Nieno... aż sie nieswojo czuje bez tych Jej krzyków ^^' - siadam za biurkiem i zajmuje sie sprawami Konohy

Weszła do pomieszczenia z ogromnym plikiem papierów i wpieprzyła je na biurko Okamiemu. Dopiero po tym spojrzała na niego.

-Dzień dobry....Tu są dokumenty od In'nariego-sama dotyczące ... (wpisz co chcesz xP). Otokage potrzebuje kilku Pańskich podpisów- powiedziała oficjalnie

Przyjrzała się jego bandażom.

-Hmm....Przepraszam, że ośmielam się pytać ale.... czy coś Panu dolega?

Podnosze wzrok znad swojego zwoja - Ohayo Kay-chan ^^ ... Kasumi! - zawołałem pomagierkem, która przyszła prawie natychmiast - Zajmij sie tymi dokumentami ^^

Kasumi tylko sie uśmiechneła i znikneła razem z stertą papierów średnio wartościowych

Spojżałem na swoje bandaże w wielu miejscach przesiąknięte krwią... - Ależ nie, skąd ten wniosek?

Odprowadziła wzrokiem Kasumi z miną "O Boże...Że jej się chce...." Ponownie spojrzała na Okamiego.

-No nie wiem...Takie bandaże świadczą o niezłej bójce, albo o samookaleczaniu się ^^ Drugie wykluczam, bo podobno ma Pan twardy charakter...

Chrząknęła.

-Ale jakby co...To może Pan liczyć na wsparcie naszej wioski ^^- zareklamowała

- Te aktualnie świadczą o tym że uzyłem czegoś nie posiadając do tego uprawnień... ^^ zagoją sie niedługo.

- Jak macie w Oto niezłego medyka, albo co lepsze: Ty nim jesteś to chętnie

-Hokage-sama zdolny jest do przekrętów?- zapytała podejrzliwie- Nie spodziewałabym się ^^

-Ja medykiem? Yyy, to nie jest najlepszy pomysł Urodziłam się wojowniczką. Ale z tego co wiem to In'nari-sama zna jakieś medyczne sztuczki...

(siostrzenica przyszła nocować, życz mi powodzenia x_X)

-Em, Hokage-sama wybaczy, ale.....na mnie pora. Do zobaczenia....

Przed wyjściem jeszcze się odwróciła.

-...i proszę dbać o zdrowie ^^

Wyszła.

- Czy ja wiem czy przekrętów... uratowałem komuś życie za cene bólu w plecach przez kilka dni jak dla mnie to dość uczciwy przekręt ^^

- Iszerek zna medyczne sztuczki? - zdziwiłem sie - A nie wygląda jakby znał ^^ zapytam go jak go spotkam i o ile uda mi sie stąd wymknąć

( życzę Ci powodzenia )

- Sayo, Kayla-chan ^^' - wracam do czytania zwoja


------------


Po jakimś czasie wypełniam cały zwój i zostawiam go na biurku. - Musze sie stąd wyrwać bo zwariuje ^^ - znikam

Przyszła zdziebko skołowana. Ponieważ nie widziała nigdzie Okamiego, odnalazła Kasumi.
- Hokage-sama wyszedł jakiś czas temu - poinformowała ją asystentka.
- Aha... W porządku. Dziękujemy, dobranoc.

Wyszła.

Pojawiam sie z Ichi na rękach i kłade Ją na łóżku, odrazu ląduje na fotelu i prawie natychmiast zasypiam.


------------------------

Budze sie, mimo snu nadal jestem bardzo zmęczony. Wychodze z biura i szukam przez chwile Kasumi, z którą zamieniam kilka słów. Wracam do biura, przynosze sobie rozkładane łóżko na którym sie kłade i czytam kolejny zwój z podsumowaniem spraw Oto które ostatnio przyniosła Kayla.

Po raz kolejny obudziła się w biurze. Usiadła, zerknęła automatycznie na swoje dłonie - próby pobicia martwego Żniwiarza zaskutkowały potłuczonymi i zakrwawionymi kostkami.
Potargała sobie włosy.
- Ohayo...

