Mały plac zabaw ;]

Zablokowała cios.
- Aż powiesz, że już nie chcesz, wtedy pójdziemy na lody.
Znów odskoczyła parę kroków w tył, jakby miała zaraz zamiar uciec.
- Decyzja należy do ciebie

-Mógłbym tak długo z Tobą trenować ale trzeba omówić parę spraw...
Powiedziałem i uśmiechnąłem się.

Stała dalej w miejscu.
- Zgadza się. Więc chyba na tym zakończymy terning. Czas odpocząć.
Zeskoczyła na ziemię i schowała Zana.

- Zaczekaj tu chwilę
Zniknęła a za parę minutach wróciła, juz w gigai z dwiema porcjami lodów truskawkowych.
- Jak chcesz skosztować, to radziłabym odszukać swoje gigai, zapewniam, że warto
Zaczęła pałaszować własną porcję.

Hm... jest jeszcze ładniejsza w gigai... Pomyślałem.
-Zaraz wracam. Powiedziałem i znikłem.
Wróciłem po chwili już w gigai.
Wziąłem swoją porcję lodów i zapytałem:
-Co powinienem zrobić aby osiągnąć Bankai?? Zapytałem i dalej konsumowałem lody.

Zastanowiła się na moment.
- Zeby osiągnąć Bankai? Przede wszystkim może ci to zająć wiele lat, ale by obudzić Bankai, powinnieneś dokładnie poznać swojego zanpaktou. Przenosić się do "jego" świata i romawiać trenować, słowem musisz poznać go na wylot.

"Hm... Poznać go na wylot... Ciekawa sprawa..." Pomyślałem.
-A wiec powinienem teraz zacząć trenować w tamtym świecie? Zapytałem i zmieniłem się znowu w Shiningami.
-Zacznę od razu. Rzekłem stanowczo z radością na twarzy.
Po tych słowach znikłem.

Pojawiłem się w tym dziwnym świecie.
"Jest tutaj inaczej niż zwykle..." Pomyślałem i w tej samej chwili dostrzegłem Zalins`a.
-Teraz pokaże ci na co mnie teraz stać.
-Zobaczymy czy czegoś się nauczyłeś od ostatniego razu... Odpowiedział stanowczo Zalins.
-Atakuj pierwszy... Założę się że nawet mnie nie zranisz.... Mówiąc to uśmiechnął się w moją stronę.
-Taki pewny jesteś? Zapytałem stanowczo i ruszyłem do ataku.

Używając Shunpo zaatakowałem frontalnie. Na nic się to nie zdadło.
-To wszystko co potrafisz??Zapytał z pogardą Zalins odskakując przed ciosem.
-Oczyść umysł i walcz sercem Mówiąc to Zalins wymierzył we mnię potężnego kopniaka.

- Trenuj, trenuj. Trzymam kciuki.
Spałaszowała truskawkowy deserek. Znajdę cię w najblizszym czasie i ocenie postępy.
Zniknęła.

"Oczyść umysł i walcz sercem łatwo ci powiedzieć..." Pomyślałem i przyjąłem pozycję do ataku.
- Jeszcze ci nie mało? Widzę że muszę poświęcić ci czas... Powiedział Zalins z uśmiechem na twarzy...
Zacząłem biec w jego stronę. Zaatakowałem potężnie z zamachu w lewą część ciała Zalins`a
Bez trudu zatrzymał mój cios jednym palcem.
"Jak on to robi??" Pomyślałem i wyskoczyłem w powietrze.
-Twoje ciosy są tak tępe jak zamglone jest twoje serce.... Mówiąc to Wyskoczył również i zadał mi cios w ramię.
Cios przybił mi ramię na wylot oraz wypadł mi mój Zanpakutou.
-Jak dalej będziesz walczył bez swojego zana??. Zapytał Zalins z uśmiechem na twarzy.
-Nie myśl że tak łatwo ci pójdzie!!. Wykrzyczałem to wróciłem na ziemię po mojego Zana.
Zalins zaatakował mnie celnym cięciem w prawy bok, uniemożliwiając mi dotarcie do Zana.
"Długo tak nie wytrzymam..." Mówiąc to poczułem jak siła duchowa rośnie...
"Co jest?" Zapytałem znowu sam siebie.
Poczułem jak w moje ciało wpływa jakaś nieznana mi energia. Moje reiatsu zaczęło emanować z mojego ciała.
Zalins widząc to wszystko podszedł trochę bliżej mnie i powiedział:
-Widzę że robisz postępy, to dobrze. Trzymaj.Mówiąc to rzucił mi Zana.
-Pokaż co potrafisz i pamiętaj o moich radach.Przyjął pozycję obronną.
-Złapałem mojego Zanpakutou prawą ręką.
-Spróbuj tego. Używając Shunpo trafiłem Zalins`a w lewę ramię.
-Brawo... Walka się dopiero zaczeła...Powiedział i gdzieś zniknął.

