Cmentarz

Pstryknął palcami i kot zamienił się w...chomika
-Chodzisz z Ishero ???
Walna Prosto z mostu

Widząc, że kot się schomiczył, przytuliła go do serce v_v

-Mysia moja :3

Wytrzeszczyła oczy na Pejnusia.

-....

Parsknięcie śmiechem.

-A skąd takie pytanie?

-A no nie wiem
-Tak mi to pytanie do głowy przyszło

Znikł

Już miała wygłosić swoją mowę, kiedy zorientowała się, że szanowny towarzysz zostawił ją samą jak palec na strasznym cmentarzu v_v

-Zwiau. Znowu -.-

Postanowiła zatem urządzić sobie spacerek. Przy okazji poszukiwała wszelkich zombie, wilkołaków i wampirów

Po jakimś czasie znalazła grób rodziny Tenshin. Zatrzymała się przy nim i zamyśliła się. Znowu czuła to dziwne uczucie wewnętrznego zagmatwania o_o

Wreszcie się pomodliła i zniknęła.

Pojawił się i zaczął spacerować między magrobkami od czasu do czasu zatrzymując się, by przeczytać wyryty napis. Był lekko zdenerwowany, choć nie wiedział czemu. W jednej ręce przyniósł trunek, by wznieść toast, jak to wypadało.

Przyszła na cmentarz. Za nią szedł Rosaji pchając przed sobą długi zamknięty wózek z podwójną trumną.
Ichi dostrzegła Neigela i zbliżyła się.
- Jest miejsce? - zapytała.

Przychodze ubrany w garnitur, zauważam rodzeństwo, ale nie podchodze za bardzo. Rozumiem że mogą chcieć pobyć sami.

Wskazał podbrudkiem połać terenu zaraz za ostatnim rzędem grobów.
- Jest dużo miejsca i chyba nikt nie bedzie mial za złe, jak sobie trochę przywłaszczymy.

Zerknął na przybyłego, a potem na siostrę i uśmiechnął się półgębkiem.

Zauważyła Okamiego.
- W porządku. Rosaji?
Miała sukienkę, więc to było by dziwne, gdyby zaczęła kopać. Demon natomiast uwinął się z tym całkiem szybko, po czym ostrożnie umieścił trumnę w dole.

Stała nieruchomo, przyglądając się trumnie. Nie bardzo wiedziała, czy powinna płakać.

Podchodze do wykopanej dziury.
- Normalnie to w 6 osób sie opuszcza trumne do grobu... - spojżałem na Rosajiego - Ale tym razem chyba ja i Rosaji sie tym zajmiemy.

Patrzył jak demon umieszcza trumnę w dolę i próbował sobie przypomieć jak wyglądali ich rodzice, ale nie mógł. Po chwili zastanowienia jednak nawet się ucieszył z tego powodu, po co rozdrapywać stare rany, pomyślał.

Przyglądała się, jak opuszczali trumnę. Usiadła na jakiejś ławce.
- Zakopcie ich już... - wyszeptała, nie mogąc znieść tego napięcia.

- Mhm... - kiwnołem głową, z rękawów wypuściłem kilkadziesiąt czarnych motyli, które przemieniły sie w podmuchy wiatru, które zasypują trumny.

Siadam obok Ichi.

Wyciągnła trunek po czym nalał troche do trzech kieliszków.
- Coś na wzmocnienie - Podał im kieliszki. - Ichi wznieś toast, ja nigdy nie byłem w tym dobry.

- Hyh...
Zajrzała do swojego kieliszka.
- To więc... za to byśmy nigdy nie przynieśli im wstydu, bez względu na to, jakimi ludźmi byli. I by nareszcie zaznali spokoju.
Oparła się lekko o Okamiego i wzniosła kieliszek.

- Szkoda że niejestem na swoim byłym stanowisku, mógłbym im załatwić miejsce w niebie od ręki... - uśmeichnołem sie lekko, podniosłem kieliszek do toastu.

Również uniósł kieliszek do góry. Potem wypił zawartość i wyrzucił do jakiegoś najblizszego śmietnika.
- To byłby chyba koniec skromnej uroczystości - powiedział. Spojrzał na świeżozasypane miejsce - Wykombinuje się jakis nagrobek i będzie dobrze.

- Trzymajcie się.
Odszedł, nie spiesząc się zbytnio.

Również opróżniła swój kieliszek. Nie popatrzyła za bratem, ale za to powiedziała za nim:
- Pamiętaj, że to było jedynie chwilowe zawieszenie broni. To nie wyjaśnia sprawy między nami.

