Pod wodospadem

Zacisnęła wargi i kopnęła go z całej siły w krok ( ).
Uwolniła się od Wala i znów zaczęła uciekać.
- On nie chce iść z wami >< - krzyknęła.
Wiedziała, że Żniwiarze ją dogonią, więc zaczęła kumulować chakre w dłoni. Planowała walkę wręcz, a jeżeli to by nie poskutkowało, wyjęłaby katanę.
Przeskakiwała dalej z drzewa na drzewa, przyspieszając swoje tępo chakrą.

Zniknął.

[ to się nazywa genialny wpływ siostry...]

<em, muszę kończyć a nie zwieję, więc do jutra tu zostanę niestety ><.>
Pojawił się w powietrzu, ale zanim oni zdąrzyli wycelować w serce, z małego skrawka jego cienia, z ziemi, wyleciały dwa wydłużające się ostrza (Z cienia rzecz jasna), które mknęły w strone ich)

Gdy już miała spaść na twarz, wypuściła kruka i spadła na ręce. Zrobiła salto, a zaraz potem stała już z kruczkiem na ramieniu. Biegła dalej. Zbliżała się do puszczy, a tam chciała zastawić pułapki.
Puszcza*

(Aha, czyli nie dostali? )
-Hmm...
Zapieczętował Zanpakutou do podstawowej formy i zniknął.

Szła sobie niedaleko zmierzając w stronę wodospadu. Gdy do niego dochodzi, klęka przy nim. Nabiera wody do koszyczka zrobionego z dłoni i przemywa sobie twarz.

Pojawiła się niedaleko miejsca, w którym siedziała Aiko. Oparła sie o jedno z drzew.
- Hej... - nawet wymusiła uśmiech. - Ponownie

Przestraszyła się lekko i podskoczyła niezauważalnie. Wypuściła wodę z dłoni i szybko rozglądnęła się.
- O Witaj Hana - uśmiech

Spojrzała na nią dziwnie.
- Taa... Co porabiasz? - podeszła bliżej i ukucnęła przy niej.

- Em Przemywam twarz? - spojrzała na nią przez ramię. Wytarła twarz skrawkiem materiału z ubrania i podniosła się - A ty?

- Nie miałam tego całkowicie na myśli, ale to szczegóły - wyciągnęła rękę, żeby dotknąć wody, ale cofnęła ją jak oparzona.
- Zimna... cholernie zimna... He? A tak... chodze bez celu, ostatnio nie mam co robić, to spaceruje po okolicy

- Słyszałam, że masz artefakt ;> - rzuciła bez najmniejszych wstępów.

Pojawił się nieopodal. Wbił nieprzytomne spojrzenie w dal, zupełnie jakby nic nie widział. Szedł powoli, ciągnąc za sobą miecz.
Nie zauważył dziewczyn. Pozbawionym sprężystości krokiem doszedł do małego zagajnika między drzewami, blisko wody. Oparł się o jakiś pień, uderzył go z całej siły mieczem. Otarł krew z twarzy.

- Artefakt? - spytała i wyjęła go zza bluzy. - Taa... nie jestem z tego powodu szczęśliwa - nie zdejmowała go z szyi, tylko obróciła kilka razy klejnot w dłoni.
Na szkiełku miało zarysowanie. Małe, ale widoczne.
- Tak się zastanawiałam czy Żniwiarzom coś się stało, kiedy go upuściłam... - odparła.
- A ty gdzie masz swój. Słyszałam, że masz
Usłyszała w oddali jakies strzaśnięcie. Odwróciła się odruchowo.
- Żniwiarze? - spytała lekko przestraszona.

- Wczoraj mi odebrano =.= I jak już mówiłam wcześniej, u Żniwiarzy mam przechlapane ^^
Obróciła się gwałtownie.
- Nie, to ktoś znajomy - obróciła się kilka razy i ujrzała Rode.

Wyprostowała się i schowała klejnot w razie czego.
- Rode... - zmarszczyła lekko brwi, ale nie ważyła sie podejść bliżej.

