Front (misja Oto)

Pojawił się, ciągnąc Kaori za rękę. Nie było widać nic i nikogo - ale wszędzie widziało się działanie najróżniejszych technik. Kawałek dalej wciąż słychać było odgłosy walki.

Nim zdążyli się zorientować, zostali wciągnięci w jakiś rów, gdzie natychmiast uciszył ich jakiś dowódca.
- Front przeniósł się kilka kilomentów stąd, ale sytuacja jest ciężka. Wszystko się nasiliło - meldował zdenerwowany kapitan - Doszliśmy do wniosku, że jeśli nie zabijemy ich glównego stratega, nie ma dla nas szans na wygraną!

Ishero zastanowił się.
- Pasowałoby ci coś takiego? - zwrócił się do Kayli.
Kapitan popatrzył na nich pytająco.

Przeciągnęła się.

-Wojnaaaaaa?

Zerknęła na Isha, a potem na kapitana.

-Wchodzę w to Ale o co tu właściwie chodzi? Kto z kim się nawala i kogo trzeba nawalić?- zapytała, szczerząc się.

(łaaa, obowiązki wzywają, ale ciągnijmy tak, jak jest na razie )

[yhm]

- Kilka klanów podróżnych dostało wspólne zlecenie na rozgromienie wioski - powiedział - Wybacz, że nie podałem tego do wiadomości publicznej .
- Więc, sytuacja wygląda tak. Okążamy pole bitwy, dostajemy się na teren wroga, zabiijamy kogo trzeba. Jakieś pytania?

-Rozgromienie wioski....-powtórzyła leniwie i uniosła brew- Chyba ich za bardzo ambicja ponosi

Spojrzała na niebo. Było przyjemnie błękitne.

-Pytań nie mam, bo i tak stłukę każdego, kto mi się nawinie - uśmiechnęła się.

Związała włosy i założyła opaskę na dolną część twarzy (jak na avku). Zasalutowała Otokage i kapitanowi, po czym wyskoczyła z rowu. Pobiegła w stronę hałasu. Wybrała jednak dłuższą drogę w celu ominięcia najbliższych i bezpośrednich walk. Szukała terenu wroga

Ish wyszczerzył się do kapitana.
- Widziałeś to staruszku? To mój najlepszy człowiek
- .


Dopsz - biegniesz sobie, biegniesz. Za drzewami po jakimś czasie dostrzegasz toczącą się walkę. Dużo ludzi, nawalają się, dziesiątki technik jednocześnie... etc. Ciężko będzie to ominąć.

Zatrzymała się na gałęzi jakiegoś wysokiego drzewa i chwilę poobserwowała zdarzenie. Zastanawiała się.

-Dobra, nie mam wyboru- mruknęła i wypatrzyła sobie jednego z walczących shinobi z Oto- Henge!- przemieniła się w niego i wskoczyła w wir walki.

Zadała kilka cięć na oślep swoją kataną, po czym sprowokowała lekkim kopniakiem jednego z wrogów i zwiała przed siebie, żeby zmusić przeciwnika do podążenia za nią, trochę dalej od pola bitwy.

Dostrzegła kątem oka wytworzone jeziorko w dolinie.

-Hmmm....

Zeskoczyła z drzewa prosto do wody, przy okazji puszczając mu buziaka z ręki w powietrzu . Nastała cisza. Facet ma do wyboru kilka opcji działania. Którą wybierze?

(x_x, zapomniałam, że jestem facetem xDDDD)

Przez te linki chakry jegomościa poczuła się jak ryba wyławiana z wody przez wędkę. Henge w tej chwili natychmiast przestało działać. Nie miała jednak czasu się tym przejmować, ponieważ fala Suitona już na nich sunęła. Zrobiła szybko pieczęcie.

-Hyouton: Hyouro Kisoku no Jutsu- wymówiła arcytrudną formułkę i dmuchnęła śnieżnym powiewem w stronę fali. Część "deszczyku" zamroziła się, tworząc sporą bryłę i przygniotła jej przeciwnika, którego zresztą i tak następnie zalała pozostała część niezamrożonej wody

-Kur....Myślałam, że wykorzystam jego ciuszki, bo nie potrafię za dobrze panować nad Henge.- mruknęła i przeskakiwała przez drzewa, obserwując prąd wody i szukając wzrokiem gościa (żywego lub nie)

Fala uderzeniowa również i ją "dotknęła"

-O kurczaki... - przytrzymała się mocniej jakiegoś drzewa- Trzeba szybko to rozwiązać, bo skutki, jeśli chodzi o naszych ludzi, będą katastrofalne.

