Puszcza

Parsknoł śmiechem.
- Nie jesteś w stanie sprawić mi bólu, nie potrafisz mnie zabić, jedyne co możesz mi zrobić to trzymać w tym śmiesznym miejscu do znudzenia ^^
Podchodzi do zwierzaczka, kuca przy nim i uderza go palcem wskazującym w środek czoła
- Broń to tylko narzędzie, siła leży w tym kto ją włada

-Nawet jeśli jesteś iluzją, zniszczenie ciebie może okazać się ciekawe... Poza tym, wiedz że bez Ametów jestem jeszcze bardziej niebezpieczny, to jest szalony, więc możesz je wziąć. Poza tym...
Otworzył szeroko usta. Z nich wyleciał ładowany w jamie ustnej promień Cero, prosto na mężczyznę.

Wstała rozglądając się.
- Chyba już wiem, co mam zrobić...
Podeszła wolnym krokiem do Aiko i Logosa. Kiedy zbliżyła się do dziewczyny, złapała ją za kołnierz i zaczęła ciągnąć za sobą. POstawiła ją obok chłopaka, zabrała miecz i jednym ciosem przekuła ich oboje.

- Tak się bawimy? Czuł punkt, tak?
Spuściła głowę. Na jej twarzy widać było maniakalny uśmiech, coś na wzór
szaleńczego. Wyrównała kunai na bok, podniosła go do góry obiema rękami. W pewnym momencie można było ujrzeć błysk ostrza. Aiko wbiła go prosto w brzuch. Osunęła się powoli i padła bezwładnie na ziemie.

Dał sie sprowokować, trzeba to wykorzystać.
Podchodzi do Okamiego, przygląda mu sie z różnych stron.
- Cześć mistrzu. Co Cie sprowadza do ....... tego miejsca?
Grał na zwłoke, przez stopy kumulował chakre ziemi w podłożu, którą po chwili uwolnił.
Efektem jest przebicie wieloma kolcami prosto z ziemi postaci z papierosem.

Została przekuta na wylot. Zamarła, przytrzymała ostrze... potem osunęła się na kolana.
Nie była w stanie się ruszyć.

Padła na ziemie z obojętną miną, wcześniej zauważając, że zraniła Shial.

Rozejżał sie, kątek oka uchwycił swoją broń.
Więc to koniec.
Zobaczył w jakim stanie jest Shial i Aiko.
- Nie!!!
Podbiega do nich, sprawdza czy są przytomne

Otworzyła oczy, ale pierwsze, co zrobiła to zaczęła szukać swojego łańcuszka.
- No nie... jedyna pamiątka... - mruknęła.
Usiadła jakoś.

Zacisnął pięć włącznie z ziemią. Leżała na boku. Otworzyła powoli oczy.
- Je.. Jeszcze... Jeszcze żyje... - wysapała.

- Cholera........
Użył Kagebunshin no-justu, rozkazał klonowi wziąć Aiko, wzioł Shial i pobiegł w strone najbliższego szpitala.

[chwilowo MG fabularny będzie opisywać kogoś innego ]

Lider Akatsuki pojawił się bezszelestnie na krawędzi urwiska i spojrzał w dół.
- Nieznośne cioty... - warknął bardzo cicho pod nosem - Ile można kazać czekać?

- Niecierpliwi Cie czekanie na własną śmierć? Zabawny z Ciebie człowiek... - wywołałem głos w głowie lidera, pojawiam swojego kagebunshina związanego genshinem przed liderem
- Cześć ^^

Pojawiła się na gałęzi jakiegoś wysokiego drzewa przy urwisku. Machała wesoło nogami.
- A my się na coś przydamy? - zapytała niewinnie towarzysza, patrząc na lidera Akatsuki i szczerząc białe ząbki.

- Czy to ma jakiekolwiek znaczenie? - klon wzruszył ramionami, śmieje sie beztrosko - Jeśli nie poznałeś byłego hokage i bylej liderki anbu... no cóż, przyznaje jesteś arcy lapsem ^^

Klon patrzy w oczy liderowi aka i powoli odcina mu władze w kończynach za pomocą genjutsu

- Ojooooj
Machała sobie nadal niewinnie nogami. Nie chciała się wtrącać. To nie była jej walka o szefostwo .

Klon wiernie odgrywa swoją role i broni sie przed niteczkami chakry.

W tym czasie orginał już dawno sięgnoł po swój anielski miecz i silnym pchnięciem przebił nim sercem Lidera Akatsuki.

