Puszcza

Nie bardzo wiedziała co powinna zrobić. Dotknęła palcem jego czoła i wprowadziła go w łagodne genjutsu.
- Dzięki temu nie będziesz czuł bólu, dopóki nie minie - powiedziała cicho.

odpowiedział Ruki
-Ale w czym udział ?!
po chwili skierował się do Ichi
-Ale to nie jest Taki ból ! to nie pomorze
po tych słowach chłopak znów coś słyszał
Khaine ! nie trzymaj nas więcej ! wypuść ! wypuść !
-Kto mówi ?!
po tym położył się trzymając za szyję jego Dziura zaczęła pulsować takim wzorem jaki macie na focie "Darkness"

Wprowadziła Khaine'a w gen, w którym stał się niewrażliwy na jakikolwiek ból, więc nie wiedziała, co jeszcze mogła zrobić.
- Ichi... nie wiemy jak ci pomóc - powiedziała zdenerwowana - Nie możemy nic zrobić...
Spojrzała z nadzieją na Rukie.

trzymał się nadal
-Ale to nie jest ból Materialny !
jego pieczęć przestała pulsować i była wyraźna po chwili znikł a chłopak zemdlał

Siedziała na ziemi z podkulonymi nogami. Oparła brodę na kolanach, objęła je rękami.
- Członek Anbu, co Ichi? - powiedziała do siebie - Zapowiadają się kłopoty.

Gdy tylko lód dotknął pieczęci wyparował chłopak leżał na ziemi po chwili jego ręka powędrowała do Ichi i wtulił się w nią przez sen

- Dobranoc, Rukia-san... - pożegnała ją.
Popatrzyła na Khaine'a, kiedy do niej wędrował i gdy się w nią wtulił. Nie bardzo wiedziała, co powinna o tym myśleć, ale usprawiedliwiła to jego nie najlepszym stanem.
Oparła się o drzewo i pogłaskała go po włosach, mając nadzieję, że szybko dojdzie do siebie.

zaczął mruczeć przez sen
-Mrrmrrrmmrrr Mrau Mrau Mrau i tak wciąż
gdy nagle się obrócił na plecy i tak leżał

- A on znowu mruczy, Ichi? ^^ - zdziwiła się, obserwując go.
Wciąż myślała o Anbu.

przekręcił się i wtulił się w nią jak do miśka chłopak wciąż mruczy i to coraz mocniej

- Eeee... Khaine?
Tyknęła go.
- Ty na pewno śpisz?

Wtulał się w nią coraz mocniej mrucząc widać było że chłopak "śpi"
przez sen coś mamrotał ale nie swoim głosem

Stwierdziła, że nie spotkała się z takim podświadomym tuleniem od strony kolegi, od czasu, gdy Okaś dostał śnieżką i się na nią rzucił ^^.
Zastanawiała się, czy Khaine jeszcze długo będzie spał...

obudził się i gdy zauważył że tuli Ichi i jeszcze mruczy lekko się zarumienił i odszedł niedaleko
-em...

- Boli cię jeszcze? - zapytała, żeby nie poruszać tematu tulenia się. Poza tym, odpowiedź na to pytanie interesowała ją o wiele bardziej.

-Nie tak bardzo jak wtedy .. nie wiem co się stało .. To jakiś Darkness .. czy coś ..
chłopak mówił siedząc

- Darkness? - powtórzyła.
Uniosła wzrok i na niebie zobaczyła jastrzębia.
- Cholera... akurat teraz. Jeszcze o tym pogadamy następnym razem, dobrze? ^^ - uśmiechnęła się się do niego - Tymczasem, dobranoc.
Wstała i zniknęła.

-taa nara
chłopak złapał się jeszcze po chwili znikł

Pojawiła się, nucąc coś po nosem i ruszyła między drzewami. Az w końcu znalezła sobie ładne miejsce z którego dobrze było widac gwiazdy. Miejscem był szczyt wysokiego drzewa. Dostała sie tam bez trudu i zaczęła wpatrywac sie w nocne niebo.