Zeskoczyła z drzewa na ziemię niedaleko miejsca, gdzie rozpylał się trujący gaz. Rozejrzała się i zmrużyła oczy.

Z tego co widzę, to mimo że jest zamieszanie, można dostrzec dwa fronty. prawdopodobnie to z z zachodu do nas docierająają....Tam muszą mieć jakąś bazę...- pomyślała.

Żeby się lepiej utwierdzić w swoim przekonaniu, wykonała technikę Kumo Kaze no Jutsu. Utworzone tornado rozrzedziło powietrze i zniszczyło kilka wrogich jednostek . Następnie sama Kayla wskoczyła w gromadę trupów i przebrała się za jakiegoś przeciętnego żołnerzyka z przeciwnej armii. Zarzuciła na głowę zielony kaptur (w tym kolorze był strój przeciwnika ) i ruszyła na zachód. Na szczęście po drodze wmieszała się w jakąś grupkę zmierzającą w tę samą stronę. Prawdopodobnie cofali się po rady, ew. przenosili wiadomości z jednego końca pola walki na drugi. Nie było to w sumie takie ważne. Najważniejsze było to, że Kayla właśnie zbliżała się do sporego obozu, gdzie na środku pola wygłaszał kazanie swym żołnierzom jakiś ważny oficer.

(za dużo filmów wojennych )

[yhy ]

Kayli udało się wmieszać w tłum bardzo zkutecznie - zbyt skutecznie. Dwa oddziały ludzi Oto zaatakowały nagle z dwóch stron i zablokowali drogę. Na jednego wroga przypadło teraz dwóch, trzech ludzi Oto.
Jeden zaatakował Kaylę i stanął do pojedynku z wielkim mieczem. Wyglądał na bardzo zdeterminowanego. I był świetny w taijutsu .

Już była tak blisko, już była kilkanaście metrów przed swoim celem....Kiedy zwaliła się cała zgraja z Oto.

-No NAPRAWDĘ nie mieli, kiedy przyleźć -warknęła.

Zerknęła na skradającego się jegomościa z wielkim "sprzętem" . Wyjęła swoją katanę, ale zaczęła się cofać. Szukała wzrokiem stratega, który najwyraźniej zmył się w tak ważnej chwili. Ponownie spojrzała na swojego przeciwnika z Oto, który przez te jej zamaskowanie niestety nie mógł jej rozpoznać :3

-Wybacz, nie mam dla Ciebie czasu. Kirigakure no Jutsu.

Wytworzyła dość rozległą mgłę, a sama czmychnęła w tłum, jednocześnie odbijając kataną bronie innych shinobi, którzy mieli ograniczoną widoczność.

Nagle ujrzała jakiegoś doświadczonego jounina z wrogiego obozu, który próbował sił z kilkoma młodziakami z Oto. Odbiła kataną kilka kunaiów lecących w stronę owego jounina. Zderzyła się z nim plecami. Oboje pozostali na chwilę w bezruchu.

-Gdzie jest główny dowodzący?- mruknęła do niego, lekko odchylając głowę i "ratując" przed kolejnymi pociskami chuuninów z Oto.

-Ale...ej...czekaj!!!- zawołała za jouninem, ale nagle spostrzegła stado shurikenów lecących w jej stronę z pozdrowieniami od tej samej gromadki chuuninów z Oto.

-Pięknie -.-

Wykonała kilka akrobatycznych ruchów w celu uniknięcia broni, ale i tak trochę ją poturbowało . Zdążyła na szczęście zwiać za jakieś drzewo. Spojrzała na podest, który wskazał mężczyzna. Odprowadziła wzrokiem jej prawidłowy cel, czyli stratega ()

Ale napierdziela o_o- pomyślała.

Po czym skupiła się na wskazanym przez jounina dowódcy. Właśnie myślała nad tym jak go załatwić, gdy nagle drzewo, za którym stała, zostało rozkrojone na pół. Kayla odskoczyła i ujrzała tego samego faceta z wielkim mieczem, który wcześniej już zainteresował się jej osobą

-Myślałaś, że pozbędziesz się mnie dzięki głupiej mgiełce? Jesteś tak samo durna jak to jutsu!- ....i rzucił się na nią.