- Ohayo, jak sie spało? - zwijam zwój, rzucam go na biurko

- Średnio... nie pamiętamy, kiedy zasnęłyśmy - mruknęła i wstała. Usiadła na biurku - Boli nas głowa =.=
- A jak twoje rany? I jak się ogólnie czujesz, bo z tego co widziałyśmy, to w nocy sporo energi kosztowało cię to wszystko.

- Rany wyleczył mi Otokage-sama, już byłem pewien że nic ich nie wyleczy...

- No, było to dość męczące... odpowiednio dobierając broń można zgładzić każdego, niestety taka zabawa jest bardzo wyczerpująca. - padam na łóżko

- Nigdy nie wiedziałyśmy, że Otokage jest taki obcykany w medycznych technikach.

Założyła nogę na nogę, przyglądając mu się.
- Więc czas odpocząć. W każdym razie wczoraj chyba było tylko dwóch, tak? To znaczy, że został jeszcze co najmniej. Dopóki się nie ujawni, powinniśmy zebrać siły.

- Więcej niż jeden... nie dbają o swój byt, wypełniają tylko rozkazy. Wiedzą że nosisz moją klątwe, bedzie im bardzo łatwo Cie wytropić.

Zamykam oczy - Wiedział kim jestem, a mimo to próbował ze mną walczyć, nawet nie jęknoł gdy przełamałem Jego egzystencje.

- Więcej niż jeden, co..? Hyh... - uśmiechnęła się półgębkiem - Wciąż mamy przed oczami żniwo śmierci, jakie zebrali na froncie. Paskudne...

- Może nie czują bólu? Albo... - przymknęła powieki - ciała, które widzieliśmy nie są ich prawdziwymi postaciami?
Zastanowiła się.
- Czymkolwiek są... czy to możliwe?

Nie przejęła się tym, co powiedział o niej i klątwie.

Pokręciłem głową, chwile milczałem żeby zebrać siły by mówić

- Nie bierzesz pod uwage wszystkich danych w swoim toku myślenia. Jak tylko wyzdrowieje to wznowie poszukiwania sposobu na zabranie od Ciebie selune. Jeśli wytropią Cie przez to to sobie nigdy nie wybacze...

Pokręciła stanowczo głową.
- Rozumiemy, że możesz czuć się winny, ale to nie twoja wina - powiedziała zdecydowanym tonem - Kiedy dawałeś nam Selune, nie wiedziałeś z czym się to wiąże, chciałeś przecież nam pomóc.
- Do tego, nie my jesteśmy teraz najważniejsze. Po zebraniu sił, pierwsze co powinniśmy zrobić, to dowiedzieć się, jak się tych drani pozbyć.

- To nie będzie takie proste... Dzięki Selune udało Ci sie ujść z życiem, mimo że powinnaś tam umrzeć. To był wyrok... nie pamiętam dokładnie imienia, ale zgrubsza wiem o kogo chodzi, a ten gość nie odpuszcza swoich wyroków.

Odkaszlnołem - Jest jeszcze druga strona medalu, dowiedzieli sie o tym że nie mam selune, gdyby nie to że żaden z nich nie zwiał to byłbym w jeszcze większych kłopotach niż Ty. Raziel który pozbył sie swojej klątwy... kto sie, może niedługo spowrotem wyrosną mi skrzydła

- Super, mamy wyrok Niech nam jeszcze kto powie, że to przez to, że mamy Selune a będzie już naprawdę ciekawie...

Wyobraziła sobie Okasia ze skrzydełkami i nie udało jej się powstrzymać szerokiego uśmiechu na twarzy . Zeskoczyła z biurka i zleciała na łóżko .
- A jak będziesz miał skrzydełka to dasz nam je... eee... - zastanowiła się, jakiego słowa użyć, żeby nie zabrzmiało dwuznacznie - ... pogłaskać piórka?