"Gdzie on zniknął...??" Pomyślałem i rozejrzałem się wokoło.
-Ej pokaż się w końcu... Wykrzyknąłem.
Zalins wyskoczył ze stojącej nieopodal skały.
-Pokaż co potrafisz!!!. Krzyknął po czym zaatakował mnie całą swoją siłą.
Gdyby nie moja aura reiatsu było by już po mnie.
-Jak ty to zablokowałeś???.
-Co ty taki zdziwiony?? Moje serce jest czyste i gotowe do walki.
Po tych słowach zebrałem swe siły i zaatakowałem Zalins`a całą mocą jaka mi pozostała.
Zalins trafiony mym celnym ciosem poleciał na najbliższą skałę.
-Jesteś o krok od osiągnięcia Bankai. Powiedział podnosząc się z trudem.
-Na razie trening zakończony. Wróć gdy będziesz pełen sił. Po tych słowach zniknął.
"Trzeba odpocząć" Pomyślałem i wróciłem do normalnego świata.

Podchodze do Zamegiego i mówie
-witaj nieznajomy chłopcze jestem Mateo Mazaki przez przypadek widziałem Twój trening. Musze stwierdzić, ze masz potencjał, ale dopiero podczas treningu pod moim okiem osiągniesz prawdziwą moc. Co ty na to?

"Dziwnie wyglada ale chyba moge z nim potrenowac" Pomyślałem i podszedlem blizej Mateo
-Witaj. Jestem Megami Zaretsu. Milo mi cie poznac... Powiedzialem to z usmieszkiem na ustach.
-Niechce cie martwic ale jestem od Ciebie starszy, a co do treningu to mam juz z kim cwiczyc. Powiedzialem z ironia.
-Atakuj pierwszy. Przyjąłem pozycję obranną.

Pojawił się z dala od obecnych. Z rękoma w kieszeniach patrzył ze spokojem na Shinigami.
-Widać Seireitei jest dla nich zbyt ciasne... Phew...- powiedział cicho do siebie i pokręcił głową.
-Teraz nawet oficer może zejść na ziemię... Autorytet SS spadł u mnie baaaaardzo nisko...- mówił dalej do siebie. Oczywiście emitowało od niego reiatsu, które w ani jednym procencie nie ukazywało jego Hollowa. Mógł być spostrzeżony jako silny kapitan.

Pojawiła się na szczycie huśtawki i z zainteresowniem przyjrzała się walczącym. Po sekundzie zerknęła też na nieznajomego.
- Jejku... chwilę mnie nie ma - mruknęła cicho do siebie.
Póżniej jednak się nie odzywała, nie chcąc ich rozpraszać.

"Heh... ten gościu nie wie do kogo mówi. Ale co mi tam, tym razem go oszczędze. Dam mu fory. Lepiej nie zwracać w tym momęcie na siebie uwagi" Pomyślałem i żekłem:
-Zamegi, chłopcze nie bądz taki pewny siebie bo przecholujesz. Dobrze więc zaczynajmy!
Po tych słowach użyłem migoczącego kroku, przeniosłem sie za jego plecy i zrobiłem silny zamach w jego kierunku.

