Tymczasowe miejsce spotkań - jaskinia.

Jaskinia, która posłuży jako punkt zborny dla czynnych członków Akatsuki.

-------------------------------

Siedze w środku i czekam na przybycie reszty.

Przybyła w podskokach, zobaczyła szefa i skierowała się ku niemu.
- Yooo!
Pierwszy raz, specjalnie na tę okazję włożyła chmurkowany płaszcz.

- Czołem Białogłowo ^^

Kieruje sie w strone sporego okrągłego stołu, przy którym już siedzi dwoje osobników

- Hmm z tego co wiem nie mamy kontaktu z Peinem, tak?

- Taaa... poprostu zniknoł.

- To dopiero bedzoe kłopot, Jego też trzeba bedzie dorwać

Zajmuje miejsce przy stole.

Do jaskini wchodzi kolejna osoba

- Białogłowa... - powtórzyła nieco dziwnie.
Zbliżyła się do nich, i usiadła przy tym samym stole. Zignorowała sceptyczne spojrzenia.

Po kilkunastu minutach dołączył jeszcze jeden człowiek, który usiadł bez słowa na skraju stołu.

Dłuższą chwile panowała bolesna i niebezpieczna cisza, którą zdałem sie nie przejmować.

Obecni szepczą między sobą teksty w stylu - TO ma być nasz nowy przywódca!?

Wreszcie zjawił sie również sam Kisame (uznajemy że jest wciąż żywy i wogle )

Zajoł miejsce przy stole.

Wstaje - Wiecie pewnie czemu sie tu spotykamy... Chodzi o niewielką zmiane w naszej hierarhii mam nadzieje że moja przeszłość was nie zniechęci, a ... - urywam na chwile - Raven, czy mogłabyś sprawdzić dla mnie południowy obszar? Chyba wyczułem mały oddział ANBU....

- Jasne szefie
Wstała od stołu i zniknęła w kłebku dymu.

Prawdziwa Ichi, uśmiechnęła się stojąc pod jaskinią.

- A wracając do naszych spraw... - mój klon (który cały czas tu był) eksploduje z siłą kilkuset kilogramów trotylu. Śmiertelnie rani wszystkich obecnych i zawala jaskinie.



Prawdziwy ja stoje obok Ichi i obserwuje zawalający sie kawałek terenu - Ciekawe ilu przeżyje, co? Powinniśmy to obadać, chodź! ^^ - łapie Ją za ręke i hasam w tamtą strone

- Spokojnie, co ci tak śpieszno? Zanim się stamtąd wykopią, choćby nie wiadomo jakich technik użyli, minie kilka minut.
Stanęła na jakiejś skałce wypatrując oznak życia.

- Wiesz, nie jestem pewien czy to wypali, bądź co bądź to akaty som ^^ - zatrzymuje sie na zapadlisku, rozglądam sie - Hmm... ciężko coś wyczuć przez tą eksplozje...

[chwilowo opisywane są działania Akatsuki]

Gruzy kilka metrów od nich poruszyły się, ale nic się nie stało. Potem z położonego niedaleko jeziorka podniosła się ogromna ściana wody, która zwaliła się na Okamiego i Raven. Z pogorzeliska wylazł Kisame.
- CO TO MIAŁO BYĆ, DO CHOLERY?! - wrzasnął.

- Ten gruz przynajmniej ich spowolni - zauważyła - Mamy nadzieję, że nie zaczną odkopywać się zbyt szybko .
Ledwo to powiedziała, dostrzegła nad sobą wielki cień, a gdy się obejrzała zobaczyła wodną ścianę. Wrzask Kisame upewnił ją, że rybolud był wściekły.
- Ojoj
Złapała Okamiego za rękaw i oboje pojawili się na najwyższym punkcie gruzów, gdzie woda mogła conajwyżej pomoczyć im nogawki.

Za plecami Akata coś zamajaczyło i już po chwili skrzyżował swój wielki miecz z ostrzami Rosajiego.
- Dokop mu, kotek! - kibicowała.

- Ichi, to Kisame jest, Rosaji nie da mu rady w pojedynke!! Spowolnij Jego ruchy, pomoge mu. - Niewiele więcej dodając ruszam w strone Kisame i Rosajiego, po drodze i przy blasku światła dobywam swojego miecza.

Kisame zamierzał odskoczyć od atakującego go demona i zająć się właściwym przeciwnikiem, ale ostrze Rosajiego rozcięło mu płaszcz i skórę na klatce piersiowej.
Wyciągnął Samaheda i ranił mocno demona w brzuch, rozciął mu przy tym skrzydło. Potem odskoczył i obrócił się, by przystąpić do konfrontacji z Okamim.

