Komnata Aiko >P

- Wiem, wiem... - używając bardzo małej ilości energii/chakry (w czym jestem akurat dobry) zajmuje sie pieczęcią. W międzyczasie patrze czy z Ichi wszystko ok

- Ichiiiii, zrobiło się ekstremalnie!! - krzyknęła uskakując przed jakimś wielkim rogiem, by następnie odbić się od jakiegoś pyska i wylądować na wilgotnym łbie - Ygh!
Zeskoczyła. Odkryła, że zahaczyła o jakiś kieł/ząb/pazur/coś ostrego i rozcięła sobie porządnie brzuch.
W grocie było tak dużo potworów, że nie miała nawet gdzie stanąć na ziemi. Mogła się poruszać jedynie po nich.
- No chodźcie tu parszywe paszczaki!

Jakiś kolejny przygniótł ją do ściany.
- Ale... - wymamrotała - Ale... ALE TY CUCHNIESZ!!
Wykopała go pod sklepienie.

- Jeszcze trochę... - szepnął Aida obserwując bestie - Jeszcze... dobra, już!

Wyskoczył zza skały. W momencie, gdy wszystkie potwory znalazły się wewnątrz utworzył coś w rodzaju pola, które zamknęły wejście, uniemożliwiając wyjście komukolwiek. Zostawił tylko jedną małą szparkę, w której mogła zmieścić się Haichi.
Jednak w momencie, gdy użył tego zaklęcia bestie zauważyły go i zaczęły rzucać się na pole.
- Wytrzyma mniej więcej pół minuty - powiedział do Okamiego - Jeśli jej się nie uda, to nie będę miał wyjścia, jak ją tam zamknąć. Ale sądzę, że zdąży.

- Sądź co chcesz, utrzymuj pole, wyciągne Ją stamtąd. - Używam shunpo żeby błyskawicznie wbiec po Ichi po łbach, odwłokach, szczękach, etc...

- Wiem że dałabyś sobie rade sama, ale wolałem mieć pewność ^^ - łapie Jej dłoń i używam rei-kawarimi by wydostać nas oboje z pieczęci

Nim Okami ją złapał zdążyła jeszcze rozwalić jakiś łeb i nieco sobie przy tym popsuć rękę .
- Pewnie, że byśmy sobie poradziły . A ty zawsze musisz się wtrącać, yarre yarre...

Usiadła pod jakąś skałką.
- Dobra, jak dalej możemy pomóc?

Zamknął zupełnie pole, uniemoliwiając potworom wyjście.
- Teraz wytrzyma dłużej . Ale i tak wolalbym się pospieszyć. We troje pójdzie szybciej.

Wyciągnął kartę, w której Okami zapieczętował część pieczęci i w cisnął ją w pole tak, że zwałao się unosić w powietrzu. Następnie wyciągnął z płaszcza dwa identyczne klejnoty.
- Tym razem zamkniemy to w dwóch. Wtedy zniszczenie jednego jedynie osłabi bramę, ale nie zneutralizuje jej zupełnie.

- Wybacz mi, poprostu chciałem mieć pewność że nic Ci sie nie stanie ^^'

- Nice... tylko co, rozdzielisz te 2 klejnoty teraz, czy jak?

Korzystając z "przerywnika na rozmowe" tulę Ichi x3

Została przytulona. Niestety, wbrew planowanemu odtuleniu się, syknęła z bólu .
- Oj...
- Dobra chłopaki, mniej gadania, więcej działania . Po prostu zróbmy, co trzeba i wracajmy!

- Po zapieczętowaniu jeden z klejnotów zostawimy tutaj, drugi natomiast osobiście odwiązę do Sanktuarium Magów i tam ukryję, nikogo niewtajemiczając.
- Ale Haichi ma rację, lepiej się pospieszmy, nie wiem jak długo moje pole wytrzyma.

Położył dwa kamienie na ziemi, otoczył je jakimś magicznym obłoczkiem i zaczął robić czary x3.

Obserwuje co robi Ajdek.

- Jednak sie zadrapałaś xP spuścić z Ciebie wzrok na chwile i już sobie coś zrobisz wyleczyć Cie?

- Nie teraz Leczenie ran... i inne różne rzeczy potem
Uśmiechnęła się, po czym podeszła do Aidy.
- Dobra, zostało nam jeszcze trochę energii, to ci pomożemy .

Przyłączyła się do pieczętowania.

Niedługo potem Oko Cyklonu, a teraz to już Oczy Cyklonu [] zostały zapieczętowane, natomiast w miejscu pola Aidy pojawiła się wielka gruba brama, bogato zdobiona i tak dalej.

Aida schował oba klejnoty do kieszeni płaszcza.
- To będzie na tyle. Dziękuję wam za pomoc.

- Sweet ^^ - Przeciągam sie - A i puki pamiętam, gdzieś obok środkowej części pałacu, w jakichś ogrodach leży ostatni rebeliant ^^ dzięki niemu sie tu dostaliśmy więc możecie go rozgrzeszyć łatwo znajdziesz to miejsce, to niedaleko takiego wysadzoneko okna ^^

- No to już tylko zabrać jAjko i do domku ^^

Usiadła sobie znowu, żeby nie było po niej aż tak widać zmęczenia.
- Ależ prosz Jajdziu.

- Już się nie możemy doczekać, aż położymy się w swoim łóżeczku . A właśnie... i nie kupiłyśmy dzisiaj tej sukienki T.T.

- Rebeliant? Zajmiemy się tym

- Oczywiście, możecie już odejść jeśli tylko chcecie. To samo tyczy się Aiko.

- Yeah, mission complete...