- Masz rosajego ;P Jego krzydełka są z pewnością milsze

- Pierwsze co trzeba zrobić to ściągnąć z Ciebie selune... Kto wie, może wtedy stracą Twój trop. No ale pozostaje ten Twój kumpel którego przywróciłem do życia, widziałaś sie już z Nim?

- Ale Rosaji nie lubi jak się mu głaszcze piórka...

Przeciągnęła się.
- Był wczoraj w kwaterze, ale odesłałyśmy go do domu, żeby odpoczął ze swoją rodziną. Wciąż jest w szoku.

- Miał szczęście że go uratowałaś.

Wlepiam wzrok w sufit, powieki same mi sie zamykają.

- Czemu wczoraj tam wtargnełaś? To były milimetry od Twojej śmierci...

Wzruszyła ramionami.
- Nie wiemy. Po prostu poczułyśmy, że powinnyśmy tam przyjść, nie myślałyśmy wtedy racjonalnie.
- A ty przestań tak na to patrzeć. Gdybyśmy bały się śmierci, nie wstąpiłybyśmy do A.N.B.U. xP Co, jak podkreślamy, jest w dużym stopniu twoją zasługą
Pokazała mu język i wyszczerzyła ząbki.

- Dlatego właśnie sie o Ciebie martwie. Nauczyłem Cie wielu rzezy, dlatego wiem że ANBU jest w dobrych rękach.

- Właśnie... czy przypadkiem nie zostałaś zraniona?

Przesunęła dłonią po klatce piersiowej i zatrzymała ją na niewielkiej, ale dość głębokiej rance, tuż obok mostka.
- Trochę. Później się tym zajmiemy.
Poprawiła rozcięcie na dekolcie, żeby przy jednym złym ruchu nie pokazało zbyt wiele.

- Gdyby ANBU było w dobrych rękach, to może ci wszyscy ludzie wciąż by żyli.

- Wiesz, wątpie żeby ktokolwiek na ziemi byłby w stanie to przetrwać i jeszcze kogoś ze sobą stamąd wyciągnąć... Zrobiłaś co mogłaś najlepiej. Wciąż nie znamy motywu osoby stojącej za tym wszystkim... Chyba będe musiał ponownie udać sie do piekła

- Ale wrócisz, prawda? ^^ - uśmiechnęła się niewinnie.

Opadła do tyłu na plecy i wpatrzona w sufit ułożyła się wygodnie.
- Ich motyw jest czymś, czego sami nie zdołamy odgadnąć... - westchnęła - Nie ma innego wyjścia, jak tylko wyciągnąć to od nich samych... baka, powtarzamy się.

- Jasne że tak... koniec koców to mój dom.

- Nie bede niczego odgadywać, zapytam go o to wprost. A jak nie to wyciągne to z niego siłą

- A właściwie, może opowiesz nam, od kogo konkretnie?
Przekręciła się tak, żeby go widzieć... aczkolwiek głową w dół ^^.

- Nie jestem pewien. - Przypomniałem sobie białe płomienie odbite w kosie żniwiarza - Możliwe że będe szukał w złym miejscu... Trzeba sie przekonać, mmoże jutro albo pojutrze, dziś jestem zbyt wycszerpany.

- To znaczy, że czeka cię sporo związanej z tym roboty... nie powinieneś robić tego wszystkiego sam. Ale domyślamy się, że nikt nie może ci tym pomóc, prawda?
Przetarła powieki.
- Może powinieneś się przespać?

Zakręciło mi sie w głowie, głowa bezwładnie opadła na poduszke, a ja usnołem.

Uśmiechnęła się półgębkiem. Obróciła się normalnie, wstała i nakryła przyjaciela jakimś kocem. Pocałowała go znów w policzek [].
- Oyasumi.
Wyszła.

Budze sie, jednak tym razem odrazu ręką sięgam pleców i sprawdzam czy i tym razem jestem ranny - No... tym razem z imprezy wróciłem cały ^^ - wstaje i przeciągam sie. Przebieram w płaszczyk hokaga (nowy) - Oho, bedzie trzeba komuś podziękować za naprawienie płaszczyka ^^

Po jakimś czasie wychodze.