Kayla skierowała wzrok ku niebu

-Wybacz mi Narodzie Dźwięku...

Zrobiło wślizg pod faceta i uderzyła go kolanem w..... Gość na chwilę stracił wszelkie zmysły

Nie miała jednak już więcej czasu na zabawę, tylko ruszyła za wozem z dowódcą. W okamgnieniu znalazła się na pokładzie . Zepchnęła z siedzeń zbędnych pachołków i dorwała się do ramienia Dowódcy.

-Jestem Medykiem. Jak się Pan czuje? Nie ma Pan żadnych ran? Trzeba to sprawdzić....

Zaczęła go obmacywać

(proszę o szczegóły ze strategiem w końcu muszę go kiedyś dorwać )

Widząc minę Dowódcy i reszty kompanii, uśmiechnęła się szczerze.

-Niestety ma Pan powiększone węzły chłonne, ale mam na to lekarstwo!!!

Wetknęła mu do gęby flakonik ze srebrną cieczą. Trucizną oczywiście :3. Żeby jednak nie przemęczać się za długo z całym towarzystwem, zostawiła na wozie wybuchową notkę i wyskoczyła z pojazdu.

-Katsu- mruknęła.

Bum.

Zdjęła kaptur z głowy, chwyciła się pod boczki i odetchnęła.

-Łatwo poszło

Nagle za jej polecami przebiegła gromada ludzi z Oto. Niektórzy nawet mieli widły. Rozległy się krzyki.

-Widzieliście? Tam poleciał ten strateg!

-Łapać @%@#% !!!!

-Nie damy mu uciec!!!!

Kayla wytrzeszczyła oczy i zaliczyła glebę.

-To.... miała... być.... MOJA MISJA >.< Nie daruję.

Ruszyła zatem w pościg drogą powrotną. Na skróty rzecz jasna

....(kwiatki pachną, motylki fruwają, ptaszki śpiewają, wiater wieje)

Wyszła niezwykle "zadowolona" z krzaków, cała w liściach, pajęczynach, robakach, etc. Zobaczyła zbliżającą się znajomą sylwetkę, więc stanęła na środku i skrzyżowała ręce. Już na niego czekała.

-Ekhm -.-

-Taaak, taaak....- warknęła ironicznie, siląc się na uśmiech.

Podeszła bliżej, trzymając ręce w kieszeniach. Za mężczyzną eksplodowały drzewa. Nie mógł więc się wycofać.

-Tylko, że osaczyli Cię już ze wszystkich stron- powiedziała spokojnie, przyglądając się facetowi- Może potrzebujesz pomocnej dłoni...Szefie?

Wyciągnęła w jego stronę ową dłoń i uśmiechnęła się, po czym zacisnęła pięść, a z nadgarstka wystrzeliły w niego dwa węże Senai Jyashuu, które po chwili oplotły kolegę i zajęły się ogniem (Ryuuka no Jutsu). Szanowny przeciwnik spalił się żywcem.

Kayla westchnęła i opuściła wyciągniętą rękę.

-Ciężki dzień.....

Nagle za nią też coś eksplodowało.

-...zdaje się nie mieć końca? -.-

Koleś... jest martwy . Był cieńki w pojedynkach.

Ishero zerknął na zegarek.

Okazało się, że to nie była żadna eksplozja, tylko wiewiórka spadła z drzewa na głowę Kayli :lol2:

Dziewczyna przyczłapała resztkami sił do Ishera (gdziekolwiek on był) i zasalutowała niedbale.

-Wykonane. Chyba.

Rozejrzała się dookoła. Trochę leżało tam trupów...Między nimi chodzili mieszkańcy Oto. Przeciwnicy natomiast się zmyli (albo zostali całkowicie wybici).

-Wybaczy Pan, ale chyba....-ziewnęła- ....muszę się przespać. Cy'aaa.

Już jej nie było

Bitwa jeszcze trwała, ale jej koniec był tylko kwestią czasu. Bez dowódcy i stratega Oto praktycznie już zwyciężyło.

Ishero popatrzył za Kaylą i wrócił do walki. Kiedy po około dwóch godzinach wszystko się już uspokoiło, a niedobitkowie wroga uciekli, pogratulował swoim ludziom i wszyscy (łącznie z nim) zniknęli.

[exp na PW]