Rosaji uklepał ziemię, żeby stanowiła wyraźny grób.
- Dziękujemy.
Wzruszył ramionami. Zniknął.

Wypijam zawartość kieliszka, pusty wyrzucam za siebie. Obejmuje Ichi.

Z lekkiego zamulenia wyrwały mnie Jej słowa - ..co? Zawieszenie broni?! Jakie zawieszenie broni!?

- Dzisiaj i ostatnio miałyśmy z Hakiru małe zawieszenie broni. Przy każdym innym zaczęlibyśmy walczyć. Skończyło się dobre, następnym razem go uszkodzimy.
Przymknęła powieki, przytuliła się.

- Ty to masz dziwną rodzinke... - gładze Jej ramie, tule.

- Nie uroniłaś nawet łzy... nie znałaś ich?

- Chyba wolałybyśmy nie mieć żadnej.
- Nigdy ich nawet nie widziałyśmy. We troje zostaliśmy adoptowani, ale Hei odszedł kiedy byliśmy jeszcze mali. Potem razem z Hakiru wyruszyłyśmy we własną drogę, rozdzieliliśmy się po dwóch latach. I tak już zostało. Nic wesołego.
Wtuliła się w niego mocno tak, że nie widział jej twarzy.

- Hehe. Too sweet to be true ^^ - gładze tył Jej głowy

- Ale wiesz, to miejsce troche nie pasuje do tej naszej małej rozmowy ^^ - rozpływamy sie w powietrzu :]

Pojawiła się przy jakimś nagrobku z długą i średniej grubości kataną. Rękojeść była przywiązana bandażem na ręki dziewczyny. Druga dłoń krwawiła. Były na niej rysy, jakby od podrapania pazurami.

Przechadzał się między grobami, szukając czegoś. Dostrzegł dziewczynę, ale nie chciał jej przeszkadzać, więc wrócił tylko do poszukiwań.

- Szlag ==" - poruszyła krwawiącą dłonią, chcąc odwiązać bandaż. Ale ból był zbyt duży - Puszczaj -.-'' - wyglądało to tak, jakby walczyła sama ze sobą.

- Gdzie jesteś, co...? - wyszeptał bez konkretnego odbiorcy.
Uniósł wzrok na dziewczynę.
- Słucham?

- Co? He? Że nani? ==" - myślała, że to już Rei plącze jej w głowie - Oj wybacz, nie zauważyłam cię. Mówiłeś coś?
Spojrzała na niego, potem na jej niezręczne dłnie.
- Pomożesz? x3

- Nie... musiałem się przesłyszeć.
Podszedł do niej, po czym ujął jej dłoń i oparł się o jakiś nagrobek. Zaczął odplątywać ostrze.
- Coś się stało?

- Nie wiem x_X - popatrzała na niego - Chyba sobie coś zrobiłam w ręke - spojrzała na podrapaną dłoń i na rękę, do której było przywiązane ostrze.
- Ishero czy Rode?

Nagle, razem z powiewem wiatru, na szczycie jakiegoś krzyżu pojawiła się zakapturzona postać. Ubrana niemal całkowicie na czarno. Ręce schowane miała ona w kieszeniach. Tą postacią był Kid. Swoimi złotymi ślepiami badał wszystkich, którzy byli na tym cmentarzu. Wokół niego latała dusza Zanpakutou, którą widział tylko on.
-Nie powinieneś odchodzić bez walki od Shinigami...- powiedziała Warui do Kida mrużąc powieki. Ten uśmiechnął się lekko i odrzekł:
-A ty nie powinnaś tyle gadać...

- Czemu nas mylisz? Ronni... Ishero jest ode mnie dużo młodszy. Jestem Rode.
Odłożył katanę i spokojnie, bez stosowania żadnej konkretnej techniki uleczył jej dłoń.

Zauważył Kida.
- Dobry wieczór A ty to kto?

Rana zaczęła się ładnie goić i zapewne chodziło o to, aby nie pozostawić blizn. Jednak właśnie rany przekształciły się w blizny.
- Piecze
Spojrzała na nieznajomego.


[Zwwww takie dłuuugie]

Zeskoczył z krzyża i przykucnął na jedno kolano, gdy wylądował. Wstał powoli i ściągnął kaptur. Przewiercił wzrokiem oboje.
-Kid... ExPorucznik z...
Splunął na bok
-...Gotei 13...