Rosaji od początku był posłany jedynie w celu spowolnienia przeciwnika.
Kiedy został ciężko zraniony w brzuch i jedno skrzydło, opadł na jedno kolano... i zniknął. Kolejny Rosaji skoczył na Kisame od tyłu nie dając mu spokoju.
- Rosaji pełni rolę natrętnej muchy - powiedziała do Okamiego - Rób swoje!

Czekała na swoją kolej, denerwując się o obu.

- Co to miało być, he? Powiedzmy że pomyślałem że przejme tą organizacje i osobiście przetestuje starych członków... Zobaczymy czy zdasz test.

Biegnąc patrze mu w oczy, przez co tworze wiele genjutsu, przez które wydaje mu sie jakbym sie rozmazywał, klonował. Wykorzystuje to by stworzyć kagebunshina, który będzie parował ataki samehedą, podczas gdy ja prubuje nabić rekiniaka na moje ostrze <3

Kisame coraz bardziej denerwował się przez natrętnego demona, ale obrona przed nim nie sprawiała mu szczególnych kłopotów. Po złapaniu w genjutsu pokonał je w prosty sposób, kopnął demona w pierś odrzucając go do tylu i zajął się walką z Okamim (kagebunshinem).
Skoczył do tyłu, na jakąś wysoką ścianę i szybko wykonał właściwe pieczęci. Teren znów zalała woda, tym razem z udziałem kilku żarłocznych rekinów, którym bardzo spodobał się pomysł zaciśnięcia szczęk na gardłach Okamiego i towarzyszącej mu dziewczyny.

Zerknęła szybko za Rosajim, ale nie było czasu na zamartwianie się. Wyciągnęła dwusieczny miecz, uskoczyła na bok i przecięła w połowie jednego rekina.
- Szkoda zwierzaczka, ale na swoje usprawiedliwienie mamy jedynie działanie w obronie własnej - uśmiechnęła się słodko do rybiaka.

Stanęła na najwyżej położonym punkcie, by możliwie skutecznie uniknąć wody, za którą nie przepadała. Jedną ręką zawiązała pieczęci.
- Kokuangyo no Jutsu - wyszeptała.
Złapała rybiaka w standardową technikę gen, by dać dobrą szansę na atak Okamiemu .

Pozwalam swojemu klonowi zająć Kisame walką, sam stoje spokojnie na wodzie i trzymam miecz, bez emocji patrze na ich zmagania.
- Gdyby nie to że kagebunshin-pułapka wymaga odrobiny czasu w tworzeniu to byłby pozamiatany... na co on czeka?
Wyczuwając zagrożenie ze strony rekińciów używam rei-kawarimi i ukrywam swoją obecność, nim pojawiam sie kilka metrów nad Kisame. Wykorzystuje grawitacje by przeciąć go w pionie, nie dbając zbytnio o klona.
* Nawet Sameheda bedzie miała problem z moim ostrzem. *

Kisame zdezorientowany pozbawieniem go zmysłów pozwolił się przeciąć.

[wybaczcie totalny brak kreatywności, ale do świąt mam tyle nauki, że nie mam nawet czasu wymyślić niczego porządnego ==]

Część Akatsuki, którzy przeżyli wybuch i zawalenie się jaskini utonęła z powodu nadmiaru wody. Został jeden, góra dwóch przeciwników, którzy właśnie zaczęli wydostawać się na zewnątrz.
Jakaś smuga w wodzie zdradziła, że ktoś bardzo szybko tamtędy przepłynął.

[yhyyym - pierdzielisz ]

Podążyła wzrokiem za smugą w wodzie, która natychmiast wzbudziła większą czujność. W kilku susach pokonała dzielący ją i smugę dystans, otoczyła sie w międzyczasie ukoffanymi płatkami śniegu i wbiła miecz w miejsce, w którym wyczaiła Akata.
Wyczuła, że ostrzem rozdarła przynajmniej materiał szaty.

- Odsuń sie od wody, przepuszcze przez nią kilka tysięcy wolt, to koledzy sie usmażą ^^

Poczekałem aż Ichi oddali sie od wody na bezpieczną odległość i wykonałem zlożoną technikę 10000Volt no-jutsu ( joke ^^ jakieś wielkie wezwanie błyskawico pioruna ) wycelowaną w wodę.

Jeśli ktoś ma zamiar wyskoczyć z wody to przekierowuje strummień elektryczności na niego ^^

Wszyscy są... martwi?

