Komnata Aiko >P

Zauważyła brak amuletu. Przez głowę przeszło jej pewne imię. Jednak była zmęczona. Może niedowidziała?
- Wal? - spytała zaspana, wytężając wzrok.

Jeszcze raz przetarła oczy. Miała pewność, że to on. Chciała wyskoczyć z łóżka i przytulić go mocno. Zawahała się.
- Wszyscy cię szukają... Martwiłam się... - ucięła - Ja... przepraszam...

- No, bo... to przeze mnie zniknąłeś i byłeś zdenerwowany, prawda? - powiedziała półszeptem. Odkryła się lekko - Dlaczego więc wróciłeś?

Uniosła się na łokciu, powoli rozbudzając się.
- Ale... mówiono mi, że dwa dni przed "zniknięciem" wydawałeś się poddenerwowany... - powiedziała cicho.
Wsłuchiwała się w jego słowa, opowieść. Na dźwięk "dziwnego" uniosła brwi.
- Jak to cię nie widzą? Ja cię widzę...

- Dlaczego nic nie powiedziałeś, gdy przyszedł po raz pierwszy!? - zbulwersowała się. Jednak po chwili odetchnęła.
- Dlaczego widzę cię teraz? Nie wiem tym bardziej... - spuściła wzrok z Wal'a.
- Wyzerował... - przypomniało jej się, że któryś z braci mówił jej dzisiaj o tym - A medalion? Czemu był zawieszony na świeczniku przed komnatą Loki'ego?

- Ach... - podniosła wzrok na niego. Odkryła się bardziej i spuściła nogi z łóżka. Siedziała. Miała na sobie ciemnofioletowy szlafrok.
- Wiem, że był... To on odebrał mi Pióro, bo powiedział, że pomści Cię... na chwile umilkła.
- Tęskniłam... - zawahała się, ale ostatecznie powiedziała mu to. Miała zamiar go unikać, bo myślała, że znienawidził ją za ostatnie. Jednak przeczuwała coś i wróciła do Podziemia.

- Jak? - zapytała zaciekawiona.
- Wiem ^^ - nie spuszczała z niego wzroku. Zamachnęła nogami.

- Zabronić, hę? Co ty kombinujesz? - ułożyła dłonie na kolanach, ciągle machając nogami.
O dziwo, nie była skrępowana.
- Nie sądzę, byś zrozumiał moje uczucia - uśmiechnęła się szeroko unikając kontaktu wzrokowego.
Czekała na jego jakąkolwiek odpowiedź.

[ yay ]
- Dobrze, nie będę. Ale mogę zadać jedno pytanie? - podkuliła nogi i oparła je o krawędź łóżka.
Znów odwróciła głowę w jego stronę z zauważalnym uśmiechem.
- To dobrze...

- Wal? Ty mi nie przypominaj swojego imienia x3
Wzięła płytki oddech. Zastanowiła się jak sformować pytanie, o którym zapomniała
- Jak wrócisz, wszystko będzie ok, tak? Obiecaj
- Ach, i mam przekazać to innym Żniwiarzom? Bo wiesz... Szukają Ciebie, aby Mistrz Loki nie pomyślał, że jesteś zdrajcą

- Dobrze, tak powiem
Wstała, usiadła mu na kolanach, poprawiając szlafroczek.
- Ma być ok, taak? - zapytała, bo wcześniej jej nie odpowiedział ;3
Powinno go zdziwić to, że ani razu nie powiedziała do niego "Pysiaczku"

- Co? Ja? Nic ^^ - wymamrotała. Po chwili jednak zorientowała się o co mu chodzi - A, siedzę sobie. Za ciężka jestem?
- Muszę się nacieszyć, póki tu jesteś. Wiem, że niedługo sobie pójdziesz i zostawisz mnie znów samą - wyjaśniła. Mrugnęła kilka razy oczami i spojrzała w górę, na sufit.

- Pewnie, że nie. Ale w końcu tak będzie lepiej... Wyobrażasz to sobie? Ktoś właśnie wchodzi tutaj, do mojej komnaty, patrzy na mnie, a ja wiszę lekko w powietrzu mówiąc sama do siebie ^^ - zaśmiała się. Rozweseliło ją zachowanie Wal'a.
Czuła, że był inny niż tydzień temu, gdy rozmawiali.

- Bajer x3 - zaśmiała się cicho.
Przechyliła głowę lekko na bok, zauważając, że znów na nią patrzy.
- A czemuż to tym razem mi się przyglądasz? Teraz nie ukrywam smutku czy żalu xP - powiedziała stanowczo.
Przypomniała jej się sprawa, o którą chciała zapytać. Cały czas o coś pytała. Nie było takiego spotkania, kiedy by tego nie robiła. Jednak na razie dała sobie spokój. Nie był to odpowiedni moment.