Usiadł pod drzewem. Wbił miecz w ziemię przez sobą. Koszulę miał poplamioną krwią, ale jemu zdawało się, że to dłonie miał brudne. Ocierał je wciąż o spodnie, pewien, że krew nie chciała z nich zejść.
- Przeklęte... - mruknął - Dajcie mi... spokój...
Zacisnął powieki.

Pociągnęła za rękaw bluzy Hany zaczynając biec w stronę chłopaka. Gdy juz znalazły się blisko niego, Aiko klęknęła przy nim.
- Co się stało?

- - została pociągnięta przez Aiko i już po sekundzie stała nad chłopakiem.
Uchwyciła kosmyk włosów i schowała je za ucho. Przykucnęła obok dziewczyny, słysząc jej pytanie. W gruncie rzeczy już nie musiała się odzywać.

Uniósł na nie pusty wzrok. Wyglądał jakby ich nie widział.
- Przeklęte... dajcie... mi spokój...
Przeniósł wzrok na czyste dłonie. Wciąż widział na nich krew.

Przybiegł, zobaczył Rode i zupełnie ignorując dziewczyny podszedł do niego. Złapał go za koszulę, podniósł i przycisnął plecami do drzewa. Walnął go z całej siły pięścią w twarz.
- Ty draniu! - wrzasnął, wściekły jak nigdy.

- Ishero! - krzyknęła i odepchnęła go od Rode.
- Hime, zrób coś z Rode...
- Co Ci odbiło, Ishero!? - zapytała z ironią w głosie.

Spojrzała na Ishero, a potem na Rode ze strachem w oczach. Posłuchała Aiko i przykucnęła przychłopaku.
- Rode... Słyszysz mnie? - chwyciła go za ręce i odcięgnęła je jak najdalej od jego wzroku. - Rode... tej krwi nie masz, rozumiesz? Nie masz jej na rękach, ci sie tylko tak zdaje, że ją widzisz... - spojrzała na niego, jeszcze bardziej zniesmaczona.

"Nie jestem Hime...", dodała w myslach zdenerwowana.

Najpierw dostał od brata, w następnej chwili siedział na ziemi. Uniósł wzrok na Hanę.
- Zostaw mnie... nie patrz na mnie... - mruknął przestraszony.
Podniósł się, wycelował pusty wzrok w Ishero.

Wyszarpnął sie Aiko.
- Nie wtrącaj się - warknął.
- Zrobiłeś to, prawda?! - krzyknął do brata- To ty zabiłeś tych ludzi! W życiu bym się tego po tobie nie spodziewał! Nie uwierzyłbym!

Blokowała ciągle dojście Ishero do Rode.
- Ej, ej... Załatwcie to na spokojnie... Ishero nie rozumiesz, że w chwili obecnej Rode nie jest sobą? - mruknęła do niego - Tak samo jak Hana... Ja zostałam z tego wyrwana...
Nie zwróciła najmniejszej uwagi na Rukie.

Spojrzała na Rode i przewróciła oczami.
- Przestań... - odwróciła głowę do Ishero. Od razu przypomniała sobie tamte feralne zdarzenie.
- Ishero... Ty też lepiej przestań... To głupie... - mruknęła, niezbyt prezkonana czy faktycznie dobrze robi.
Odwróciła głowę z powrotem, podparła Rode ramieniem i podciągnęła go do góry.
Kompletnie zignorowała resztę i zniknęła razem z chłopakiem.

Pojawiła się obok Ruki, drapiąc się po ramieniu.
- Coś mnie ominęło? - spytała, spoglądając po twarach obecnych.

Wściekły z całej siły uderzył pięścią w pień, brudząc korę krwią. Odsunął się.
- Mam naprawdę głęboko gdzieś tych wszystkich Żniwiarzy i te durne artefakty, oraz związane z nimi bajeczki - wycharczał bardzo cicho - Mordercy nie wybaczę.
Uderzył w drzewo drugą pięścią. Potem znowu. Coraz szybciej.