[yeah... the end - nie wołajcie mnie więcej na Akatowe imprezki ]

- Aaaa! Czekaj!
Nim Okami zdążył potraktować przyjemniaczków prądem, zniknęła i pojawiła się przy Rosajim. Szybko wyciągnęła go z wody i przysiadła na skałce.

Potoczyła wzrokiem po okolicy.
- Oooo, rzeź Ichi Aż nam ich prawie szkoda. Hmm... prawie

Kucam przy tafli nowopowstałego jeziora, obmywam sobie dłonie. Rzucam pogodne spojżenie do Ichi.
- khem... Byli zbyt słabi by sie z nami bawić. ^^ pozostaje jeszcze przetestować Peina...

Wycieram dłonie o płaszcz i w ułamku sekundy przenosze sie do Ichi.

- Żeby się z tobą równać xP - sprostowała - My nic nie zrobiłyśmy. Drobna rola statysty.
Spojrzała na Rosajiego, który nie wyglądał zbyt przytomnie.
- Znowu sie poświęcał... za każdym razem coraz bardziej nam głupio w tych sytuacjach...

Odesłała go, wstała. Otrzepała dłonie.

Zdążyłem złapać wyraz twarzy Rosajiego nim został odesłany - Heh... On akurat jest szczęśliwy. Udało mu sie zobaczyć w Tobie to co i ja zobaczyłem, a ostatnio ma sporo okazji by upewnić sie w tym że wszystko idzie dobrze.

- Nie jestem nikim nadzwyczajnym. Jestem tylko właściwą osobą we właściwym miejscu, o wlaściwym czasie... - wyszczerzam sie do Niej - ... i w bardzo właściwym towarzystwie

Na jego słowa nie wiedzieć czemu posmutniała. Obróciła się, zaczęła rozpinać płaszcz akatsuki, by potem go zdjąć i przewiesić sobie przez ramię.
- Nie mamy pojęcia, co też takiego można w nas widzieć. I nie tłumacz - dodała szybko - Nie chcemy brzmieć jakbyśmy domagały się dowartościowania. Zwyczajnie tego nie rozumiemy.
Wzięła głęboki oddech.
- Jesteśmy słabe i chore. Nawet własnego brata oddałyśmy Żniwiarzom.

- To Ty masz brata?! ._.'

<zgon miesiąca no co, Okami tego nie wiedział >

Pozbierałem sie po tym pięknym "WTF?! moment"

- Em... Czekaj, o czym mówiliśmy? ^^' - zdurniałem

Obruciła się, żeby na niego spojrzeć. Przypomniało jej się, że nigdy nie mówiła mu, że Neigel jest jej bratem. Zastanawiała się, czy może pamiętał tygryska Obsidiana .
- Aaa.. bo ty nie wiedziałeś... - zaczerwieniła się i podeszła do niego na kilka kroków - Przepraszamy... rzadko o nim myślimy a tym bardziej mówimy, spotykamy się raz na kilka lat... powinnyśmy były ci powiedzieć....

- W każdym razie... - spoważniała - Cokolwiek by się nie działo... nie zabijaj Neigela, dobrze?
Posmutniała.

- Nie mam zamiaru nikogo przedwcześnie zabijać... - zamilkłem na chwile zastanawiając sie czy nie brzmie jak hipokryta mówiąc to i stojąc koło basenu w którym przed chwilą dokonało swego żywota 6 osób. - A przynajmniej nie bez ustalenia jednoznacznej winy Pozatym...

Kłade dłoń na Jej policzku i głaskam <3 - To na chwile bierzącą jedyna Twoja rodzina ^^ moja nie wchodzi jakby w gre, więc postaram sie ochronić Twoją


Daje Jej pstryczka w nos wolną ręką x] - I nie jesteś słaba, przestań pitolić x3

- Gdybyś sie dowiedział, kim jest... pewnie zmieniłbyś zdanie - powiedziała cicho, wcale nie pocieszona.
Mrugnęła, kiedy jej strzelił w nos.
- A niby jakie jesteśmy? == Nie ma lekko. Pewnie pokonałybyśmy nie jednego gościa, ale nie o to nam chodzi. Słabe psychicznie jesteśmy.