Przechadzała się akurat na dole, kiedy dostrzegła znajomą postać na czubku jednego z drzew. Pomachała w tamtą stronę.
- Brywieczór! - zawołała.

Spojrzała w dół, ale gałęzie nieco zasłaniały jej teren, więc nie widziała dokładnie kto był na dole. Poznała jednak głos Ichi.
- Łołhoł - odkrzyknęła mahając jej tak energicznie, ze o mały włos nie spadła.

- Masz moze kunaia przy sobie - zadała nietypowe pytanie, bo jedne z liści pólmetra nad nią zaczął wzbudzac jej antypatie XD

Pojawiała się na jednym z drzew obserwując towarzycho.
- Haj-ho!

- Pewnie.
Wyciągnęła kunaia i podrzuciła jej go na górę.
- Co tam u ciebie, Wanilka? - zapytała wesoło i usiadła pod drzewkiem.
- Yo - powitała Aiko.

Chwyciła kunaia i obcięła wrednego liścia.
- Hejoł Aiko-cian

- U mnie? Chyba wszytko w porządku. Nudy, zadnych zleceń, ani zadań. Nikt mi nie postawił soczku na dzień kobiet, ale moze dla tego ze nie byłam dzisiaj w barze. A u ciebie?

Spodobało jej sie "ciachanie" i zabrała sie za resztę drzewa.

Po przywitaniu się z dziewczynami, zeskoczyła z drzewa. Kierowała się w stronę Haichi-danna. Po drodze podskakiwała i nuciła pewną piosnkę.

- Hehe, my Ichi też się nie spotkałyśmy z żadnym dżentelmenem dzisiaj - zaśmiała się.
Wstała, otrzepała sukienkę.
- To jak Aiko? Gotowa na masakrę?

W końcu górna korona drzewa przypominała... truskawke.
- Przesadziłam chyba, ale przynjamień mi nie zasłania widoku. Ichi, twój kunai.
Kunai poszybował w dół i wbił sie z ziemię parenaście centymertów od swej właścicelki. Ale Wanila zamast wrócić do ogładania nieba, nadal wpatrywała sie w dół.
- Jaką masakrę planujecie? - zapytała

- Zawsze, wszędzie i o każdej porze - przytaknęła jej i uśmiechnęła się niezauważalnie.
- A... Mamy taką misję... Zmasakrować Ciebie *___* - powiedziała bardzo autentycznie do Wanilki

- No już, bez takich - zaśmiała się cicho.
- Zacznijmy od czegoś nietrudnego.
Do Aiko 'podfrunął' płatek śniegu, który opadł jej na nos i spowodował silny efekt genjutsu, w którym Aiko została otoczona przez kilka tysięcy wojowników.
- Pokonaj ich

- Och nie! - Zaczęła odgrywać scene jak z filmu - Jesteeem niewinna! Gdzie tu sprawiedliwość? Co sie stanie i moimi dzećmi po mojej śmierci?
Zaczęła sie kołysac na gałęzi tak, ze po chwili zwisała głową w dół, trzymając sie tylko nogami.

przyszedł spokojnym krokiem i stanął koło Ichi
-Hej ..

Spojrzała tylko na Wanile. Uśmiechneła się ochoczo.
Złożyła pieczęć tygrysa.
- Kai - powiedziała cicho, a gen prysło Chyba
- I jak? - zwróciła się do Ichi

To gen było akurat zbyt silne i złożone, by mogło zostać pokonane przez Kai.
- Walcz z nimi Zanim zrobią ci krzywdę.
W jej dłoni pojawiło się jabłko, które sobie ze smakiem pogryzała.
- Siemanko Khaine. Dorosłeś już?

- Wanila, nie osłaniaj się dziećmi, których nie masz

-Tylko że ja zawsze jestem dorosły ..
powiedział pełny energi ale nie było tego widać
-Ja też chcę jabuszko ! i też chcę powalczyć jeśli dobrze zrozumiałem .. :X

- A moze mam? A moze mam nawet wnuki i prawnuki? W końcu kiedyś byłam człowiekiem, więc miałam jaką rodzinę? Męża? Itp. - rozmarzyła się. - Szkoda, że nie pamiętam, moze byłam wyśmienitą zoną, matka, ciostką babką...
Wyobraziła sobie to i o mały włos nie spadła z gałęzi.
- Czadersko.