Pchnęła go w ramię.
- Nie rozumiesz, że on nie zrobił tego z własnej woli!? - krzyknęła do niego głośniej.
Sprowadziła tylko wzrok na przybyłe dziewczyny, nie dwracając przy tym głowy. Wróciła do Ishero.
- To nie są bajki... - dodała po chwili.

Patrzyła na Ishero.
- A jednak mam wrażenie, że coś mnie ominęło.
Była lekko zdezorientowana, ale nie chciała się wtrącąc, dopóki atak złości nie minie - bo było to najlepszy, jej zdaniem, sposób na ochłonięcie.
Zamiast tego zwróciła sie do wodza-generała.
- Słyszałam niepokojące pogłoski, że Żniwiarze znów zaatakowali i sama nie wiem, co powinnam robić. Jakieś rozkazy, Rukia-san?

Wziął głęboki oddech, ale nawet nie moment nie rozluźnił pięści.
- Nie chce mi się wierzyć, że w ciągu piętnastu minut po rozmowie ze mną wymordował dwudziestu ludzi - powiedział bardzo cicho, patrząc dziewczynie głęboko w oczy - Nie obchodzi mnie czy był sobą czy nie. To nie wróci tym ludziom życia. A ja jestem Otokage.

Zauważyła, że Ishero nie rozumie ją do końca.
- Te artefakty są złe... Doprowadzają ludzi do obłędu... Posiadacz takiego artefaktu słyszy głos w głowie, ma przed sobą różne wizje czy wspomnienia. Niszczy to jego psychikę, a wtedy sam nie wie co robi... Jak ty byś się czuł do cholery jasnej, gdyby twoje ciało zostało "przejęte" przez artefakt i zabiłbyś ludzi, a własny brat miałby do ciebie jakiś żal, co!? Odpowiedz mi! - dziewczyna zacisnęła zęby i spuściła głowę. Oczekiwała natychmiastowej odpowiedzi.

- Rozumiem. I obowiam się, że bedziemy mieli jeszcze gorsze zadanie, gdy juz bedziemy wiedzili wszystko o tych artefaktach. Jak narazie to wiem tylko, że mają one wielką moc i są niebezpieczne, i przyznam, że trochę się boję dowiedzić więcej. Zwłaszcza odpowiedzi na pytanie, do czego żniwiarzom te przeklętę artefakty?
Przygryzła wargę. Chcąc nie chcąc słyszła kłótnie Isha z Aiko i zasmucał ją fakt o kolejnych morderstwach w tej wojnie.

Pokręcił głową.
- Nie rozumiesz - powiedział cicho - Nie mam siły już ci tego tłumaczyć. Stan psychiczny człowieka nie wróci życia zabitym przez niego osobom.
Odsunął ją od siebie. Odszedł.

- Nie przywróci... Ale to nie jego wina... - szepnęła
Podeszła do dziewczyny.
- Z pewnością wiesz, że artefakt związany z krukiem miałam ja? - zapytała stając obok niej z założonymi rękoma.

Zamrugała.
- Artefakty związne z krukiem...zaraz jakie artefakty? - zapytała będąckompletnie nie w temacie.

Uśmiechnęła się lekko.
- Kurde, co ja gadam Wybacz, pomyliło mi się coś
- Sayo - zniknęła w kłębku dymu.

Zdziwił ją nacisk położony an słowo "miałam", ale nim się obejrzała Aiko już nie było.
Głowa już ją bolała od tego wszytkiego, więc sama zniknęła.

Przyszła w podskokach i usiadła na ziemi nieopodal wodospadu. Wyciągnęła z torby czekoladę i rozkoszując się nią zabrała się za lekturę jakiejś książki .

Zaczęła wędrować w stronę dziewczyny podpierając się kataną. Jej rany wyglądały co raz lepiej. Nawet nie bolały już, choć nie była pod wpływem gen.
Zbliżała się.
- Ohayo!

Uniosła wzrok znad książki.
- Siemano! - uśmiechnęła się - Jak tam? Czujesz się już lepiej?

[sorka, robię 100 rzeczy naraz ]

Spoglądnęła wesoło na Ichi.
- Tak! - podzieliła jej entuzjazm - Co tam czytasz?