Spoważniałem troszke, obejmuje Ją i przyciągam do siebie.
- Chyba za bardzo sie tym wszystkim przejmujesz, wiesz? Nabierz troche dystansu, uspokój sie Haichi...
Przytulam Ją ^^

Wtuliła się w niego, choć odrobinkę jakby bez przekonania.
- Może masz rację... - przyznała niechętnie.
Drgnęła.
- Dawno nikt do nas tak nie mówił

- Do Was? Ja tu widze tylko mnie i Ciebie... Rozluźnij sie wreszcie. Odkąd mnie znalazłaś cały czas jesteś spięta i pełna nerwów.
Głaskam ^^

- No bo... bo... - sama nie wiedziała, jaki był powód. Może to tylko złe przeczucie, a może cała ta sprawa z Neigelem tak ją stresowała. Prawda była taka, że nie chciała znów z nim walczyć.
- Nie ważne...
Zdobyła się na lekki uśmiech, potem znów wzięła głęboki oddech.

- Nawet wymuszony, Twój uśmiech jest słodki ^^
Nadal Ją tule ^^ nie zamerzam przestać :3
- Wiesz, niezależnie od tego czy idziesz drogą ku triumfowi, czy ku zagładzie, lepiej sie idzie z podniesioną głową.

- Dziwnie nas traktujesz jak na fakt, że... biorąc pod uwagę, dlaczego odszedłeś z Konohy - zauważyła. Dziwiło ją jego zachowanie, bo wciąż jeszcze pamiętała, co jej powiedział na pewnym dalekim cmentarzu.

Jego słowa skwitowała skinieniem głowy.
- Wiemy. Ale ciężko iść z podniesioną głową, gdy na szyi zawieszony ma się ciężki łańcuch.

- Czas leczy rany. Tak czy inaczej szukałem prawdy, potrzebowałem jej niezależnie od tego jaka była. Trzeba zaakceptować świat takim jaki jest, żeby być w stanie go zmieniać...

Odsuwam głowe, spoglądam gdziś w góre - I co, masz zamiar tak poprostu pozwolić tamu łańcuchowi, czy czemukolwiek psu Ci życie?

- Oczywiście, że nie - prychnęła rozzłoszczona - Ale to nie znaczy, że zawsze nam się będzie udawało, prawda? Upadniemy od czasu do czasu, a potem znów się podniesiemy! Choćby nie wiadomo jak bolało!
Odsunęła się od niego i odwróciła gwałtownie.
- To wszystko wokół nas nie jest takie proste jak ci się wydaje!

- Mi to mówisz? - poręciłem głową, odszedłem kawałek. Przyglądam sie jeziorku po którym pływa kilka martwych ciał.

Popdalam je ogniem piekielnym żeby zatrzeć ślady.

- Nigdy nie jest, nigdy nie było i nigdy nie będzie proste. Lepiej jednak spojżeć na to tak jakby było proste, nie ma sensu sobie komplikować sytuacji. Zwłaszcza jak jest trudna i niepewna. A przy odrobinie szczęścia może sie okazać że to na co patrzysz faktycznie jest proste...

Wkładm ręce do kieszeni.

- Brzmisz dokładnie tak, jak my brzmimy na co dzień... tak wewnętrznie - powiedziała - Ale dobrze, nie roztrząsajmy tego już, dobrze?
Usiadła na kamieniu, obserwując z niesmakiem płonące ciała.

- Gratuluje, pozdrów swojego wewnętrznego Okamiego ode mnie... - zaśmiałem sie cicho

- Spoko, nie ma o czym gadać. - Zastanawiam sie jak idzie Hance

- No naprawdę, bardzo śmieszne

Odgarnęła do tyłu włosy z czoła.
- Zgadujemy, że nie ma tu już niczego do szukania, huh?

- Jest, zajołem sie już ciałem Kisame, oraz 2 pozostałych, zostało jeszcze troje. Pozatym trzeba zabrać samehedę. Ale tym sie już sam zajme - odwracam głowe do Niej - jeśli masz coś lepszego do roboty to Cie nie trzymam.

Zeskakuje na środek jeziora i zastanawiam sie nad najprostrzą metodą pozbycia sie pozostałych 3 ciał.

- Nie możemy na to patrzeć... - powiedziała cicho - Wybacz, ale...
Zniknęła.

- Na co, na płomienie przysłaniające spalane ciało? - pokręciłem głową

...

Po dłuższej chwili błądzenia gdzieś myślami otrząsam sie - A, miałem zabezpieczyć teren ^^ tworze 3 kagebunshiny, które nurkują w poszukiwaniu ciał pod gruzem. Sam powoli ide po jeziorku w strone samehedy, podnosze mieczyk i porównuje ciężar ze swoim - Nic dziwnego że Kisame był tak silny...

Po kilkunastu minutach kagebunshini dezaktywują sie na znak wykonanego zadania. Wyczuwając to znikam wraz z samehedą.