- Joł - przywitała przybyłego.
- Ok ^^ Zacznę od katany
Odwiązała ją od swojego pasa.
- Mmm
Wzięła rozbieg. Wyskoczyła w górę i zadała cios pierwszemu przeciwnikowi xP

- O tak, na każdym kroku udowadniasz jaki jesteś dorosły .
Przyglądała się Aiko, wcinając iluzoryczne jabłuszko. Odrzuciła ogryzek za plecy, a ten zamienił się w płatki śniegu, które rozwiały się na boki.
- Niech sobie poćwiczy, zobaczymy, co z tego będzie.

- A ty Wanilka, skoro tak marzysz o rodzinie, to sobie znajdź chłopaka Ishero jeszcze wolny, a wiemy, że was ku sobie niegdyś ciągnęło

-Widzę że tylko ja tu się będę nudził
mówił jak znudzony chłopak

Zakrztusiła sie i tym razem spadła z tej gałęzi na gałęź niżej nabijają sobie guza.
- Pogieło cię, mnie nigdy do Ishero nie ciagnęło!!! Zawsze byliśmy przyjacółmi! P-R-Z-Y-J-A-C-I-Ó-Ł-M-I - przeliterowała

- A teraz niestety musze spadac. Nara.
Zniknęła.

Zeskoczyła na dół z udanym atakiem. Potem wykonała obrót wokół własnej osi, rozcinając brzuchy trzem kolejnym przeciwnikom. W międzyczasie uśmiechała się do reszty.
- Pa - rzekła do Wanilki

- Ojej, wystraszyła się chyba Branoc - pożegnała Wanilkę.
Uśmiechnęła się dziwnie.
- Taa... związki. Po co w ogóle się zakochiwać? =.='
- A ty Aiko, masz kogoś na oku? - zapytała ułożonya wygodnie pod drzewem. Przygładziła sukienkę.

-Sayo ..
zrobił kilka pieczęci i zniknął w kłębie popiołu

- Nie specjalnie - odpowiedziała szykując się do następnego ataku.
Biegnie w stronę drzewa, od którego zaraz potem się odbija. Gdy tak leciała w tył unieszkodliwiała kolejnych wrogów.
- Sayo - pożegnała chłopaka

- Dobranoc - pożegnała go.
- O, nieźle ci idzie - zauważyła spokojnie.
Przymknęła powieki.

Stanęła na równych nogach. Nagle, przez jej chwile nieuwagi, jeden z których zaraz miał być atakowany rzucił się na Aiko. Ta zręcznie uchyliła się unikając ataku. W zamian za te niegodiwość podcięła mu nogi kataną
- Lalala

- Ok.
Wszyscy nagle zniknęli, zostało tylko 50.
- Pokonaj ich, my musimy już iść. Dobranoc
Zniknęła.

- Branoc.
Wzięła się za rozwalanie reszty. Schowała katanę, postanowiła użyć siły. Pierwszego napotkanego kopnęła w brzuch, drugiego ścięła z nóg, podstawiając szybkiego haka, zaś trzeciego uderzyła w twarz. W podobny sposób załatwiła większość. W jednym przypadku podskoczyła uderzając go z góry nogą, a ten natychmiast padł na ziemię. Niekiedy zmuszona była kumulować chakrę w dłoniach, bo trafiały się twardsze sztuki. Walczyła dalej, w podobny sposób. Gdy zniszczyła ostatniego, była lekko zgrzana od ciągłego uganiania się i biegania wkoło. Starła rękawicą założoną na dłoni pot z czoła. Przysiadła na chwilę. Nie zajęło jej to długo.
- Oyasumi Haichi-danna - pożegnała ją jeszcze raz. Po krótkim odpoczynku ulotniła się.