- Touche skur**synu ^^ - dezaktywuje klona i tym samym dopiero w tej chwili staje sie widoczny

Została schwycona nitkami chakry, ale w chwilę potem rozpadła się w delikatny śnieg.
Prawdziwa wyszła zza drzewa tuż obok Akata, dotknęła palcem jego czoła. Genjutsu, na które nie mógł być przygotowany uniemożliwiło ruch. Ot taka mała gwarancja, że nie uniknie miecza kolegi .
- Wilczku... zachowaj kulturę językową! xP

Miecz pojawił się zupełnie nagle, uniknięcie go byłoby dość trudne - ale możliwe. Tę szansę zaprzepaścła dziewczyna i jej genjustu. Serce Akata zostało przebite.
Zachwiał się.

[to był poziom beznadziejnie łatwy nie żebym miał czas na dłuższe starcia xP]

[ ^^ ]

- Wybacz, uniosłem sie ^^ - opieram stope na plecach lidera i wyciągam z niego miecz.

- To chyba załatwia sprawe dowodzenia tą organizacją, co? - wyszczerzam sie do Ichi, po czym staje przed liderem i podnosze go jedną ręką za kołnież, wbijam miecz w ziemie. Ściągam mu pierścień akata

- Ufam że miałeś gdzieś zapasowy płaszcz ^^ - po czym niedbale rzucam go o ziemie.

Zakładam pierścień

- Na to wychodzi.
Otrzepała się i rozejrzała.
- W najbliższym czasie zapolujemy na jakiegoś innego Akata, żeby dorwać pierścień i płaszcz. Nie musisz zawracać sobie tym głowy.
Rozglądała się, jakby szukała ofiary.

- Nie musisz nikogo szukać, użyje tego pierścienia i zwołam reszte żywych akatów do tymczaswoej kryjówki. Wątpie żeby wszystkim sie spowodowała zmaina władz, więc będą ofiary

Rozciągam sobie ramiona - Chociaż jeśli sobie znajdziesz ofiare to nie krępuj sie ^^

Podchodze do Niej blisko - Pamiętaj tylko o co nam chodzi, postaraj sie podsłuchać, lub wyczuć osoby związane z tym planem

- Samodzielne upolowanie ofiary jest o wiele bardziej kuszące... - powiedziała cicho i przeniosła na niego wzrok - Pozwolisz nam się tym zająć własnoręcznie, prawda?

Uśmiechnęła się, wzięła głęboki oddech.
- Tak, tak... postaramy się. O ile się pojawią.

- Napewno sie pojawią... W przeciwnym wypadku nasz plan posypie sie jak domek z kart ^^

Obejmuje Ją - Jasne możesz robić co tylko zechcesz i mieć w tym moje pełne poparcie

- W takim razie... trzeba chwileczkę poczekać - uśmiechnęła się cwanie - Ale do tego czasu zdaje się, że mamy wolne, tak?
- Rozejrzymy się po okolicy. Stęskniłyśmy się.

Wspięła się na palce, żeby cmoknąć go w policzek.
- Dobranoc, Okami-sama

Odeszła.

Wyszczeszyłem sie od ucha do ucha.
- Branoc.
Wkładam ręce do kieszeni i powoli odchodze.

Przyszedł, siadł na krawędzi. Automatycznym ruchem sięgnął do kieszeni, ale w porę się na tym złapał i ręka zastygła w pół drogi, potem wcisnął ją do innej kieszeni.
- Rzucam == - powiedział do siebie stanowczo.

- I bardzo dobrze. Nikotyna niszczy organizm - odezwała się, pojawiając za jego plecami. - Jestem z ciebie dumna. Może jabłko?
Podrzucała owocem w dłoni.
- Podobno pomagają.

- Być może, dzieki.
Wziął jabłko i nagryzł je z wyraźną niechęcią.
- Dawnośmy się nie widzieli. Zaczynało mnie to martwić .

- Mnie też - przyznała - Ale sporo się działo tutaj.. to znaczy w tym świecie, więc chyba to wszystko usprawiedliwia.
Siadła obok niego.
- Co tam u ciebie słychać? - zapytała z ciekawością mu się przygladająć. - Widzę, że jak cię nie przypilnuje to popadasz w nałogi.
Skrzywiła się, jakby uważała, że to jej wina.

- Daj spokój, nie jesteś moją matką - przypomniał z krzywą miną - Miewałem gorsze zwyczaje.
Obejrzał się na nią przez ramię.
- Beznadziejna ta cała sytuacja ze Żniwiarzami, ale na szczęście już chyba minęła. U mnie dobrze... Haichi wróciła do Oto. Żyć nie umierać. A co u ciebie, dostałaś w końcu tego Wodza-Generała?
Uśmiechnął się cwanie.

Szła sobie przez puszczę nie za bardzo wiedząc w jakim celu to robi. Zauważyła dwie osoby ze sobą rozmawiające. Zbliżyła się nieznacznie do nich.
- O-ohayo - powiedziała niepewnie.