Z lekko irytacją patrzył na Mateo. Reiatsu jego wyraźnie nie było czysto martwe. Więc jako żywy nie mógł być potężny. Tak jest przynajmniej w logice Kida.
-Irytujące...- rzekł. Kontem oka spojrzał na przybyłą.
-Ohayo...- przywitał się kiedy przyglądał się jej ponurym wzrokiem. Przeniósł wzrok na pole treningu...
<zw dłuuuuuuuugie>

"Szybki jest..." Pomyslalem i z trudem uniklem ciosu.
-Tylko na tyle cie stac? Zapytalem z ironia Mateo.
Po tych slowach wymierzylem w niego solidnego kopniaka ktory wyslal go wysoko w powietrze.
Po tym uderzeniu ruszylem do frontalnego ataku.

Skinęła głową w odpowiedzi na powitanie. Przeniosła się na huśtwkę znajdującą się bliżej Kida.
- Co cię tak irytuje jeśli można wiedzieć?

Oszołomiony po ciosie Zamegiego, po chwili odzyskałem świadomość i spostrzegłem, że ten przypuszcza na mnie kolejny atak. Pomyślałem
"nie moge przegrać z kimś takim!"
Odparłem jego atak, wymieżyłem mu cios z pięści w twarz, chwyciłem go za nogi, zakręciłem nim pare razy i rzuciłem nim mocno o ziemie.

"Ale ta ziemia twarda..." Pomyslalem i wstalem.
-Tego bym sie po tobie nie spodziewal. Wykrzyklem i zlapalem prawa reka mojego Zana.
-Poczuj jego prawdziwa moc. Krzyklem i w tym samym momencie moj Zanpakutou zaswiecil sie jasniej niz zwykle.
Skoczylem efektownie w strone Mateo i starlem sie go trafic szybkim cieciem

Pojedynek zaczął się robić tak ciekawy, że nie odrywala od niego wzroku. Porównywała w myślach siłę obu shinigami, próbując wychwycić, który ma w danej chwili przewagę. Zwróciła także uwagę na postępy swego oficera.

Z trudem odparowałem jego atak. Siła tego ciosu była tak wielka, ze odrzuciła mnie na kilka metrow. Żekłem do Zamegiego śmiejac sie:
-Hej Zamegi! Ha ha Ty mówisz, że to jest prawdziwa moc Twojego Zanpakutou? Radze Ci schowaj ten scyzoryk! Ha ha przy odrobinie szczęścia może byś przekroił arbuza! Ale dosyć tych żartów! Zamegi gotów? Shikai!!!
Moc, która mną zawładneła sama mnie zdziwiła. Z ogromna szybkością zaatakowałem przeciwnika z zamiarem zadania mu ciosu w klatke piersiową.

"Juz Shikai?? Tak szybko??" Ze zdziwieniem przeszlo mi to w myslach.
Atak Mateo przebil sie przez moja obrone zadajac mi plytka rane w okolicy klatki piersiowej.
-Tego ci nie daruje!!! Krzyklem i uzylem rowniez Shikai.
-Sprobuj tego. Mowiac to uzylem techniki limbo i zaatakowalem przeciwnika potezna fala powietrza...
"Teraz sily sie wyrownaly..." Pomyslalem.

Brak zasady "zero emocji - pokerowa twarz" - pomyślała, słysząc jak się nazwajem przekrzykując. Dgrnęła nieznaczne, gdy Zemegi zdobył pierwszą ranę.