Dotknęła palcem jego czoła.
- Oczywiście, że możesz x3 Tylko dziwi mnie to, bo bardzo często to robisz - znów spojrzała na niego. Czekała na kolejną odpowiedź

- O! - zaciekawiło ją to - Naprawdę? Nigdy o tym nie myślałam Możesz mi powiedzieć, co wywnioskowałeś z mojego wyglądu? Jaka jestem?
Przecież nie mogła zabronić mu patrzenia na nią. Skierowała twarz w jego stronę patrząc i na niego.

- No wiesz... Żniwiarze różnią się od ludzi Dziękuje za tyle komplementów, ale wiesz? W was też jest coś pociągającego. No choćby i nawet te oczu bez źrenic. Strasznie wciągają Dosłownie i w przenośni.
Rozczochrała mu włosy.
- Włosy też nie są złe
- Hm... Może tak. Ludzie i Żniwiarze, bardzo różnią się od siebie. Was fascynuje, no może to fascynuje to złe słowo, że mamy te wszystkie cechy, które ty wymieniłeś. A wy, fascynujecie nas, bo jesteście inni. I na odwrót.
Zdała sobie sprawę, że trochę namieszała. Wzdychnęła lekko.

- No tak - machnęła lekko nogami.
Sięgnęła pamięcią wstecz, bo chciała zadać kolejne pytanie. Przeszła od razu do sedna.
- Pamiętasz jak walczyłeś ze mną i złapałeś się w gen? Takie wielkie drzewo cię unieruchomiło, a potem ja... - urwała, bo nie chciała mówić "odesłała", "zabiła" - Mogłeś się z tego uwolnić, nie trudząc się wgl. Dlaczego tego nie zrobiłeś?

- Takiego wyjaśnienia się nie spodziewałam
- Pewnie zauważyłeś, że wiele rzeczy mnie ciekawi. Tak, jestem... Nie, nie jestem wścibska >< Jestem ciekawska - wyjaśniła. Oparła dłonie o kolana, często tak robiła.

- A i jeszcze jedno - przypomniała sobie - Szukała cię kobieta-żniwiarz, bratanica Loki'ego.
Tyknęła go lekko w brzuch.
- Wyglądasz na zmęczonego...

- Do zobaczenia raczej - pomachała mu.
Przynajmniej teraz się pożegnał - ta myśl ratowała ją. Jedynie co ją zaniepokoiło to to, że powiedział "MOŻE".
Wsunęła się zadowolona pod kołdrę. Skuliła się w wielkim, wygodnym łóżku starając się zasnąć. Miała nadzieję, że zobaczy go szybciej, niż oczekuje.

Obudziła się. Podparła się na łokciach i podniosła do pół-siadu. Zamrugała oczami, a po chwili przeciągnęła się leniwie. Spojrzała na zegarek.
- Łojojojć - jęknęła, nieco weselsza.
Szybko podniosła się już do siadu, odkrywając kołdrę. Olśniło ją.
- RAVIIII!!! - krzyknęła, bo przypomniało jej się, że dalej szuka Wal'a. Niepotrzebnie - E tam, zero pośpiechu Nic mu się nie stanie jak poszuka go sobie trochę nadaremnie - uspokoiła się.
Wstała z łóżka. Ubrała się w nie za krótką spódniczkę moro i jakąś bluzkę. Spakowała swoje rzeczy do plecaka.
- No, i tak niedługo trza wracać - powiedziała sama do siebie.
Rzuciła plecak na łóżko. Poszła do łazienki ogarnąć się trochę.
- Niom, więc teraz mogę iść... - wyszła z komnaty.

<z/t>

Weszła dosyć szybko do swojej komnaty. Pierwsze co zrobiła, to usiadła na łóżku, a po chwili przesunęła się w głąb. Zagarnęła jakąś poduszkę i wtuliła ją do siebie.

Przyszedł za nią, ale zatrzymał się w drzwiach.
- Mogę wejść?

Uniosła wzrok.
- Możesz, tylko po co? ==" - odpowiedziała sucho.

Wziął głęboki oddech.
- Bo jestem idiotą.

- To akurat wiem. Wejdź.
Oparła się wygodnie o ścianę.

- Wszystko to, co powiedziałem o mnie i Ravim jest prawdą. Dlatego nie ruszę się stąd -> przypilnuję cię, by nic ci się nie stało i w ten sposób zapobiegnę, by Ravi w ogóle stanął przed sądem.

- A za to drugie... przepraszam.
Wyraz twarzy miał zdecydowany i poważny.

- O.O - pierwsza część ją zdziwiła. Maksymalnie - Zamierzasz... mnie... mnie więzić?
Zacisnęła dłonie na pościeli.
- Ale to najświętsza prawda była, nie? Mówiłeś to szczerze.

- Nie. Będę za tobą chodził jak ostatni idiota wszędzie tam, dokąd pójdziesz.
- Owszem, mówiłem szczerze, ale w zły sposób. Zależy mi po prostu żebyś była szczęśliwa, nie wmówisz mi, że to coś złego.