- Nie wypowiedziałeś tego ze szczególną sympatią - zauważył, unosząc brwi.
- In'nari Rode. Przykład panoszacego się bezrobocia. Do usług

Zakończył leczenie rany.
- Przykro mi, że zostały blizny. Zazwyczaj leczą się kompletnie, ale tak też się zdarza,

- Tora - rzuciła krótko.
- Dzięki Wolałabym nie wiedzieć, co by się stało gdbyś mi jej nie uleczył... - podziękowała krótko. Rozmasowała nadarstek.
Wzięła katanę do dłoni, do której była przywiązana.
- Teraz lepiej - podsumowała. Drugiej dłoni z bliznami nie ruszyła.

[Sorry ]
- No, późno już.
Zwiała.

- Hmmm, cóż... na mnie też chyba już pora. Narka.
Odszedł.

Czyżby znowu się zamyślił? Cóż, do ostatnio dość często mu się zdarza. Przetarł prawe oko i westchnął. Wsadził lewą dłoń do kieszeni i ruszył, a dusza Zanpakutou wniknęła do broni. Po chwili Kid zniknął z cmentarza...

Na cmentarzu można było usłyszeć powolne kroki.Ktoś widocznie spacerował.Azhar lubił to miejsce.Spokojne, i dosyć mroczne.To było to co uwielbiał.Przynajmniej tu mógł się zrelaksować.Widząc jakąś ławeczkę, przy nagrobku, przyspieszył kroku, a gdy znalazł się przy niej usiadł, i spokojnie wciągnął powietrze do nozdrzy.Zamknął swoje oczy, i wyciszył przepływy chakry w swoim ciele.Teraz było idealnie ...

Przechadzała się w okolicy, bo zamierzała poszukać pewnego nagrobka - a właściwie posągu. Statua poświęcona ludziom Anbu zaginionym w akcji.
Zobaczyła ją daleko przed sobą, ale na drodze stał ktoś nieznajomy. Płasz w czerwone chmurki - uaaaaau.
- Znowu Akatsuki? W mordę, a myślałyśmy, że wszystkich rozpieprzyliśmy, Ichi...
Przyglądała się nieznajomemu.

Azhar odwrócił wzrok w stronę wypowiedzianych słów.Dokładnie zmierzył dziewczynę.Typowa, jak każda inna, tyle że ta miała białe włosy.Widząc to,zachichotał jak debil, po czym ściągnął hakkat i ukazał swoje złote blond włosy średniej długości.Skrzywił głowę wpatrując się w dziewczynę

-Jeśli ty zabiłaś większość członków akatsuki, to ja jestem żabą ...- odpowiedział ąmiejąc się, ze swojego żartu.Cóż, może inteligencją nie grzeszył, ale za to nadrabiał innymi walorami.

Przychodze w kapturze i płaszczu, ukrywam swoją obecność. Ignorując obecnych szukam nagrobka.

- Nie, nie my Poprzedni lider Akatsuki natomiast świetnie się spisał. My tylko wspierałyśmy go mentalnie.
Zerknęła na Okamiego i przymrużyła powieki.

Azhar, podążył za jej wzrokiem i spoglądnął na nieznajomego.Zmrużył oczy, po czym poprawił włosy, tak aby grzywka nie opadała mu na oczy.Teraz, w świetle księżyca, widoczne były jego poparzenia na twarzy, które schodziły w dół do innych części ciała.

-Cóż ... zdrajca, został zlikwidowany, a jego miejsce zajmuje teraz ktoś inny, o wiele potężniejszy ...- odpowiedział, po czym ponownie zarechotał, z samego siebie.Cóż, był on dosyć zabawnym jegomościem

Po dłuższej chwili znajduje nagrobek którego szukałem. Zajmuje miejsce na ławce obok.

Nawet nie zdziwiło mnie to jak mało mnie obchodzili obecni na cmentarzu. Wyciągnołem z kieszeni małą fajke wodną i nabiłem ją. Rozpaliłem ją i zaczołem palić.

* Ile to już czasu mineło przyjacielu... *

- Nie, nie został zlikwidowany - ciągnęła spokojnie z łagodnym uśmiechem - Sam odszedł Ale co ty możesz o tym wszystkim wiedzieć.
Zakręciła się w miejscu i ruszyła dalej ku statui Anbu.

Mężczyzna wzruszył ramionami

-Odszedł, czy został zlikwidowany, wszystko jedno ... już go nie ma - opowiedział, zamykając oczy.Widząc, że dziewczyna, idzie gdzieś dalej, ignorując go,skrzywił zgryz, po czym w jednej chwili pojawił się przed nią

-Nie ładnie tak uciekać Azharowi ... Nie ładnie- odpowiedział, wpatrując się w nią, ze skrzywioną głową

W powietrzu rozległ sie cichy głos - Nie radze...


Poza bulbonieniem fajki nie wydaje żadnych dźwięków. Myślami błądze gdzie indziej.