(zw- będę za półgodziny)

"Nie tylko nie to"
Po czym uderzyła we mnie z ogromna szybkościa i siłą fala powietrza. Starałem się zastosować migoczący krok lecz to nie zadziałało... fala uderzeniowa i tak mnie dopadła. Poszybowałem i z poterzną siła uderzyłem w drzewo, które rosło nieopodal. Upadłem i wstałem po czym zauwazyłem na swoim ciele liczne zadrapania, a plecy zaczeły mnie strasznie boleć. Żekłem z grymasem:
-No no widze, że jednak umiesz jakieś w miare silne ataki! Ale jak widzis nadal stoje! I tak mi nie dorównasz! Prosze pokaż mi co jeszcze! Chyba, że to jest już Twój limit? Mam racje? Odpowiedz!

"Twardy z niego przeciwnik..." Pomyslalem.
Nagle moj Zanpakutou zaczol blyszczec na niebiesko.
"Czy jest szansa ze uda mi sie zwiekszyc moc i osiagnac BanKai?" Zapytalem sam siebie.
-Chcesz poznac moja prawdziwa moc? Zapytalem.
-Dmuchnij i wznies sie w powietrze Zalins.
Po tych slowach wkoncu uzylem BanKai.
"Czuje jak moje reiatsu wyplywa zemnie i laczy sie z Zalinsem" Powiedzialem po czym wyskoczylem w powietrze aby uzyc techniki Limbo:
Z mojego Zana oderwaly sie biale paski ktore ruszyly w strone Mateo.

Uśmiechnęła się pod nosem, przypatrując widowisku. Na wszelki wypadek odsunęła się trochę w tył.

"A to miał być tylko zwykły trening, a miałem mu dać wycisk. No, ale z kąd miałem wiedzieć, że taki chłystek umie BanKai? No niestety jest mi przykro kolego jestem zmuszuny również użyć BanKai"
W momęcie gdy leciały we mnie paski, nad Zanpakutou pojawiła sie czarna aura. Krzyknołem:
-Teraz Youriko! BanKai!!!
Moc, która powstała przy urzyciu przezemnie BanKai wytworzyła fale, która odepchneła paski, którymi zaatakował mnie Zamegi. Ku memu zdziwieniu jego własny atak skierował sie przeciw niemu, paski te z ogrona szybkością pedziły na niego.

"Na kazdym kroku mnie zaskakujesz Mateo..." Pomyslalem po czym zaczelem odbijac swoj wlasny atak.
Udalo mi sie odbic prawie wszystkie paski poza kilkoma ktore zrnily mi lewe ramie.
-Ja ci pokaze. Wykrzyklem do Mateo po czym zaatakowalem z cala pozostala moca w prawy bok poteznym cieciem.
"Gdybym tylko mogl znalezc jego czuly punkt" pomyslalem w trakcie ataku.

Przygryzła wargę, jak zawsze, gdy się denerwowała. Zwykły trening zaczłą się przeradzać w coś najprawde poważnego. Rozejrzała się po okolicy, gotowa zawrócić każdego człowieka, kto przypętałby się zbyt blisko placu.

"O, nie!" Pomyślałem. Jego, atak był tak silny, że mimo iż udało mi się w ostatniej chwili zatrzymać moim Zanpakutou jego atak, musiałem pomóc sobie, chwytając lewą dłonią jego pogromce. Co zaowocowało głebąką cientą raną na mej dłoni. Trzymając w uścisku mimo bulu i głębokiej rany jego Zanpakutou, uderzyłem go prawą pięścią ze wściekłościa w twarz. To spowodowało, że Zamegi na chwile zamroczył sie. Wykorzystałem to i sprubowałem zadać mu rane na klatce piersiowej.

-Drugi raz w to samo miejsce ci sie nie uda trafic. Odrzeklem z radoscia na obolalej twarzy.
Zwinnym wyskokiem ucieklem od ciosu Mateo ktory tylko przeciol mi kawalek ubrania Shiningami.
Sam zas zaatakowalem Mateo dwoma szybki cieciami w okolicy prawego pluca i lewego biodra.

Zaczęła się poważnie nie zastanawiać, czy nie skoczyć po apteczkę, ale się powstrzymała. Takie kino akcji zdarzało się ostatnio stanoczwo za rzadko, by teraz to przegapić.