- Nie jeszcze mnie nie docenili - żażartowała - Zresztą gdyby nagle ni stąd ni zowąd wróciła Rukia to chybaby dostała zawału serca, gdyby mnie zobaczyła XD.

- Czyli wszytko się unormowało. I w Oto zapanował ład i porządek? A ty pewnie masz na oku swoją wybrankę serca i nie możesz sie doczekac by ten pokój w wiosce przypieczętować swoim ożenkiem? - odgryzła mu się.

Zobaczyła przybyłą i obdarzyła ją swoim typowym szerkoim uśmiechem.
- OHHHHAYO!

Ugryzł się w język nik skomentował to paskudnym przekleństwem. Uśmiechnął sie na siłę.
- Jaką... wybrankę... <tik nerwowy w oku>.

Do przybyłej uśmiechnął się bardziej szczerze.
- Yo.

Na baaardzo głośne powitanie dziewczyny przyłożyła przerażona dłonie do ust i odskoczyła do tyłu. Potknęła się i padła na plecy. Podniosła się i usiadła na piętach.
- Jeju...

- Nic ci nie jest? - zapytała szczerze przerażona, że mogła swoim okrzykiem powitalnym dosłowanie zwalić z nóg.

A gdy upewniła się spojrzeniem, że dziewczyna wciąż jest w jednym kawałku, odpowiedziała Isherowi.
- No wiesz... napewno masz na oku jakaś Otoankę, która jest odzwierciedleniem twojej udszy i z którą możesz porozumiewać się zupełnie bez słów, tak że wasze serce lgną ku sobie jak dwa głoębie, którym właśnie zwrócono wolność... - wymieniała tak dalej.

Sposób, w jaki Wanila dobierała słowa do tego cudownego opisu pewnie zwaliłby go z nóg, gdyby już nie siedział. Wziął głęboki oddech by się uspokoić.
- U ciebie może czas płynie nieco inaczej, ale mi jeszcze dość daleko, nim będę gotowy do założenia rodziny Daj mi spokój i zajmij się wreszcie swoim kapitanem.

Popatrzył na Nizer.

Otrzepała ubranie i wstała. Podeszła do dwójki.
- Przepraszam... Pewnie wam przeszkadzam... Ale chcę was o coś spytać - powiedziała. - Czy wy również spodkaliście dziwacznego człowieka, który mówił o władzy i sile?

- Moim kapitanem? - powtórzyła zbita z pantałyku. - Co przez to chcesz powiedzieć?

Zastanowiła się nad pytaniem Nizer.
- Chyba nie... przynjamiej ja nikogo takiego nie spotkałam - popatrzyła na Isha, czekając aż odpowie na obydwa pytania.

- Czy ja wiem... sporo osób gada o władzy i sile, ale czasami tylko... ostatnimi czasy nie miałem okazji wysłuchać czegoś takiego. Chociaż... - zmrużył powieki - Może chodzi ci o Peina?

Uśmiechnął się do Wanili.
- Nie wiem. Ale zawsze z takim uczuciem na niego patrzysz .

- Nie przedstawił się. Spytał się mnie czy niechciałabym poczuć władzy i siły i dodał, że nalega... Wygłądał dziwacznie. Miał pełno takich jakby kolczyków, czy czego... - powiedziała.
Zamrugała zdziwiona.
- Czemu tak sobie dokuczacie?

Chciała przywalić mu porządnie po głowie, ale się powstrzymała i wymierzyła tylko sójkę bok.
- Chyba ci się coś poprzestawiało w głowie z tej miłości - dodała złośliwie.

- Bo to moje najlepsze hobby - odparła

- Pein - zawyrokował.

Zwinnie uniknął sójki (lata praktyki) i skontrował szybkim ukłuciem palcem w bok.
- To jakoś tak samo z siebie wynika Nie bierz z tego przykładu.

Patrzyła się na nich zdziwiona.
- To taki jakby ciut chore... - powiedziała i zamysliła się.
- Wiesz może, co miał ma myśli ten Pein mówiąć o władzy i i sile?

- Chyba kiedyś go spotkałam - powiedziała, próbując sobie przypomieć wykolczykowaną twarz. - Dawno temu.
Przeturlała się na bok, by zachować bezpieczną odległość i wytyknęła Isherowi jezyk.

- Zaraz chore. Przekomarzanie się tylko.
Skrzyżował ręce na karku i wycelował wzrok w niebo.
- Myśleliśmy nad tym, ale doszliśmy tylko do tego, że Pein być może zamierza założyć nową organizację, albo chce odbudować Akatsuki i szuka nowych członków. Nic więcej nie wiemy.