Komnata Aiko >P

- No powiedz, no A tak poza tym, możesz dokończyć też swój urwany list - uniosła wysoko jedną z brwi, oczekując odpowiedzi - Jak zacząłeś to mów. Potem będzie cię sumienie dręczyć.

- Żadne sumienie mnie dręczyć nie będzie, to nie są tak ważne sprawy.
Zawahał się.
- No dobra. Tylko... jeżeli sobie zażyczysz to już tu nie wrócę.

Podszedł do niej, nachylił się i pocałował ją delikatnie w usta.

Oczywiście, zamurowało ją. Siedziała dalej nie wykonując najmniejszego ruchu. Przymknęła oczy. Dała się pocałować.

W pierwszym momencie oparł ręce na oparciu fotela, ale potem zreflektował się szybko i stanął prosto. Unikając jej wzroku odchrzknął znacząco i skierował się ku drzwiom.

Podbiegła do niego szybko i objęła go w pasie. Nie odzywała się.

Stanął jak wryty. Na ułamek sekundy przestał nawet oddychać z tego zaskoczenia, ale po chwili wziął głęboki oddech.
- ...?

- Dlaczego uciekasz? - wtuliła się lekko. Trzymała go mocno, aby przypadkiem jej się nie wyrwał.

- Czy to nie oczywiste? - zawahał się - Przekroczyłem swoje kompetencje i zasady zachowania. Nie powinnaś mnie trzymać tylko porządnie zdzielić w twarz.

Nie wiedziała co odpowiedzieć. Po chwili puściła go i cofnęła się o kilka kroków.
- No to jak chcesz iść, to idź... Przecież nie mogę cię zatrzymać... - ściszyła ton.

- Nie chcę... - powiedział cicho.
- Lepiej będzie, jeśli pełniąc wartę zostanę na zewnątrz.

Wyślizgnął się przez uchylone drzwi i usiadł pod ścianą.

Usiadła z drugiej strony ściany, on od zewnątrz, ona od wewnątrz. Podkuliła nogi i ułożyła na nich dłonie.
- To wszystko wyjaśnia... - szepnęła tak, żeby usłyszał.

- Na przykład co? - zapytał równie cicho, ale wystarczająco, by został usłyszany.

- No na przykład twoje zachowanie.
Zawahała się.
- Czy ty... czujesz coś do mnie?

[ no Możliwe, że najwcześniej odpisze w niedzilę ]

- Mówiłem już, że tak - mruknął - Poza tym... to głupie pytanie. To czy komuś na kimś zależy jest względne.

- ^^ - położyła głowę na kolanach.
Przymknęła oczy.
- Kiedy będę mogła wrócić?

- Kiedy akolici złożą w całość Oko Cyklonu. Do tego czasu nasze oddziały odpierają atak bestii.

- Rozumiem, że minie jeszcze kilka dni... - westchnęła cicho.
Wstała. Wyszła z komnaty i usiadła obok niego, ocierając plecami o ścianę.

Zerknął na nią kątem oka.
- Na to wygląda. Ale nie będę tu cały czas z tobą siedział, potem mnie ktoś zmieni. Nie mógłbym nazwać się Gwardzistą, gdybym nie walczył.

- Tak, wiem ^^ - zerknęła na niego kątem oka - Na przykład kto? - zaciekawiła się.
Położyła dłonie na kolana.

- Osobiście przydzieliłbym tu Raviego. Z tego, co widziałem to porzadnie oberwał, więc powinien odpocząć. No i to jego obowiązek.

- Aha... - uciichła nagle.
- A powiesz mi w końcu, co robiłeś przez ten cały czas? Kiedy poszedłeś ratować swoją egzystęcje, czy co to było... - znów umilkła.

- Wystarczyło, by Ter przebił mnie swoją kosą - powiedział i wzruszył ramionami, jakby mówił o pogodzie - Mam sporo blizn na przedniej części ciała .

- No tak x__X Ale to nic nie tłumaczy... - spojrzała w górę.
- Wiesz, że Ter nie żyje...?

- A co tu tłumaczyć? Szukałem ich, potem odzyskałem osobowość i wróciłem.
Odwrócił głowę, żeby nie widziała wyrazu jego twarzy.
- Wiem. Opowiadali mi.

- Aha. Tak sami z własniej woli ci pomogli?
Wstała. Wiedziała, że nie za bardzo chciał ją widzieć. Stała kilka sekund, ale w końcu ruszyła do swojego pokoju. Położyła się na łóżku podkładając poduszkę pod głowę.

- Tak, z własnej woli. Jakoś nie musiałem ich długo namawiać, by mnie pokroili - powiedział z lekką ironią.
Stuknął tyłem głowy o ścianę.

Podniosła się.
- Pokroili? o___O

- Spokojnie. Udało mi się uniknąć splasterkowania. Wystarczyło ranienie w pierś. Potem się zmyłem.

- ...
Drgnęła lekko.
- Ty się kiedyś wykończysz - westchnęła cicho.

- Takie życie Żniwiarza. Zdaje się, że ludzie mają mniej problemów tego typu, co nie?

- Tego typu tak ^^ Za to mają masę innych. Nie umiem powiedzieć jakich.
Rozmasowała okolice szyi. Była już trochę zmęczona po dość długim dniu. Pomimo tego jedank chciała, aby Wal został. Nawet jeśli miałoby to oznaczać bezsensowne rozmowy lub niezręczną ciszę.

Wal dalej siedział na warcie nie odzywając się słowem.