-Ała! Ryknołem z bulu po przyjęciu na siebie ciosu w prawe biodro. Cios w lewe płuco udało mi sie odbić.
-Zamegi Ty bierzesz tą walke zbyt poważnie! Po czym poczułem dziwny dreszcz na plecach.
"Czy ja umieram?" Pomyślałem... "Nie to nie to! Co się dzieje? Mój Zanpakutou... tak przecie dotknełem jego stroju. To wystarczyło by zabrać mu odrobine jego energii duchowej... he he" Uśmiechnełem się do Zamegiego i żekłem ironicznie:
-Zamegi, co tak słabo? Podejdz do mnie, i celuj w twarz. Może trafisz!

-Myslalem ze twardszy z Ciebie przeciwnik Mateo. Ale i tak stoisz na wysokim poziomie jak na tymczasowego Shiningami. Powiedzialem z poszanowaniem do przeciwnika.
-Ohayo Wanilo. Powiedzialem z usmiechem na twarzy.
-Wybacz ze dopiero teraz ale wciagnal mnie trening z Mateo ze nie zauwazylem kiedy sie pojawilas.
Podszedlem do Mateo aby mu podziekowac za trening.
-Potrzebujesz pomocy? Zapytalem.

- Dobry - przywitala się - koniec kina akcji?
Zrobiła minę, jakby dvd się popsuło w czasie trwania finałowych scen filmu akcji.

- A tak poza tym - podbiegła do nich w podskokach - gratuluje Bankai, chyba ci postawie kolejną porcje lodów - szepnęła Zemegiemu, a na głos powiedziała - Świetna walka. Dawno takiej nie widziałam.

- Skoczyć po apteczkę? Wyglądacie fatalnie.

-Zaraz Tobie będzie potrzebna pomoc! Po czym klepnełem Zamegi w tył głowy, aż mu spadł kapelusz.
-Witaj nieznajoma. Jestem Mateo Mazaki. A Ty?

"Eh Mateo Mateo..."
Podnioslem kapelusz i rzeklem do Wanilo:
-Jedzenie lodow z Toba to sama przyjemnosc a apteczka by sie Mateo naprawde przydala. Powiedzialem po czym zblizylem sie do jej twarzy aby szepnac jej cos na ucho:
-Ty jestes jak te smaczne lody:). Powiedzialem i zrocilem sie w strone Mateo aby klepnac go w kark.

"Eh Mateo Mateo..."
Podnioslem kapelusz i rzeklem do Wanilo:
-Jedzenie lodow z Toba to sama przyjemnosc a apteczka by sie Mateo naprawde przydala. Powiedzialem po czym zblizylem sie do jej twarzy aby szepnac jej cos na ucho:
-Ty jestes jak te smaczne lody:). Powiedzialem i zrocilem sie w strone Mateo aby klepnac go w kark.

- Kor'io Wanila - przedstawiła się.

Zaśmiała się na słowa Zemegiego.
- Ja po prostu stwierdzam myśl, że jedzenie lodów przynosi skutki dydaktyczne - wyjasniła już na głos, bo nie ładnie było szeptać w towarzystwie.

Zniknęła, by po chwili pojawić się z pojemną apteczką pierwszej pomocy. Wygrzebala z niej bandaże i podała im.
- Dalej powinniście sobie poradzić - stwierdziła. - Niestety na mnie już czas. Dajcie znać, jeśli znów najdzie was ochota na trening/pojedynek/walkę/totalną rozróbę.
Zniknęła.

-Widze, że jeszcze Ci mało Zamegi, prawda? Zanim dojdzie do rewanżu dam Ci troche czasu na zregenerowanie sił. A apteczki nie potrzebuje... Wole udać sie do karczmy i tam się czegoś napić niż słuchać Twoich bredni, ty lizusie.

"Eh ta Wanila..." Pomyslalem.
-Mateo towarzyszu co ty na to zebysmy poszl do karczmy?
Zaczelem bandazowac sobie rany.