- Idziemy po Nią, czy robimy se chwilke przerwy? x3

- Wiesz... nie wiemy, jak tobie, ale nam się wydaje, że tu w Podziemiu jest coś... lub ktoś, kto ją tu trzyma Może dajmy jej czas na powrót do rana. Jeśli jutro jej tu nie będzie, Ichi weźmiemy za to odpowiedzialność. Teraz już nie będzie miała żadnej wymówki.

- Nie sądzę, żebyście byli skorzy mi uwierzyć, ale zaręczam, że Aiko rano będzie już w waszym świecie - powiedział cicho - Jeśli nie zgadzacie się na to, znajdziecie ją w sali głównej. Tymczasem dobranoc.

Skinął głową na pożegnanie i spopielał. W miejscu, w którym przed chwilą stał leżał nieduży niebieski kamyczek na rzemyku, który miał umożliwić im przemieszczanie sie między światem realnym a Podziemiem.

- No dobra, biorąc pod uwage to jak bardzo mi sie nie chce tu kwitnąć i że przypomniałaś mi że chętnie bym sie przekimał: wygrałaś

Wyciągam dłoń w strone kamyczka na rzemyczku <3 który przyfruwa mi do łapki

- To jak, lecimy? ^^

- Yhm, trzeba sobie odpocząć - uśmiechnęła się - Jak to się mówi... spopielaj!

- Ok ^^ - spopielałem... bez Niej xP

- ... cham...
Wstała, otrzepała się i ruszyła z powrotem do sali z nadzieją, że jakiś kochany i przystojny Żniwiarz zgodzi się odstawić ją do domu .

Pojawiłem sie spowrotem... ale odrazu upadłem na ziemie trzesąc sie ze śmiechu.

- Ej no poczeeeekaj to tylko taki żart <3

- Żartować się waćpanowi zachciało? To niech se waćpan żartuje dalej My idziemy spać
Maszerowała dalej.
- Hmmm, ciekawe czy jeden z tych ładnych Żniwiarzy nam pomoże, Ichi x3 - zastanowiła się głośno.

[]
Otarła ręką czoło.
- No, to już prawie końcówka - rozglądnęła się po prawie pustej sali - Ciekawe, czy im się udało x3

Wstaje i uspokajam sie ^^
- Wolisz wykorzystać kogoś nieznajomego niż zabrać sie ze mną na przejażdżke? Szkoooooda ^^
Siadam na najbliższej ławce, udaje że usiłuje sobie przypomnieć jak sie używało kamyczka od Aidy ^^

- Hmmm... zdawało nam się, że to żadna przejażdżka tylko takie szybkie zniknięcie i pojawienie się gdzieś indziej Ale może się myliłyśmy.
- A jak pójdziemy z tobą to co nam dasz?

Stanęła na moment w miejscu, krzyżując ręce.

Ledwo Aiko zdążyła skończyć zdanie, a do sali wlała się fala wiwatujących Żniwiarzy. Spomiędzy nich wydostał się jakoś Wal i mocno uściskał Rance'a . Raviemu dał spokój, żeby mu przypadkiem krzywdy nie zrobić.
Aida uśmiechnął się lekko, patrząc na wszystkich z tyłu i ulotnił się dyskretnie.

Gdy nagły spokój zakłóciła cała zgraja Żniwiarzy, Aiko aż podskoczyła.
- - już miała odpowiedź na swoje pytanie.

Wkładam ręce do kieszeni, wyjmuje talie kart, kilka kostek do gry, kluczyki do biura, paczke żelków, malutkie bongo, oraz pluszowego misia <3

- Wybierz se

Przez dłuższy moment wahała sie między paczką żelków a pluszowym misiem, ale ostatecznie wzięła obie te rzeczy .
- Ok, bierz nas gdzie chcesz x3 Ale najlepiej odstaw nas do domu, bo chciałybyśmy się wykąpać i odpocząć .

Żniwiarze nie zamierzali wychodzić z komnaty jeszcze przez długi czas.
Kiedy wszyscy ranni zostali uleczeni, Wal, Rance i Lo'Ravi usiedli gdzieś z boku, wytrzasnęli jakiś trunek i wzbili milczący toast.
- A właśnie, Ravi, ty też byłeś ranny - przypomniał sobie Rance.
- Nie... skąd v.v

Wzdychnęła lekko. Zdmuchnęła grzywkę opadającą jej na czoło.
Wiedząc, że Żniwiarze chcieli trochę poświętować, odeszła w ciemniejszy kąt.

Chowam swój "dobytek" spowrotem ^^
- No to lecimy.
Spopielam nas oboje.

Podczas, gdy Rance i Ravi zaczęli się ze sobą wykłócać o rany tego drugiego, Wal opróżnił swój kielich, wstał i odszukał Aiko. Stanął niedaleko niej.
- To chyba na tyle. Możesz wracać do siebie.

- Tak jak obiecałam, nie wrócę szybko - spojrzała na niego spod ciągle opadającej grzywki.
Chwyciła za kamień.

- W porządku - uśmiechnął się blado, bez śladu wesołości - I tak wystarczająco schrzaniliśmy ci życie . Mam nadzieję, że nie masz nam tego za złe. I no... do widzenia.
Stał jeszcze przez moment, po czym wyszedł z sali, by korytarzem ruszyć do koszar.

- Wcale nie - nie przyznała, że miała trochę kłopotów - Ej!
Widząc, że chce odejść, złapała go mocno w pasie.
-

Uśmiechnął się półgebkiem.
- No, masz mnie. I co teraz?

- I to
Nie chciała być gorsza, więc pocałowała go w kącik ust. Chwile potem spopielała szepcząc jedynie: do zobaczenia


[z/t]

- Hyh... do zobaczenia.
Odszedł.