-----------------

Rebeliant pojawił się w jednym z pałacowych ogrodów. Potrząsnął gwałtownie głową, ciągle nie był zbyt przytomny.

Pojawiłem sie obok rebelianta, pstryknięciem w czoło powalam go na ziemie w stanie głębokiego letargu.

- Jak bedziesz grzeczny to może przeżyjesz gniew Lokasia. - Zamykam oczy, przykładam palec wskazujący i środkowy do nosa. Koncentruje sie, szukam śladu aury Aiko.

Pojawiła się na jakiejś fontannie. Spojrzała do wody, przemyła sobie twarz i przeniosła wzrok na Okamiego.
- I jak? Gdzie dalej, szefie? - zapytała, przeczesując włosy palcami.

Zebrało jej się na kaszel, więc szybko sięgnęła po chusteczki leżące na komodzie. Wyciągnęła jedną na czas i przyłożyła do ust. Odkaszlnęła krwią. Lekko przestraszona zgniotła tą chusteczkę i schowała za siebie.

Po krótkiej chwili wyczuła coś i zachwiała się.
- Też to poczułeś?

- Nic nie poczułem... jestem dostrojony do tego, co dzieje się na dziedzińcu. A co poczułaś? - zapytał zaniepokojony.

-----
Rebeliant padł bez przytomności.

Wokół panowała cisza, słychać było jedynie odległe odgłosy walki. Tutaj jednak nic się nie działo.

- Orientacyjnie w tą strone. - wskazałem wzrokiem na część pałacu w której jest Aiko.

- Wyczuwam jakieś potyczki.. W przeciwnym kierunku do naszego. Ruszajmy - pobiegłem w strone pałacu. Rzucam karte w najbliższe okno, katra eksplodując rozwala okienko, wskakuje do środka.

- Hmm... jeśli chcesz to możemy tam pójść i zobaczyć tę potyczkę, a ty zajmiesz się swoimi sprawami, co? - zaproponowała, biegnąc za nim.
Obserwowała, co robił.

- Nie wiem. Takie dziwne uczucie mnie ogarnęło, jakby miało się coś wydarzyć. Może mi się zdawało... - mruknęła.
Nie wytrzymała tej niezręcznej ciszy. Znów wyszła na zewnątrz. Widać, że ją nosiło.
Kucnęła naprzeciwko Wala.
- Nie miej do siebie żalu, jeżeli o to chodzi... [o ten żal ]

- A powinienem mieć żal? - mruknął, patrząc na nią jednym okiem - Wróć do pokoju. Mam złe przeczucia.

--------
Korytarz był pusty, bo większość Żniwiarzy brało udział w walce. Straszny huk nie tak daleko stąd zdradził, że gdzieś runęła wieża.

- Jeśli chcesz to leć. Miłej zabawy - rzuciłem przez ramie, pobiegłem dalej.

Kieruje sie tam gdzie wyczuwam Aiko.

- Dobra, znajdziemy cię później - uśmiechnęła się, pocałowała go jeszcze w policzek i pobiegła w drugą stronę.

Pokonała korytarz truchtem i zatrzymała się w rogu, żeby spojrzeć na drugą stronę. Niczego tam nie zobaczyła. Pomachała jeszcze do Okamiego i zniknęła w następnym korytarzu. Zmierzała w kierunku odgłosów walki.

- No to cokolwiek - wiedziała dobrze, że nie chciała być oglądana - ...
Jak na polecenie znów wychodzi.
Układa się na łóżku z chęcią zaśnięcia. Bezskutecznie.

- A ty, obraziłaś się? - odezwał się do niej.

------
Przed Okamim jest długi pusty korytarz z wieloma drzwiami po bokach i szerokim przejściem na samym końcu. Zdaje się, że ktoś się tam poruszył.

----
Haichi znalazła się w loży nad komnatą z Aidą i rannymi Żniwiarzami. Mogła wszystko dokładnie zobaczyć, ale jej obecność została zanotowana przez mistrza akolitów.

Skupiam wzrok na obiekcie który sie poruszył. Bądź co bądź w moich dłoniach pojawiają sie dwa wachlarze z kart. Biegne dalej.

Spojrzała w dół i dyskretnie schowała się za jakąś kotarą. Obserwowała to, co działo się na dole z nadzieją, że uda jej się czegoś dowiedzieć. Kurczowo zacisnęła palce na flecie za paskiem.

- Nie. Czemu pytasz?
Leżała na plecach. Ścisnęła bluzkę w okolicach klatki piersiowej.
Czuła ból, ale nic nie mówiła. Nie było to spowodowane chorobą, bo przecież została uleczona. Chociaż może...
Usłyszała czyjś krok.

- Nie potrafię rozszyfrować twojego zachowania - odpowiedział.
Wyczuł coś dziwnego. Spojrzał w stronę roku korytarza niedaleko siebie. Wstał.

------
Okami wpadł do komnaty pełnej rannych. Znalazł się twarzą w twarz z Aidą.
- O, cześć - mag uśmiechnął się - Ty tutaj?

W tym czasie dwóch Żniwiarzy zaszło od tyłu Haichi w loży.

- Tak jakby.... - schowałem karty w rękawach - Nie wiesz czy gdzieś tu jest Aiko? - spokojny ton ^^

- No to super ==
"Zabijmy ich Ichi, co nam szkodzi!"
- == Same sobie nie pomagamy Ichi, cholera jasna...

Popatrzyła na Okamiego, a potem zastanowiła się, jakby tu zająć dogodniejszą pozycję.