Chatka Aiko

Chatka cała z drewna, znajdująca się w lesie Konohy. Jest tu miło i przytulnie, a w niezwykłych okolicznościach można zobaczyć zwierzęta.

Pojawia się wśród drzew lasu kierując się do swojego domku. Otwiera drzwi i wchodzi na korytarz. Z torby wyciąga ampułkę swojej krwi, która dostała od Okamiego. Torbę rzuca w kąt. Wchodzi do salonu, siadając na krześle przy stole. Macha sobie ampułką przed nosem zastanawiając się co z nią zrobić.
- Może zostanę medycznym ninja? - powiedziała sama do siebie.
Po kilku chwilach kładzie ją na stole. Wychodzi z salonu, bierze torbę i wychodzi.

Wbiega do domku, zabiera ampułkę ze stołu i znika

Wróciła po męczącym dniu do domku. Najpierw wyciągnęła ampułkę z krwią z torby, a dopiero potem ją rzuciła. Usiadła przy biurku rozważają i machając nią przed nosem.
- Cały czas stoję w miejscu. Zawsze to nosze ze sobą, i macham sobie tym przed nosem, zastanawiając się co z tym zrobić...
Po chwili się uderzyła.
- Nie za bardzo mi się to podoba Okami... Nie staraj mi się pomagać... Nie umrę... Co prawda jest to nieuleczalne... Ale można znaleźć coś, co złagodzi objawy, choć nie wyleczy do końca. To nie choroba... - znów się uderzyła - Co ja gadam. Nakręciłam jak nie wiem. Muszę to przeinaczyć... A więc tak... Okami, nie staraj mi się pomagać. Nie umrę. A to co ty możesz zrobić to tylko złagodzenie objawów.
Po chwili zastanowienia.
- Tak to chciałam powiedzieć!
Machała tak jeszcze ampułkę sporo czasu. gdy w końcu zabrakło jej siły i padła głową na biurko. Usnęła, a ampułke dalej trzymała twardą pięścią.

Budzi się.
- Już ta godzina? Ojoj...
Wstaje i wychodzi, a przedtem chowa ampułkę do biurka.
<nmj>

Wbija do chatki z wilczkiem pół-przytomna. Dokańcza niedokończone sprawy (wyrzuca ampułkę z krwią do kosza). Z plecaka przewieszonego na ramieniu wyciąga lekarstwo i wypija jednego łyka. Potem torbę rzuca w kąt, chowając wpier lekarstwo. Sama idzie do swojego przytulnego pokoiku. Tam już nawet się nie przebiera tylko od razu leci zmęczona na nie. Wilczek kładzie się obok łóżka. Zanim zasypia, kaszle tylko trzuszkę krwią z przemęczenia. Powoli zasypia.
<NMJ i tylko niech ktoś spróbuje tutaj wejść i coś jej zrobić bo nie wiem kiedy będę mogła ją zabrać. Jak jej się coś stanie to ten ktoś już nie żyję... )

Wstaje z łóżka i patrzy na godzinę. Nie wiedziała, że to noc. Myślała że południe Zasłony były zasłonięte i się bidaczka nie połapała Przeciąga się leniwie i idzie do łazienki. Bierze prysznic i się ubiera. Je "śniadanko" ( ). Po zjedzeniu myje naczynia. Wraca do swojego pokoju. Ścieli łóżko i nie budząc wilczka wychodzi.

Pojawia się chatce cała wyczerpana.
- Kawy, kawy - weszła do kuchni i położyła się na stole

Po chwili podnosi głowę i mruczy, że jej dom jest nawiedzony Wychodząc z domu minęła się z wilczkiem i spojrzała na niego tak --->
Po drodze przez las potknęła się pare razy choć droga była prosta oO

Pojawiła się przed domem. Delikatnie umieszcza klucz w zamku, przekręcając go. Naciska klamkę, otwierając drzwi. Wchodzi powoli do środka, zamykając się od wewnątrz. W domu panował nie mierny bałagan - wszystko było na swoim miejscu, jedynie kurzu się nazbierało. Przeszła wzdłuż całego domu, zmierzając do swojego pokoju. Uchyla lekko drzwi i, o dziwo, jest tam porządek. Na łóżku leży śpiący wilczek. Nie przebierając się już, wskakuje do wyrka, by być wypoczętą i wyspaną. Lecz wciąż czuła ten przenikliwy ból w okolicach brzucha. Zasnęła.

<nmm>

Otworzyła lekko powieki. Podniosła się do siadu, przecierając oczy. Zamlaskała kilka razy ustami. Przesunęła się w taki sposób, że dotykała plecami ściany. Dalej bolały ją okolice brzucha, gdzie była aż dwa razy przebita na wylot. Zacisnęła pięści i przegryzła usta.
- Konoha upadła... Nic mnie tu nie trzyma, mogłabym odejść. Ale nie zrobię tego. Nie jestem zdrajczynią... - mówiła do siebie. Wilk nasłuchiwał jej dedukcji okręcając uszami.
Wstała. Przeciągnęła się leniwie.
- Już mnie tu tak często nie będzie Nie mam czasu i ochoty siedzieć samotnie w tym pustym domu... - powiedziała do wilczka. Ten powoli wstał i zeskoczył na ziemie.
Aiko doprowadziła się do ładu. Razem z wilczkiem opuściła dom, zabierając przedtem ze sobą kilka rzeczy. Zamknęła drzwi i zniknęła z wilkiem. Po drodze również znalazła kruka, biorąc go ze sobą.


<nmj>

Pojawiła się w domku. Uwaliła się na fotel i przespała się troszkę.

---------

Po dłuższym czasie, gdzieś z 3 godziny, obudziła się. Wstała. Czuła się o wiele lepiej - przeziębienie jej już nie dręczyło, jej wrodzona choroba na razie tez nie. Nawet ból przy brzuchu ustał Skoro była w tak genialnym nastroju, czemu nie robiła treningów? Otóż niedługo zacznie.
Przeciągnęła się leniwie. Wyciągnęła list od... nieważne, i położyła go na niskiej szafeczce, wcześniej czytając treść jeszcze raz.
- Miło z jego strony - powiedziała sama do siebie - Ale... Nie powiedział do końca prawdy.
Ogarnęła cały dom. Zajęło jej to z godzinę.
Ogarnęła również i siebie. List schowała w pewnym tajemniczym miejscu. Zabrała to, co potrzebne i zniknęła.