- Dziękuje za apteczke. powiedziałem

Dobra chodzmy do tej karczmy... A co do rewanzu ty rowniez musisz sie zregenerowac...

-Zamegi, mam tylko nadzieje, że nie będziesz leżał pod stołem już po pierwszej kolejce... Bo ja Cię potem nie zamierzam odrowadzać za ręke do domu. Ok. Idziemy" Po czym obydwoje wyruszyli do karczmy.

Stał tak dalej aż wszyscy się nie rozeszli. Pokręcił głową.
-Zabawna walka...- powiedział i powolnym krokiem pokierował się w stronę wyjścia z parku. Po pewnym czasie ruchu zniknął z horyzontu...

<z/t>

Pojawiła się na jednym z drzew w okolicach placu zabaw. Z przymrużonymi oczami rozglądała się dookoła po czym dostrzegła huśtawkę. Zaklaskała w dłonie i zlazła z drzewa śpiesząc do huśtawki. Usiadła na niej zadowolona i zaparła się nogami chwytając dłońmi łańcuchy na których wisiała huśtawka.

Po pewnym czasie, ulotniła się.

Powolnym krokiem szłem wśród drzew spoglądając w dal i rozmyślając o tym jak zdobyć więcej mocy. Myślałem tak i myślałem, aż w końcu zrezygnowany usiadłem na ławeczce i złapałem mojego zabójce dusz, spojrzałem się na niego i... poczułem coś dziwnego. Ogarnęła mnie euforia i wtem znalazłem się w innym świecie... i usłyszałem głos kobiety.
Youriko: Witaj w moim świecie Mateo... Mazaki. Znam twoje myśli, wiem czego pragniesz i o czym marzysz. Lecz jesteś tak słaby, że nie możesz pokonać nawet chędożonych shinigami! Zastanawiam się czy jesteś godzien nosić mnie przy swoim boku i posługiwać się mną jako narzędziem!!! Ale dość tych krzyków... mam dla ciebie test. Jeśli go przejdziesz zdobędziesz wielką moc, a jeśli nie... cóż tego wiedzieć nie chcesz.
-Ale o co Ci chodzi? Co ja tu robię?
Youriko: wszystkiego dowiesz się w swoim czasie, a teraz czas by powitać naszego gościa.

Nagle znikąd pojawiła się postać, która była jak moje lustrzane odbicie... był to pusty, który był we mnie. Postać ta rzekła do mnie:
-Siema młody, widzę, że chcesz bym spuścił ci małe lanie... Dobra zaczynajmy!!!
Wtem pusty skoczył na mnie uderzył mnie w twarz, potem w klate co mnie na chwile zamroczyło. Wyciągną swój miecz zamachał nim,a ja wstałem, i zaśmiałem się:
-No dobra nie ma co się pierniczyć: BanKai!!! Hehehehe ciekawe co na to powiesz.
Użyłem shupo i przetransportowałem się za jego plecy i z zamiarem odcięcia mu głowy, lecz skubany byl na tyle szybki, że odparł ten atak i w oka mgnieniu przeszedł do kontrataku. On też użył bankai, podbiegł do mnie i z ogromną silą uderzył mnie w brzuch. Odleciałem na kilka metrów, a ten użył shumpo i przeniósł się za mnie i chciał zaatakować lecz ja użyłem shumpo oddaliłem się dalej od pustego i wystrzeliłem w niego z mojego zabójcy dusz promień, który przeciol pustego na pół.
Brawo, brawo Mateo jednak jesteś lepszy niż myślałam od teraz posiadłeś moc kontrolowania pustego, który w tobie drzemie. Od teraz jesteś Vizardem i potrafisz kontrolować swoją moc pustego.
-Ta to fajnie bo właśnie przygotowuje się do walki więc nowa moc napewno mi się przyda. HE HE HI HI HU HU HE HE
I TAK WŁAŚNIE STAŁEM SIĘ VIZARDEM.